Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jolanta Rajewska sędzia NSA Elżbieta Kremer sędzia del. WSA Iwona Niżnik-Dobosz (spr.) Protokolant starszy asystent sędziego Joanna Ukalska po rozpoznaniu w dniu 28 marca 2017 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Z. P. K. [...] Sp. z o.o. z siedzibą w Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 29 kwietnia 2015 r. sygn. akt III SA/Łd 217/15 w sprawie ze skargi Z. P. K. [...] Sp. z o.o. z siedzibą w Z. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia [...] października 2011 r. nr [...] w przedmiocie zwrotu koniecznych wydatków związanych z dozorem oraz wynagrodzeniem za dozór 1. oddala skargę kasacyjną, 2. oddala wnioski Z. P. K. [...] Sp. z o.o. z siedzibą w Z. oraz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi o zwrot kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wyrokiem z dnia 29 kwietnia 2015 r., sygn. akt III SA/Łd 217/15 w sprawie ze skargi Z. Przedsiębiorstwa Komunikacyjnego [...] Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Z. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] października 2011 r., nr [...] w przedmiocie zwrotu koniecznych wydatków związanych z dozorem oraz wynagrodzenia za dozór w punkcie 1 uchylił zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Z. z dnia [...] maja 2011 r., nr [...], w punkcie 2 orzekł, że zaskarżone postanowienie nie podlega wykonaniu do dnia uprawomocnienia się wyroku, a nadto w punkcie 3 zasądził od Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. na rzecz [...] Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Z. kwotę 357 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Powyższe rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym i prawnym:
Postanowieniem z dnia [...] października 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Ł. utrzymał w mocy postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Z. z dnia [...] maja 2011 r. o przyznaniu Z. Przedsiębiorstwu Komunikacyjnemu "[...]" Sp. z o.o. z siedzibą w Z. kosztów dozoru w łącznej wysokości 3.884,28 zł, obejmujących zwrot koniecznych wydatków związanych z wykonywaniem dozoru w okresie od dnia [...] lutego 2004 r. do dnia [...] grudnia 2005 r. w kwocie 3.415,81 zł oraz wynagrodzenie za dozór w kwocie 468,47 zł, stanowiącego własność Skarbu Państwa samochodu osobowego marki F. nr rej. [...].
Przedstawiając stan faktyczny i prawny sprawy organ II instancji wskazał, że w dniu [...] lutego 2004 r. usunięty został z drogi samochód osobowy marki F. nr rej. [...], który następnie umieszczono na parkingu Z. Przedsiębiorstwa Komunikacyjnego "[...]" Sp. z o.o. z siedzibą w Z. W dniu [...] czerwca 2005 r. do Urzędu Skarbowego w Z. wpłynęło pismo skarżącej spółki z dnia [...] czerwca 2005 r. informujące o nieodebraniu wskazanego pojazdu przez właściciela w ciągu 6 miesięcy od dnia jego usunięcia z drogi. Decyzją z dnia [...] października 2005 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego Ł. orzekł o przejściu pojazdu na rzecz Skarbu Państwa. W dniu [...] grudnia 2005 r. poborca skarbowy, legitymujący się upoważnieniem wydanym przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w Z., udał się na parking skarżącej spółki w celu odebrania samochodu. Jednakże - jak wynikało ze sporządzonej na tę okoliczność notatki służbowej - nie wydano mu pojazdu. W piśmie z dnia [...] grudnia 2005 r. skarżąca spółka wniosła o potwierdzenie wpłat wynikających ze stawek określonych przez Radę Powiatu Z. W piśmie z dnia [...] listopada 2006 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w Z. wezwał skarżącą spółkę do podania wysokości koniecznych wydatków związanych z wykonywaniem dozoru oraz wynagrodzenia za dozór, a także przedstawienia kalkulacji tych kosztów. W odpowiedzi na powyższe wezwanie, w pismach z dnia [...] listopada i [...] grudnia 2006 r. skarżąca spółka wniosła o wskazanie, czy w sprawie zostało wszczęte postępowanie administracyjne oraz o wyjaśnienie, na jakiej podstawie mają mieć zastosowanie przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 kwietnia 2002 r. w sprawie rozciągnięcia stosowania przepisów ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. Nr 50, poz. 449 - dalej jako: rozporządzenie z dnia 23 kwietnia 2002 r.) w zw. z art. 130a ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn. Dz.U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 z późn. zm. - dalej jako: u.p.r.d.). W piśmie z dnia [...] grudnia 2006 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w Z. poinformował skarżącą spółkę, że czynności związane z likwidacją pojazdu wykonuje na podstawie rozporządzenia z dnia 23 kwietnia 2002 r. i w załączeniu do powyższego pisma przekazał skarżącej spółce kserokopię decyzji z dnia [...] października 2005 r. W piśmie z dnia [...] stycznia 2007 r. skarżąca spółka podniosła, że spraw związanych z przyznaniem zwrotu koniecznych wydatków oraz wynagrodzenia za dozór pojazdów stanowiących własność Skarbu Państwa nie można traktować jako spraw rozpoznawanych w trybie administracyjnym. Wskazano, że przepis § 3 ust. 1 lit. a rozporządzenia z dnia 23 kwietnia 2002 r. dotyczy wyłącznie tych sytuacji, gdy ruchomości stały się własnością Skarbu Państwa na podstawie prawomocnego orzeczenia przepadku przedmiotów w postępowaniu administracyjnym, a ponadto podkreślono, że orzeczenie w tym zakresie, aby mogło skutkować rozciągnięciem stosowania przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, musiałoby mieć charakter konstytutywny, prawo kształtujący i stanowić podstawę do przejścia własności na rzecz Skarbu Państwa. Spółka zaznaczyła, że samochód osobowy marki F. przeszedł na rzecz Skarbu Państwa z mocy ustawy, a decyzja z dnia [...] października 2005 r. o jego przepadku miała jedynie charakter deklaratoryjny. Dodała przy tym, że sprawa ta była sprawą cywilną w rozumieniu art. 1 k.p.c. i dlatego właściwa do jej rozstrzygnięcia była droga sądowa, a nadto podała, że względem skarżącej spółki nie zostało skutecznie wszczęte postępowanie administracyjne. W piśmie z dnia [...] lipca 2007 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w Z. wezwał skarżącą spółkę do sprecyzowania wysokości wynagrodzenia za dozór przez określenie zakresu żądania, tj. wskazania, czy dotyczy ono zarówno zwrotu wydatków koniecznych związanych z wykonywaniem dozoru, jak i wynagrodzenia za dozór, czy też jednego z tych elementów oraz przedstawienie kalkulacji żądanej kwoty. W odpowiedzi na to wezwanie w piśmie z dnia [...] lipca 2007 r. skarżąca spółka stwierdziła, że należności z tytułu przechowywania samochodów na parkingu, zgodnie z warunkami określonymi w umowie ze Starostą Z., zostały określone przez przepisy prawa miejscowego, tj. w załączniku do uchwały Rady Powiatu Z. z dnia [...] września 2002 r. Nr [...] oraz w załączniku do uchwały Rady Powiatu Z. z dnia [...] listopada 2005 r. Nr [...]. Następnie organ odwoławczy wskazał, że w dniu [...] września 2007 r. skarżąca spółka złożyła kserokopie faktur VAT dotyczących opłat za parkowanie pojazdów na terenie parkingu spółki oraz na innych parkingach strzeżonych na terenie miasta Z.