Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Irena Kamińska (spr.) Sędziowie NSA Barbara Adamiak del.NSA Zygmunt Zgierski Protokolant specjalista Edyta Pawlak po rozpoznaniu w dniu 9 czerwca 2011 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Starosty M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 25 listopada 2010 r. sygn. akt II SA/Go 766/10 w sprawie ze skargi M. M. na czynność Starosty M. z dnia (...) września 2010 r. nr (...) w przedmiocie odmowy zwrotu części opłat za wydanie kart pojazdów oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z dnia 25 listopada 2010 r., sygn. akt II SA/Go 766/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim stwierdził bezskuteczność czynności Starosty Międzyrzeckiego z dnia (...) września 2010 r. nr (...) w sprawie ze skargi M. M. w przedmiocie odmowy zwrotu części opłat za wydanie kart pojazdu oraz uznał obowiązek Starosty Mędzyrzeckiego dokonania zwrotu M. M. części opłat w wysokości po 425 zł (czterysta dwadzieścia pięć złotych) pobranych za wydanie kart 3 pojazdów.
W uzasadnieniu wyroku Sąd pierwszej instancji wskazał, iż wnioskiem z dnia 9 lipca 2010 r. pełnomocnik M. M. zwrócił się do Starosty Międzyrzeckiego o stwierdzenie uprawnienia do otrzymania zwrotu części opłaty za wydanie czterech kart pojazdów i zwrot nadpłaconej kwoty w wysokości 1.700 zł. Pełnomocnik podał, iż w przypadku każdego ze wskazanych w załączonym do wniosku wykazie pojazdów strona uiściła tytułem opłaty za wydanie karty pojazdu kwotę 500 zł. Kwestia wysokości opłaty została ostatecznie i jednoznacznie rozstrzygnięta wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 17 stycznia 2006 r. (sygn. akt U 6/04, OTK-A 2006/1/3), w którym Trybunał orzekł o niezgodności § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003 r. w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu (Dz.U. z 2003 r. Nr 137, poz. 1310) z przepisem art. 77 ust. 4 pkt 2 i ust. 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908) oraz z art. 92 ust. 1 i art. 217 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Trybunał stwierdził również, iż przedmiotowa opłata nie powinna przekraczać kwoty 75 zł, uwzględniającej rzeczywiste znaczenie karty pojazdu oraz koszty związane z drukiem i dystrybucją karty. Mając powyższe na uwadze, strona nadpłaciła kwotę 1.700 złotych.
Odpowiadając na powyższy wniosek Starosta Międzyrzecki poinformował stronę, iż pojazdy zostały zarejestrowane w okresie, kiedy obowiązywał przepis § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003 r. w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu (Dz.U. z 2003 r. Nr 137, poz. 1310) ustalający ją na kwotę 500 zł. Ustawową podstawę pobierania opłaty za kartę pojazdu stanowi przepis art. 77 ust. 3 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 ze zm.). Starosta jest jedynie organem rejestrującym, który rejestruje pojazdy według enumeratywnie określonych zasad w cytowanych wyżej przepisach. Nie jest rolą organu rejestrującego rozstrzyganie, czy obowiązujące w Polsce przepisy, które regulują zasady postępowania organów, są zgodne z traktatami unijnymi. Zadanie to należy do polskich organów legislacyjnych. W przedmiotowej sprawie nie wydano decyzji administracyjnej, gdyż pobranie opłaty za wydanie karty pojazdu na podstawie cytowanego rozporządzenia w sprawie wysokości opłaty za kartę pojazdu jest czynnością materialno-techniczną, przy czym pogląd ten jest utrwalony w orzecznictwie sądowoadministracyjnym. Przedmiotowa opłata nie została ustalona w drodze decyzji administracyjnej. Organ wykonujący przepisy rozporządzenia dokonuje czynności polegającej na pobraniu opłaty, która wynika wprost z przepisów prawa. W sprawie o zwrot części opłaty strona może się zwrócić do sądu powszechnego. Jednocześnie organ poinformował stronę, że przy rejestracji samochodu Citroen Xantia o numerze rej. (...) opłatę za kartę pojazdu uiszczono w kwocie 75 zł, natomiast opłata w wysokości 500 zł, jaka została uiszczona "przy okazji" rejestracji ww. pojazdu, wynikała z art. 72 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn. Dz.U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 ze zm.) w związku z art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji (Dz.U. Nr 25, poz. 202 ze zm.).