Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Monika Nowicka sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska (spr.) sędzia del. WSA Ewa Kwiecińska Protokolant sekretarz sądowy Justyna Stępień po rozpoznaniu w dniu 22 kwietnia 2016 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 czerwca 2014 r. sygn. akt II SA/Wa 173/14 w sprawie ze skargi J. W. na decyzję Komendanta Głównego Straży Granicznej z dnia [...] grudnia 2013 r. nr [....] w przedmiocie utraty uprawnień do zajmowanego lokalu mieszkalnego 1. uchyla zaskarżony wyrok, zaskarżoną decyzję Komendanta Głównego Straży Granicznej z dnia [...] grudnia 2013 r. nr [...] oraz decyzję Komendanta Warmińsko-Mazurskiego Oddziału Straży Granicznej z dnia [...] września 2013 r. nr [...]; 2. zasądza od Komendanta Głównego Straży Granicznej na rzecz J. W. kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 9 czerwca 2014 r., sygn. akt II SA/Wa 173/14 oddalił skargę J. W. na decyzję Komendanta Głównego Straży Granicznej z dnia [...] grudnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie utraty uprawnień do zajmowanego lokalu mieszkalnego.
W uzasadnieniu wyroku Sąd I instancji wskazał, że Komendant Główny Straży Granicznej, działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267), art. 6a pkt 3, art. 92 ust. 1 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. z 2011 r. Nr 116, poz. 675 z późn. zm.) w zw. z § 3 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 21 czerwca 2020 r. w sprawie przydziału, opróżniania lokali mieszkalnych i tymczasowych kwater przeznaczonych dla funkcjonariuszy Straży Granicznej oraz norm zaludnienia lokali mieszkalnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 99, poz. 898 z późn. zm.), po rozpatrzeniu odwołania J. W. od decyzji Komendanta Warmińsko - Mazurskiego Oddziału Straży Granicznej z dnia [...] września 2013 r. nr [...] o utracie przez ww. wraz z członkami rodziny uprawnień do zajmowania lokalu mieszkalnego znajdującego się w budynku nr [...] od dnia 16 maja 2013 r., w dniu [...] grudnia 2013 r. wydał decyzję nr [...], którą utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.
J. W. w dniu 7 stycznia 2014 r. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Komendanta Głównego Straży Granicznej z dnia [...] grudnia 2013 r.
Komendant Główny Straży Granicznej w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie i podtrzymał stanowisko przedstawione w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.
Skarżący w piśmie procesowym z dnia 20 marca 2014 r. odniósł się do stwierdzeń i argumentów zawartych w skardze i podtrzymał wnioski zawarte w skardze.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uznając skargę za niezasadną wskazał, że zgodnie z art. 92 ust. 1 powołanej ustawy, funkcjonariuszowi w służbie stałej przysługuje prawo do lokalu mieszkalnego w miejscowości, w której pełni służbę, lub w miejscowości pobliskiej, z uwzględnieniem liczby członków rodziny oraz ich uprawnień wynikających z przepisów odrębnych.
Natomiast w art. 94 ust. 1 ustawodawca określił, że na lokale mieszkalne dla funkcjonariuszy przeznacza się lokale będące w dyspozycji ministra właściwego do spraw wewnętrznych lub podległych mu organów, uzyskane w wyniku ich działalności inwestycyjnej albo od terenowych organów rządowej administracji ogólnej, stanowiące własność gmin lub zakładów pracy, a także zwalniane przez osoby, które decyzje o przydziale uzyskały z jednostek podległych ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych.
W art. 99a ust. 1 przedmiotowej ustawy zostały określone przesłanki związane obowiązkiem opróżnienia przez funkcjonariusza lokalu mieszkalnego, o którym mowa w art. 94 ust. 1 ustawy.
Zgodnie z pkt 10 tego przepisu, funkcjonariusz jest obowiązany do opróżnienia takiego lokalu, jeżeli po zwolnieniu ze służby on lub pozostali po nim członkowie rodziny zajmują lokal położony w budynku przeznaczonym na cel służbowe lub na terenie obiektu zamkniętego, a osobom tym przydzielono lokal w tej samej lub pobliskiej miejscowości, o powierzchni odpowiadającej przysługującym normom zaludnienia.