Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wiesław Morys (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Monika Nowicka Sędzia del. WSA Rafał Wolnik Protokolant st. asystent sędziego Rafał Kopania po rozpoznaniu w dniu 2 sierpnia 2018 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Powiatu [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 maja 2016 r. sygn. akt I SA/Wa 320/16 w sprawie ze skargi Powiatu [...] na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] stycznia 2016 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną.
Zaskarżonym wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę Powiatu [...] na sprecyzowaną w sentencji decyzję Ministra Skarbu Państwa.
Przedstawiając w uzasadnieniu stan faktyczny sprawy Sąd pierwszej instancji wskazał, iż przedmiotem postępowania, w jakim zapadła zaskarżona decyzja jest decyzja Wojewody [...] z dnia [...] sierpnia 1999 r., Nr [...], którą organ ten stwierdził nabycie z mocy prawa przez Powiat [...] mienia Skarbu Państwa, będącego we władaniu Domu Pomocy Społecznej w [...], w skład którego wchodzi nieruchomość zabudowana położona w jednostce ewidencyjnej [...], obręb [...], oznaczona jako działki nr [...], nr [...] i nr [...]. Decyzja stała się ostateczna i weszła do obrotu prawnego. Postępowanie wszczęto na skutek pisma z dnia [...] października 2014 r. P. Ż., który powołał się na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi, z dnia [...] grudnia 2011r., Nr [...], stwierdzającą, że zespół pałacowo-parkowy w [...], stanowiący obecnie działki nr [...] oraz część działki nr [...], nie podpada pod działanie art. 2 ust. 1 lit. e dekretu PKWN z dnia 6 września 1944r. o przeprowadzeniu reformy rolnej (Dz. U. z 1945 r., nr 3, poz. 13 ze. zm.). Minister Skarbu Państwa decyzją z dnia [...] września 2015r., Nr [...]:
- stwierdził nieważność decyzji Wojewody [...] z dnia [...] sierpnia 1999 r., Nr [...], stwierdzającej nabycie z mocy prawa przez Powiat [...] mienia Skarbu Państwa, będącego we władaniu Domu Pomocy Społecznej w [...], w skład którego wchodzi część działki ewidencyjnej nr [...], położonej w jednostce ewidencyjnej [...], obręb [...], w zakresie określonym w decyzji Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] grudnia 2011 r., Nr [...], z uwzględnieniem treści postanowienia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] grudnia 2014r., Nr [...],
- odmówił stwierdzenia nieważności wyżej opisanej decyzji Wojewody [...] w zakresie dotyczącym działek ewidencyjnych nr [...].
Wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej ww. decyzją złożył Powiat [...] niezgadzając się z powyższym rozstrzygnięciem. Zarzucił brak podstaw prawnych do stwierdzenia nieważności decyzji dotychczasowej, zwracając uwagę, iż nabył od Skarbu Państwa sporną nieruchomość w dobrej wierze i zainwestował w nią środki finansowe. Dodatkowo stwierdził również, iż nie został poinformowany, zgodnie z art. 10 K.p.a., o możliwości zapoznania się z materiałem dowodowym przed wydaniem decyzji przez Ministra Skarbu Państwa. Wreszcie podniósł, iż działki nr [...] nie były objęte postępowaniem komunalizacyjnym, a zatem nie powinny być przedmiotem niniejszego postępowania. Minister Skarbu Państwa nie uwzględnił tego wniosku i zaskarżoną decyzją utrzymał w mocy powyższe rozstrzygnięcie. Odnosząc się do zarzutów Zarządu Powiatu [...] stwierdził, iż nabycie spornej nieruchomości w dobrej wierze od Skarbu Państwa mocą decyzji komunalizacyjnej nie może stać w sprzeczności z faktem, iż przeprowadzone postępowania w kwestii reprywatyzacji spornej nieruchomości nie dają podstaw do uznania, że nieruchomości te stanowiły własność Skarbu Państwa. Bowiem Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi decyzją z dnia [...] grudnia 2011r., Nr [...], stwierdził że zespół pałacowo-parkowy w [...], stanowiący obecnie działki nr [...] oraz część działki nr [...], nie podpada pod działanie art. 2 ust. 1 lit. e dekretu PKWN z dnia 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej. Organ podkreślił, iż powyższa decyzja wywołuje skutki ex tunc, co sprawia, że Skarb Państwa nie mógł być uznany za właściciela działki ewidencyjnej nr [...] w zakresie określonym w decyzji Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] grudnia 2011 r., Nr [...], nigdy, a w szczególności w dacie komunalizacji. A co za tym idzie, nie została spełniona podstawowa przesłanka określona w art. 60 ustawy z dnia 13 października 1998r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz. U. Nr 133, poz. 872 ze zm.), na podstawie którego nabycie nieruchomości przez Powiat [...] nastąpiło. Odnosząc się do kwestii nakładów poniesionych przezeń w związku z utrzymaniem obiektu na tym terenie, jak też jego remontów, organ stwierdził, iż te aspekty winny być przedmiotem odrębnych postępowań cywilnych, i nie mogą one stanowić przesłanek do zmiany skarżonej decyzji. W kwestii zarzutu braku możliwości zapoznania się z zebranym materiałem dowodowym w rozumieniu art. 10 K.p.a. przez Powiat [...] organ stwierdził, iż informował wszystkie strony o podejmowanych działaniach w prowadzonym postępowaniu, jak również na każdym jego etapie strony miały możliwość zapoznania się z zebranym materiałem dowodowym. Ponadto strony zostały powiadomione o możliwości zapoznania się z materiałem dowodowym w sprawie (pismo z dnia [...] maja 2015r., Nr [...]), jednakże nie skorzystały z tego prawa. Wreszcie podał, iż działki nr [...] nie były objęte przedmiotowym postępowaniem komunalizacyjnym zakończonym decyzją Wojewody [...] z dnia [...] sierpnia 1999 r., lecz wnioskodawca złożył wniosek dotyczący również tych działek, wszak z tego powodu Minister Skarbu Państwa odmówił stwierdzenia nieważności ww. decyzji Wojewody [...] w tym przedmiocie. Dokumentacja zgromadzona w sprawie w żaden sposób nie potwierdziła, iż działki nr [...] ark. mapy [...], nr [...] ark. mapy [...], powstały z działek nr [...]. Należało tym samym uznać, iż nie były przedmiotem decyzji komunalizacyjnej Wojewody [...] z dnia [...] sierpnia 1999 r., Nr [...].