Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz Sędziowie: Sędzia NSA Wiesław Morys (spr.) Sędzia del. WSA Tadeusz Lipiński Protokolant starszy asystent sędziego Justyna Żurawska po rozpoznaniu w dniu 21 maja 2015 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej D. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 lipca 2013 r. sygn. akt VIII SA/Wa 349/13 w sprawie ze skargi D. G. na orzeczenie Centralnej Komisji Lekarskiej Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego z dnia [...] stycznia 2013 r. nr [...] w przedmiocie orzeczenia o zdolności do służby w ABW 1. oddala skargę kasacyjną, 2. odstępuje od zasądzenia od D. G. na rzecz Centralnej Komisji Lekarskiej Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego w całości.
Wyrokiem z dnia 24 lipca 2013 r., sygn. akt VIII SA/Wa 349/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę D. G. na opisane w sentencji orzeczenie Centralnej Komisji Lekarskiej Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego.
W jego uzasadnieniu Sąd ten podał, że orzeczeniem Regionalnej Komisji Lekarskiej Nr [...] Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego (ABW) w W. z dnia [...] października 2012 r., nr [...], uznano D. G. - funkcjonariusza ABW - za zdolną do służby w ABW, stwierdzając stopień zdolności do służby kat. "B". Kategorię zdolności do służby Komisja ustaliła na podstawie dokumentacji medycznej, badań własnych i konsultacji specjalistycznych, jednocześnie formułując przeciwwskazanie do służby nadmiernie stresującej i nadmiernie obciążającej układ ruchu. Badana złożyła odwołanie od powyższego orzeczenia wnosząc o jego zmianę i uznanie, że schorzenia, które posiada stanowią o jej niezdolności do służby. Orzeczeniu zarzuciła błąd w zakresie oceny jej stanu zdrowia i naruszenie przepisów wykonawczych regulujących materię chorób zawodowych. Podniosła, że cierpi na tzw. zespół cieśni nadgarstka, ma żylaki na nogach, bóle kręgosłupa, niedosłuch oraz zaburzenia lękowo - depresyjne. Zespół cieśni nadgarstka jest zaś uznawany za przewlekłą chorobę zawodową na gruncie przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r. w sprawie wykazu chorób zawodowych, szczegółowych zasad postępowania w sprawach zgłaszania podejrzenia, rozpoznawania i stwierdzania chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach (Dz. U. z 2002 r., Nr 132, poz. 1115). Centralna Komisja Lekarska ABW, po zapoznaniu się ze zgromadzoną dokumentacją orzeczniczą, odwołaniem funkcjonariuszki, oraz po przeprowadzeniu dodatkowych konsultacji specjalistycznych w dniach 10 i 23 stycznia 2013 r., orzeczeniem z dnia [...] stycznia 2013 r. utrzymała zaskarżone rozstrzygnięcie w mocy. Jako podstawę prawną powołała przepis § 23 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 kwietnia 2003 r. w sprawie oceny zdolności fizycznej i psychicznej do służby w ABW (Dz. U. Nr 88, poz. 809 ze zm.).
Powyższe orzeczenie Centralnej Komisji Lekarskiej ABW stało się przedmiotem skargi wniesionej przez D. G. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Pełnomocnik skarżącej wniósł o uchylenie ww. orzeczenia w części dotyczącej ustalenia kategorii zdolności do służby oraz zasądzenie na rzecz strony kosztów postępowania. Podniósł zarzuty naruszenia: art. 77 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.) - dalej: K.p.a., § 22 cytowanego wyżej rozporządzenia z dnia 15 kwietnia 2003 r. oraz błąd w zakresie ustalenia stanu faktycznego - stanu zdrowia skarżącej - stanowiącego podstawę ustalenia kategorii niezdolności do służby, niewyjaśnienie sprawy w wyniku nieprzeprowadzenia szczegółowych badań lekarskich i pominięcie przez organ dowodów co do podnoszonego przez skarżącą zespołu cieśni nadgarstka. Powyższe zdaniem pełnomocnika skarżącej wpływa na ustalenie stopnia upośledzenia sprawności ustroju, czyli bezspornego stwierdzenia, czy schorzenie to wyczerpuje zapisy § 57 pkt 2 działu XVII - układ nerwowy - załącznika nr 3 do rozporządzenia z dnia 15 kwietnia 2003 r. Zatem zaskarżone orzeczenie uznał za wadliwe i przedwczesne.