Naczelny Sąd Administracyjny w składzie : Przewodniczący: Sędzia NSA Barbara Adamiak Sędziowie: Sędzia NSA Małgorzata Borowiec (spr.) Sędzia WSA del. Dariusz Chaciński Protokolant asystent sędziego Jan Wasilewski po rozpoznaniu w dniu 7 listopada 2013 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 czerwca 2012 r. sygn. akt II SA/Wa 285/12 w sprawie ze skargi W.H. na postanowienie Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego z dnia [...] listopada 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania dyscyplinarnego oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 4 czerwca 2012 r. sygn. akt II SA/Wa 285/12, po rozpoznaniu sprawy ze skargi W.H. na postanowienie Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego z dnia [...] listopada 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania dyscyplinarnego, stwierdził nieważność zaskarżonego postanowienia (pkt 1) oraz stwierdził, że zaskarżone postanowienie nie podlega wykonaniu w całości (pkt 2).
Wyrok został wydany w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy.
Dyrektor Delegatury Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego w [...] orzeczeniem z dnia [...] czerwca 2010 r. nr [...] uznał W.H. winnym umyślnego naruszenia dóbr osobistych innego funkcjonariusza w/w delegatury i wymierzył mu karę dyscyplinarną nagany. Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego po rozpatrzeniu odwołania obwinionego orzeczeniem z dnia [...] lipca 2010 r. nr [...] zaskarżone orzeczenie utrzymał w mocy. Powyższe orzeczenie stało się przedmiotem skargi W.H. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, który wyrokiem z dnia 8 lutego 2011 r. sygn. akt II SA/Wa 1665/10 uchylił zaskarżone orzeczenie dyscyplinarne oraz orzeczenie organu pierwszej instancji. W uzasadnieniu wyroku wskazał na naruszenie art. 77 i art. 80 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (t. j.: Dz. U. z 2000 r. nr 98, poz. 1071 ze zm., dalej w skrócie K.p.a.), poprzez niepełne zebranie materiału dowodowego oraz na naruszenie art. 7 K.p.a., poprzez zaniechanie podjęcia wszelkich kroków niezbędnych dla dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy.
W.H. wnioskiem z dnia 21 września 2011 r. wystąpił do Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego o wznowienie postępowania dyscyplinarnego zakończonego orzeczeniem z dnia [...] lipca 2010 r. nr [...].
Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego postanowieniem z dnia [...] października 2011 r. nr [...], na podstawie art. 145 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676 ze zm.) w związku z § 51 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 grudnia 2004 r. w sprawie udzielania wyróżnień i przeprowadzania postępowań dyscyplinarnych wobec funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego (Dz. U. Nr 272, poz. 2690 ze zm.), odmówił wznowienia postępowania dyscyplinarnego zakończonego orzeczeniem z dnia [...] lipca 2010 r. nr [...]. W uzasadnieniu postanowienia podał, że § 48 ust. 1 pkt 1 - 4 cyt. rozporządzenia przewiduje cztery przypadki, w których należy obligatoryjnie wznowić postępowanie dyscyplinarne zakończone prawomocnym orzeczeniem. Ma to miejsce wtedy, gdy:
1. dowody, na których podstawie ustalono istotne dla sprawy okoliczności, okazały się fałszywe;
2. zostały ujawnione istotne dla sprawy nowe fakty lub dowody, które nie były znane w toku postępowania dyscyplinarnego;
3. orzeczenie wydano z naruszeniem przepisów, jeżeli mogło to mieć wpływ na treść orzeczenia;