Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Ewa Dzbeńska Sędziowie NSA Andrzej Jurkiewicz del. NSA Jolanta Sikorska (spr.) Protokolant asystent sędziego Wojciech Latocha po rozpoznaniu w dniu 28 listopada 2013 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej E. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 maja 2012 r. sygn. akt II SA/Wa 301/12 w sprawie ze skargi E. S. na decyzję Ministra Finansów z dnia [...] grudnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie mianowania na stopień służbowy oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z dnia 22 maja 2012 r. sygn. akt II SA/Wa 301/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę E. S. na decyzję Ministra Finansów z dnia [...] grudnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie mianowania na stopień służbowy.
Wyrok został wydany w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych.
Minister Finansów decyzją z dnia [...] grudnia 2011 r. nr [...], po rozpoznaniu odwołania E. S. od decyzji Szefa Służby Celnej z dnia [...] października 2011 r. nr [...], odmawiającej stwierdzenia nieważności decyzji (aktu mianowania) Dyrektora Izby Celnej w Rzepinie z dnia [...] listopada 2009 r. na stopień służbowy rachmistrza celnego w korpusie podoficerów Służby Celnej, utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.
W uzasadnieniu decyzji podał, że w dniu [...] listopada 2009 r. Dyrektor Izby Celnej w Rzepinie, działając na podstawie art. 223 ust. 1 i ust. 5 oraz art. 115 ust. 1 pkt 2 lit. e ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o Służbie Celnej, mianował E. S. z dniem 30 listopada 2009 r. na stopień służbowy rachmistrza celnego w korpusie podoficerów Służby Celnej.
Pismem z dnia 30 grudnia 2010 r. E. S. złożył wniosek o stwierdzenie nieważności w/w decyzji (aktu mianowania). Powołując się na art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. zarzucił, że decyzja Dyrektora Izby Celnej w Rzepinie rażąco narusza przepisy:
- art. 223 ust. 7 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o Służbie Celnej, poprzez jego niezastosowanie przy rozstrzyganiu sprawy oraz
- art. 2 i art. 7 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, poprzez działanie organu wbrew zasadzie demokratycznego państwa prawnego, a także zasadzie działania organu państwa na podstawie i w granicach prawa oraz art. 6 k.p.a., tj. wyrażonej w tym przepisie zasady praworządności, poprzez rozstrzygnięcie sprawy wyłącznie w oparciu o pisemne "polecenie" Szefa Służby Celnej z dnia 31 października 2009 r., nr [...] i załączone kryteria punktowe.
Po rozpatrzeniu powyższego wniosku Szef Służby Celnej w/w decyzją z dnia [...] października 2011 r. odmówił stwierdzenia nieważności w/w decyzji (aktu mianowania) z dnia [...] listopada 2009 r. wydanej przez Dyrektora Izby Celnej w Rzepinie.
W uzasadnieniu decyzji Szef Służby Celnej podał, że w przypadku określenia funkcjonariuszowi nowego stopnia organ ma niewielką swobodę, nie może go mianować na stopień służbowy należący do innego korpusu niż ten, który wynika bezpośrednio z uregulowań zawartych w ust. 2 - 6 art. 223 ustawy o Służbie Celnej. Mianowanie do określonego korpusu ustawa uzależniła od posiadanego uprzednio stopnia służbowego, z wyjątkiem art. 223 ust. 3 pkt 2. Mając więc na uwadze dyspozycję art. 223 ust. 5 ustawy o Służbie Celnej, Dyrektor Izby Celnej w Rzepinie określił stronie stopień służbowy rachmistrza celnego w korpusie podoficerów Służby Celnej.