Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Jolanta Rudnicka, Sędzia NSA Jolanta Rajewska (spr.), Sędzia NSA Wojciech Mazur, Protokolant asystent sędziego Marta Sikorska, po rozpoznaniu w dniu 24 października 2013 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej [...] Związku [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 czerwca 2012 r. sygn. akt I SA/Wa 367/12 w sprawie ze skargi Gminy [...] na decyzję Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia [...] grudnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od [...] Związku [...] na rzecz Gminy [...] kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 12 czerwca 2012 r. sygn. akt I SA/Wa 367/12 po rozpoznaniu skargi Gminy [...] uchylił decyzję Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia [...] grudnia 2011 r. nr [...] oraz decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] maja 2011 r. nr [...], w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji komunalizacyjnej Wojewody [...] z dnia [...] listopada 1994 r. nr [...].
Wyrok zapadł w następujących okolicznościach prawnych oraz faktycznych sprawy.
Zarząd Gminy w [...] wystąpił do Wojewody [...] o przekazanie gminie, w trybie art. 5 ust. 4 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 32, poz. 191 ze zm. - dalej "ustawa z dnia 10 maja 1990 r."), sieci wodociągowej z przyłączami i hydrantami "Osiedla [...]" w [...], wskazując na wykorzystywanie tego mienia dla celów związanych z zaspokajaniem zbiorowych potrzeb ludności Gminy w wodę.
Wojewoda [...], działając na podstawie art. 18 ust. 1 w zw. z art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 10 maja 1990 r., decyzją z dnia [...] listopada 1994 r. przekazał Gminie [...] nieodpłatnie w poczet mienia komunalnego sieć wodociągową z przyłączami i hydrantami "Osiedla [...]", zgodnie ze sporządzonym protokołem inwentaryzacyjnym opisanym w kartach inwentaryzacyjnych nr 1-6 stanowiących integralną część decyzji.
Wnioskiem z dnia 27 grudnia 2007 r. [...] Związek Wodociągów i Kanalizacji (dalej "[...]ZWiK") wystąpił o stwierdzenie nieważności powyższej decyzji Wojewody [...], podnosząc, że skomunalizowane mienie jest niepodzielne w rozumieniu art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. i powinno zostać skomunalizowane na rzecz utworzonego w dniu 24 czerwca 1991 r. związku międzygminnego - [...] Związku Wodociągów i Kanalizacji, który realizował zadania gminy w zakresie zaopatrzenia w wodę.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją z dnia [...] maja 2011 r. nr [...] stwierdził nieważność decyzji Wojewody [...] z dnia [...] listopada 1994 r., wskazując, iż jest ona obarczona jedną z wad enumeratywnie wyliczonych w art. 156 § 1 pkt 1-7 k.p.a., obligujących do wyeliminowania takiego rozstrzygnięcia z obrotu prawnego.
We wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy Gmina [...] wskazała, iż stan faktyczny i prawny nie daje podstaw do stwierdzenia nieważności decyzji komunalizacyjnej, bowiem to Gmina [...] ma tytuły prawnorzeczowe do przedmiotowego mienia. Gmina wyraziła także opinię, iż w sprawie zaistniała przesłanka nieodwracalnych skutków prawnych. Wnosiła ponadto o powołanie biegłego celem ustalenia, czy objęte komunalizacją mienie ma charakter podzielny.
Minister Administracji i Cyfryzacji decyzją z dnia [...] grudnia 2011 r. nr [...] utrzymał w mocy decyzję z dnia [...] maja 2011 r., oceniając, że wniosek Gminy [...] nie zawiera żadnych nowych, istotnych dla sprawy argumentów, ani nie przedstawia nowych okoliczności, które mogłyby uzasadniać uchylenie decyzji Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] maja 2011 r. W sprawie konieczne było stwierdzenie nieważności decyzji Wojewody [...], ponieważ z akt sprawy jednoznacznie wynika, że decyzja komunalizacyjna obarczona była jedną z kwalifikowanych wad przewidzianych w art. 156 § 1 pkt 1-7 k.p.a. Przesłanką stwierdzenia nieważności omawianej decyzji było rażące naruszenie art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. oraz nienależyte przeprowadzenie postępowania wyjaśniającego, tj. przekazanie mienia niezgodnie z żądaniem wnioskodawcy. Niezasadny jest również zarzut, że decyzja komunalizacyjna wywołała nieodwracalne skutki prawne. Nie było także podstaw zasięgnięcia opinii biegłego specjalisty w zakresie sieci wodno-kanalizacyjnych na okoliczność ustalenia, czy instalacje i urządzenia tworzące sieć wodociągową na terenie Gminy [...] mają charakter podzielny. Przeprowadzenie tego dowodu na obecnym etapie postępowania jest niezasadne, ponieważ przy stwierdzeniu nieważności decyzji administracyjnej organ orzeka jedynie kasacyjnie, nie rozstrzyga zaś sprawy co do jej istoty.