Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Maciej Dybowski Sędziowie Sędzia NSA Wiesław Morys Sędzia del. WSA Ewa Kręcichwost-Durchowska (spr.) po rozpoznaniu w dniu 12 kwietnia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 lutego 2017 r. sygn. akt IV SA/Wa 2686/16 w sprawie ze skargi J.M. na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] lipca 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z dnia 7 lutego 2017 r., sygn. akt IV SA/Wa 2686/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę J. M. na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] lipca 2016 r., nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji.
W uzasadnieniu wyroku Sąd pierwszej instancji przedstawił następujące ustalenia faktyczne i prawne sprawy.
Minister Infrastruktury i Budownictwa decyzją z dnia [...] lipca 2016 r. po rozpatrzeniu odwołania J. M. utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] listopada 2015 r. nr [...] odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji Naczelnika Powiatu w [...] z dnia [...].04.1974 r. nr [...] (początek numeru nieczytelny) ustalającej odszkodowanie na rzecz S. C. za przejętą nieruchomość położoną w [...], oznaczoną jako działka nr [...] o pow. [...] m².
W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy wskazał, że Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w [...] w dniu [...] października 1973 r. podjęło uchwałę nr [...]w sprawie ustalenia granic terenów budowlanych przejmowanych na własność Państwa we wsi [...] na obszarze gminy [...] w powiecie [...] (Dz. Urz. WRN w G. z dnia [...].12.1973 r., Nr [...], poz. [...]). W załączniku do ww. uchwały w wykazie gruntów we wsi [...] przejmowanych na własność Państwa przeznaczonych w planie zagospodarowania przestrzennego na cele budownictwa mieszkaniowego pod pozycją 5 została wymieniona nieruchomość S. C. nr [...].
Decyzją z dnia [...] kwietnia 1974 r. nr [...] Naczelnik Powiatu w [...] ustalił odszkodowanie dla S. C. za przejętą działkę nr [...] o pow. [...] m² w kwocie [...] zł za grunt oraz [...] zł za inne składniki nieruchomości.
Pismem z dnia [...] grudnia 2014 r. J. M., spadkobierczyni S. C. wystąpiła z wnioskiem o stwierdzenie nieważności ww. decyzji Naczelnika Powiatu w [...] z dnia [...] kwietnia 1974 r. W uzasadnieniu wniosku wskazała na brak rozprawy, brak zawiadomienia strony o wszczęciu postępowania o ustalenie odszkodowania, brak przedstawienia opinii biegłego, niewysłuchanie biegłego na rozprawie, brak wskazania podmiotu uprawnionego do wypłaty odszkodowania.
Decyzją z dnia [...] listopada 2015 r. nr [...] Wojewoda [...] odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Naczelnika Powiatu w [...] z dnia [...] kwietnia 1974 r. nr [...] (początek numeru nieczytelny) ustalającej odszkodowanie na rzecz S. C..
Odwołanie od powyższej decyzji złożyła J. M..
Po rozpatrzeniu odwołania, organ odwoławczy wskazał, że w postępowaniu administracyjnym prowadzonym w trybie nadzoru w sprawie stwierdzenia nieważności ostatecznej decyzji administracyjnej, organ prowadzący to postępowanie ma obowiązek rozpatrywać sprawę w granicach określonych w art. 156 § 1 Kpa, to znaczy, że nie może rozpatrywać sprawy co do jej istoty, jak w postępowaniu odwoławczym. Zgodnie z art. 156 § 1 pkt 2 Kpa, organ administracji publicznej stwierdza nieważność decyzji, która została wydana bez podstawy prawnej lub z rażącym naruszeniem prawa. W orzecznictwie sądowym przyjmuje się, że rażące naruszenie prawa zachodzi wtedy, gdy treść decyzji administracyjnej jest jednoznacznie sprzeczna z treścią przepisu prawa i gdy taka decyzja nie może być zaakceptowana przez organy praworządnego państwa, to powinna zostać wyeliminowana z obrotu prawnego.