Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Pocztarek Sędziowie: Sędzia NSA Małgorzata Borowiec Sędzia del. WSA Wojciech Jakimowicz (spr.) Protokolant starszy asystent sędziego Marcin Rączka po rozpoznaniu w dniu 15 maja 2015 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ministra Spraw Wewnętrznych od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 maja 2014 r. sygn. akt II SAB/Wa 149/14 w sprawie ze skargi T.G. na bezczynność Ministra Spraw Wewnętrznych w przedmiocie rozpatrzenia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania w sprawie przeniesienia na inne stanowisko 1. uchyla zaskarżony wyrok w pkt 2 i oddala skargę w tym zakresie; 2. oddala skargę kasacyjną w pozostałej części; 3. odstępuje od zasądzenia na rzecz Ministra Spraw Wewnętrznych od T.G. kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 8 maja 2014 r., sygn. akt: II SAB/Wa 149/14, po rozpoznaniu sprawy ze skargi T.G. na bezczynność Ministra Spraw Wewnętrznych w przedmiocie rozpatrzenia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania stwierdził, że bezczynność organu miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa oraz wymierzył Ministrowi Spraw Wewnętrznych grzywnę w kwocie 5000 (pięć tysięcy) złotych.
Powyższy wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym:
T.G. wniósł w dniu 12 listopada 2012 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Ministra Spraw Wewnętrznych polegającą na nierozpoznaniu odwołania od decyzji Komendanta Głównego Straży Pożarnej z dnia 6 stycznia 2009 r. nr [..], ewentualnie na bezczynność dotyczącą nierozpoznania wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia powyższego odwołania. Skarżący wniósł ponadto o wymierzenie organowi grzywny w maksymalnej prawem dopuszczalnej wysokości zgodnie z art. 154 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
W uzasadnieniu skargi skarżący podniósł, że od daty uprawomocnienia się wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie o sygn. akt: II SA/Wa 2053/09 z dnia 24 lutego 2010 r., uchylającego rozstrzygnięcie organu w przedmiocie wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania od decyzji z dnia 6 stycznia 2009 r. - upłynęło 30 miesięcy, a mimo to organ nie prowadzi postępowania w tym przedmiocie i nie wydał żadnego rozstrzygnięcia.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, podnosząc, że nie pozostaje w bezczynności w zakresie przedmiotu niniejszej skargi.
Wyrokiem z dnia 15 kwietnia 2013 r., sygn. akt: II SAB/Wa 474/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie: w punkcie 1 zobowiązał Ministra Spraw Wewnętrznych do rozpatrzenia wniosku skarżącego T.G. z dnia 8 czerwca 2009 r. o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania, w terminie 14 dni od daty doręczenia prawomocnego wyroku wraz z aktami postępowania; w punkcie 2 stwierdził, że bezczynność organu w zakresie rozpatrzenia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; w punkcie 3 oddalił skargę w pozostałym zakresie.
W uzasadnieniu orzeczenia Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdził, że na obecnym etapie postępowania, ponownego rozpoznania wymaga wniosek strony z 8 czerwca 2009 r. o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania. W sytuacji bowiem, gdy rozstrzygnięcia organu w zakresie przedmiotowego wniosku, zostały wyeliminowane z obrotu prawnego, stan postępowania cofnął się do etapu wniesienia wniosku o przywrócenie terminu. Na chwilę wydawania wyroku o sygn. akt: II SAB/Wa 474/12, wniosek ten pozostaje zaś nierozstrzygnięty.
Jednocześnie Sąd doszedł do przekonania, że nierozpoznanie wniosku o przywrócenie terminu nie jest okolicznością umożliwiającą uznanie bezczynności jako bezczynności mającej cechy rażącego naruszenia prawa, o jakiej mowa w art. 149 § 1 zdanie ostatnie ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Bezczynność ta nie wynikała bowiem ze złej woli organu, czy też z chęci lekceważenia prawomocnego wyroku Sądu. W świetle motywów leżących u podstaw wydania wyroku z dnia 24 lutego 2010 r. organ pozostawał bowiem w przekonaniu, że postępowanie w sprawie przywrócenia terminu nie wymaga już dalszego prowadzenia. W konsekwencji Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie nie znalazł też podstaw do zastosowania normy § 2 ww. przepisu. W uzasadnieniu podniesiono także, że rozpoznając niniejszą sprawę Sąd nie miał podstaw ku temu, aby stwierdzać bezczynność organu w zakresie rozpoznania odwołania od decyzji w przedmiocie przeniesienia strony na inne stanowisko. Bowiem do czasu formalnego rozpatrzenia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania od powyższej decyzji, brak jest podstaw dla skutecznego zarzucenia organowi bezczynności w tym zakresie.