Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jolanta Rudnicka Sędziowie: Sędzia NSA Monika Nowicka Sędzia del. NSA Jerzy Krupiński (spr.) po rozpoznaniu w dniu 11 kwietnia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 20 kwietnia 2017 r. sygn. akt II SA/Lu 477/16 w sprawie ze skargi J. R. na decyzję Wojewody Lubelskiego z dnia [...] marca 2016 r. nr [...] w przedmiocie zwrotu wywłaszczonej nieruchomości 1. uchyla punkt II zaskarżonego wyroku i w tym zakresie sprawę przekazuje Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Lublinie do ponownego rozpoznania; 2. w pozostałym zakresie skargę kasacyjną oddala.
Wyrokiem z dnia 14 czerwca 2017 r., sygn. akt IV SA/Wr 215/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu po rozpoznaniu sprawy ze skargi M. F. reprezentowanej przez kuratora K. G. uchylił decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego [...] z dnia [...] stycznia 2017 r., nr [...] oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji z dnia [...] października 2016 r., nr [...] ustalającą należność podlegającą zwrotowi w kwocie [...] zł przez M. F. - spadkobierczynię po J. F., powstałą z tytułu zaległości za pobyt ojca w domu pomocy społecznej.
W uzasadnieniu wskazano, że ojciec skarżącej był mieszkańcem Domu Pomocy Społecznej we [...]. Zmarł, pozostawiając zadłużenie w opłatach za pobyt w domu pomocy społecznej w wysokości [...] zł za okres od lutego 2006 r. do czerwca 2008 r. Skarżąca w wyniku toczącego się postępowania o stwierdzenie nabycia spadku po ojcu, na mocy postanowienia Sądu Rejonowego z dnia [...] lutego 2009 r. ([...]) nabyła spadek. Jak wynika z akt sprawy, odziedziczyła ona po ojcu ½ własności lokalu położonego [...] przy ul. [...] oraz ½ wkładu lokatorskiego, tj. kwotę [...] zł. Ustalono też, że zawarła w dniu [...] września 2009 r. ugodę sądową, na mocy której mieszkanie lokatorskie zostało przyznane na rzecz W. F. bez obowiązku spłat i dopłat na rzecz skarżącej.
Mając powyższe na uwadze, organ pierwszej instancji, powołaną w osnowie decyzją, ustalił należność z tytułu wydatków za pobyt w domu pomocy społecznej wniesionych zastępczo przez gminę Wrocław w okresie od lutego 2006 r. do czerwca 2008 r. w kwocie [...] zł wraz z zobowiązaniem do jej zwrotu przez skarżącą z masy spadkowej.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...], po rozpoznaniu odwołania wniesionego od powyższej decyzji przez kuratora dla nieobecnej M. F., utrzymało ją w mocy i stwierdziło w uzasadnieniu, iż organ pierwszej instancji zamieścił w aktach sprawy pełne i szczegółowe zestawienie i wyliczenie kwot należności za pobyt ojca skarżącej w domu pomocy społecznej w okresie od lutego 2006 r. do lipca 2008 r., zapłaconych kwot przez niego oraz wysokości powstałej niedopłaty w poszczególnych miesiącach.
Art. 61 ust. 3 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2016 r. poz. 930, ze zm.; dalej jako "ustawa") dotyczy osób, które obowiązane są do ponoszenia odpłatności za pobyt mieszkańca domu pomocy społecznej (np. na podstawie umowy lub decyzji administracyjnej) i nie odnosi się do spadkobierców osoby, która korzystała ze świadczeń pomocy społecznej. W tym przypadku obowiązek zwrotu tych wydatków powstaje na podstawie art. 96 ust. 1 ustawy.
Zgodnie z art. 104 ust. 7 ustawy, nie wydaje się decyzji o zwrocie nienależnie pobranych świadczeń, jeżeli od terminu ich pobrania upłynęło więcej niż 10 lat. Względy leżące po stronie wykładni literalnej i systemowej nakazują przyjmować, że dziesięcioletni termin przedawnienia w zakresie dopuszczalności wydania decyzji dotyczy jedynie przypadku nienależnie pobranych świadczeń. Z powyższego wynika, że nie można podnosić zarzutu przedawnienia w odniesieniu do żądania zwrotu wydatków na udzielone świadczenia, np. pobyt w domu pomocy społecznej.