Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Marek Stojanowski Sędziowie: Sędzia NSA Jolanta Rudnicka Sędzia del. NSA Jacek Hyla (spr.) po rozpoznaniu w dniu 23 stycznia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej C. H. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 10 maja 2017r., sygn. akt II SA/Lu 166/17 w sprawie ze skargi C. H. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] grudnia 2016 r., nr [...] w przedmiocie skierowania do domu pomocy społecznej 1. uchyla zaskarżony wyrok oraz decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] grudnia 2016 r., nr [...] i poprzedzającą ją decyzję Burmistrza Miasta [...] z dnia [...] września 2016 r., nr [...]. 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] na rzecz skarżącej C. H. 377 (trzysta siedemdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 10 maja 2017 r,, sygn. akt EE SA/Lu 166/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie oddalił skargę C. H. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] grudnia 2016 r., nr [...] utrzymującą w mocy decyzję Burmistrza Miasta [...] z dnia [...] września 2016 r. o odmowie skierowania C. H. do domu pomocy społecznej.
W uzasadnieniu wskazano, że wnioskiem z dnia 9 sierpnia 2016 r. C. H. zwróciła się do organu I instancji o umieszczenie w Domu Pomocy Społecznej w S. "[...]".
Organ I instancji odmówił C. H. skierowania do domu pomocy społecznej z powodu niespełnienia przesłanek określonych w art. 54 ustawy o pomocy społecznej. W uzasadnieniu decyzji organ administracji wskazał, że wnioskodawczyni jest zdolna do samoobsługi i samodzielnego funkcjonowania w środowisku. Z informacji uzyskanych podczas wywiadu wynika, że samodzielnie zaspokaja swoje niezbędne potrzeby bytowe, tj. robi zakupy, kupuje leki, chodzi do lekarza, załatwia sprawy urzędowe i opłaca rachunki. Nadto ma wystarczające środki na utrzymanie i prowadzi aktywne życie społeczne, tj.uczestniczy w Klubie Seniora przy Klubie "[...]" w [...]. Zdaniem organu administracji C. H., pomimo ograniczeń wynikających ze stanu zdrowia i wieku, może samodzielnie funkcjonować w środowisku. Nadto istnieje możliwość zapewnienia jej usług opiekuńczych, które ułatwiłyby jej funkcjonowanie, ale nie wyraziła ona zgody na taką formę pomocy.
Organ II instancji w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, wydanej po rozpatrzeniu odwołania C. H. wskazał, że z materiału dowodowego wynika, że ma ona [...] lat, jest rozwiedziona, ma syna, który mieszka w [...], mieszka sama w piętrowym jednorodzinnym domu, utrzymuje się z emerytury z ZUS w wysokości [...] zł i emerytury z zagranicy w wysokości [...] zł, nie legitymuje się orzeczeniem o niepełnosprawności. Z dokumentów lekarskich wynika, że C. H. choruje na [...], [...],[...], przewlekłą [...],[...], [...]. Lekarz podstawowej opieki zdrowotnej z przychodni, w której leczy się skarżąca, wskazał, że jest ona osobą przewlekle chorą, ale nie wymaga leczenia szpitalnego, wymaga natomiast, ze względu na stan zdrowia, całodobowej opieki na stałe. Świadczenia zdrowotne, jakie należy zapewnić jej w warunkach domu pomocy społecznej mają polegać na leczeniu, badaniu i poradach lekarskich, rehabilitacji leczniczej oraz na badaniu i terapii psychologicznej. W innym zaświadczeniu lekarz kardiolog, specjalista chorób wewnętrznych i medycyny sportowej podał, że C. H. wymaga całodobowej opieki z przyczyn kardiologicznych i pulmonologicznych. Skarżąca załączyła też kolejne zaświadczenie lekarskie, lekarza chorób wewnętrznych, z którego wynika, że chora wymaga całodobowej opieki z uwagi na zaostrzone [...].