Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jolanta Rudnicka (spr.), Sędzia NSA Małgorzata Pocztarek, Sędzia NSA Maciej Dybowski, Protokolant starszy asystent sędziego Marta Sikorska, po rozpoznaniu w dniu 22 września 2016 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. K., Z. K., M.K. i R. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 czerwca 2014 r. sygn. akt I SA/Wa 2134/13 w sprawie ze skargi K. Ż. na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...] w przedmiocie uchylenia decyzji w sprawie odmowy potwierdzenia prawa do rekompensaty 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od A. K., Z. K., M.K. i R. K. solidarnie na rzecz Ministra Skarbu Państwa kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 3 czerwca
2014 r., akt I SA/Wa 2134/13 oddalił skargę K. Z. na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia prawa do rekompensaty.
Wyrok zapadł w oparciu o następujący stan faktyczny i prawny sprawy.
Pismem z dnia 30 grudnia 1991 r. K. Z. w imieniu swoim i pozostałych uprawnionych osób wystąpiła do Urzędu Rejonowego w K. o przyznanie rekompensaty z tytułu pozostawienia poza granicami RP nieruchomości położonej w miejscowości L., gmina W., powiat S. w dawnym województwie lwowskim. We wniosku zaznaczono, że został on złożony także w imieniu pozostałych uprawnionych osób. Pismem z dnia 7 sierpnia 2008 r. Wojewoda [...] zawiadomił wnioskodawczynię o pozostawieniu wniosku bez rozpoznania z uwagi na jego nieuzupełnienie, jednocześnie pouczając o możliwości złożenia kolejnych wniosków w terminie ustawowym tj. do dnia 31 grudnia 2008 r.
K. Z. złożyła kolejny wniosek o potwierdzenie prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez K. Ż. nieruchomości poza obecnymi granicami państwa w dniu 8 września 2008 r.
Decyzją z dnia [...] maja 2013 r. Wojewoda [...] odmówił K. Z. potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez jej poprzedników prawnych nieruchomości poza obecnymi granicami RP stwierdzając, że pozostawiona nieruchomość była własnością osoby prawnej. W uzasadnieniu decyzji organ wskazał na poczynione ustalenia, że właścicielem nieruchomości w chwili jej pozostawienia była spółka "[...], Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością" z siedzibą w L. Natomiast dokumenty potwierdzające współwłasność nieruchomości małżonków K. i R.Ż. ocenił jako pochodzące z okresu przed zawiązaniem spółki.
W odwołaniu od tej decyzji K. Z. zarzuciła organowi błędne ustalenie właściciela przedmiotowej nieruchomości. Wskazała, że rozwój spółki, związany z rozszerzeniem przedmiotu jej działalności przy jednoczesnym podwyższeniu kapitału zakładowego nie oznaczał samo przez się przejęcia nieruchomości, tym bardziej, że zapis w rejestrze handlowym wskazuje, że na kapitał zakładowy składały się wyłącznie wkłady pieniężne.
Wskutek wniesionego przez K. Ż. odwołania, Minister Skarbu Państwa decyzją z dnia [...] lipca 2013 r. uchylił decyzję organu I instancji w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania.
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ odwoławczy w pierwszej kolejności wskazał na konieczność wyjaśnienia kwestii prawidłowego zakresu podmiotowego sprawy. Odnosząc się do pisma Wojewody [...] z dnia 7 sierpnia 2008 r. o pozostawieniu wniosku stron bez rozpoznania podkreślił, że ustawa zabużańska wyklucza możliwość takiego rozstrzygnięcia, a orzecznictwo sądów administracyjnych konsekwentnie wskazuje, że wnioski w sprawach zabużańskich są wyłączone spod normy z art. 64 § 2 k.p.a. W następstwie tego, a także poprzez zaniechanie doręczenia pozostałym stronom pisma informującego o pozostawieniu wniosku bez rozpoznania, a następnie potraktowanie tego pisma jako niebyłego tj. dalsze przyjmowanie dowodów, uniemożliwiono pozostałym stronom złożenie wniosku o przywrócenie terminu na jego uzupełnienie, a tym samym udział w postępowaniu. Za wadliwe działanie Wojewody [...] uznał organ odwoławczy pominięcie złożonych do sprawy pełnomocnictw ogólnych dla K. Z.. Z uwagi na taki charakter należało uznać ich skuteczność także w stosunku do innych postępowań, objętych zakresem upoważnienia. Z tego względu organ odwoławczy wskazał na konieczność umożliwienia wstąpienia do postępowania pozostałym stronom bądź ich następcom prawnym.