Skarga kasacyjna na decyzję Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego w przedmiocie nakazu opróżnienia lokalu mieszkalnego
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Wiesław Morys, Sędzia NSA Bożena Popowska, Sędzia del. WSA Ewa Kręcichwost-Durchowska (spr.), Protokolant starszy asystent sędziego Rafał Kopania, po rozpoznaniu w dniu 2 czerwca 2016 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej B. J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 kwietnia 2015 r. sygn. akt II SA/Wa 1759/14 w sprawie ze skargi B. J. na decyzję Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego z dnia [...] lipca 2014 r. nr [...] w przedmiocie nakazu opróżnienia lokalu mieszkalnego 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od B. J. na rzecz Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie strona 1/9

Wyrokiem z dnia 17 kwietnia 2015 r., sygn. akt II SA/Wa 1759/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę B. J. na decyzję Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego z dnia [...] lipca 2014 r. nr [...] w przedmiocie nakazu opróżnienia lokalu mieszkalnego.

W uzasadnieniu wyroku Sąd I instancji przytoczył następujące okoliczności faktyczne i prawne.

Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego decyzją nr [...] z dnia [...] czerwca 2014 r. zobowiązał B. J. do opuszczenia lokalu mieszkalnego nr [...] przy [...] w Warszawie oraz orzekł o opróżnieniu lokalu wraz ze wszystkimi zamieszkałymi w nim osobami oraz rzeczami znajdującymi się w lokalu, w terminie do dnia 31 lipca 2014 r.

Organ ustalił, że przedmiotowy lokal nie jest zamieszkiwany przez najemcę i bez zgody właściciela jest użytkowany przez osobę trzecią dla Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego. Natomiast B. J. wraz z mężem posiadają tytuł prawny do domu jednorodzinnego we wsi C. gm. G. K. o powierzchni 170,2 m2. Jednocześnie organ ustalił, iż miejscowość C. jest miejscowością pobliską wobec miejsca pełnienia służby funkcjonariusza.

Od tej decyzji B. J. złożyła wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy zarzucając jej naruszenie podstawowych zasad postępowania administracyjnego zawartych m. in. w art. 6, 7, 8, 9, 11 i 77 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267 z późn. zm.- dalej "Kpa") w stopniu mającym istotny wpływ na wynik sprawy oraz naruszenie prawa materialnego, tj. art. 102 § 1 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. z 2010 r. Nr 29, poz. 154 z późn. zm. - dalej "ustawa") poprzez błędne uznanie, że skarżąca nie spełnia wymogów określonych w tym przepisie i wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji.

Rozpoznając przedmiotowy wniosek Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego decyzją nr [...] z dnia [...] lipca 2014 r. utrzymał w mocy własną decyzję nr [...] z dnia [...] czerwca 2014 r. wskazując, iż przyjęta przez skarżącą trasa przejazdu i dokonana interpretacja przepisów jest sprzeczna z zapisem art. 102 ust. 2 ustawy, który stanowi, że pod pojęciem miejscowości pobliskiej rozumie się miejscowość, do której czas dojazdu koleją lub autobusami, przewidziany w rozkładzie jazdy, łącznie z przesiadkami nie przekracza w obie strony 2 godzin, licząc od stacji (przystanku) najbliższej miejsca pełnienia służby do stacji (przystanku) najbliżej miejsca zamieszkania, bez uwzględnienia czasu dojazdu do i od (przystanku) w obrębie miejscowości, z której funkcjonariusz dojeżdża, oraz miejscowości, w której wykonuje obowiązki służbowe.

Rozkład jazdy przyjęty przez organ w celu dokonania oceny spełniania przez miejscowość C. kryterium miejscowości pobliskiej w rozumieniu przepisów ustawy (przedstawiony również przez B. J. - str. 40 akt sprawy) obejmuje trasę koleją z C. P. do Warszawy Śródmieście, będącej przystankiem najbliższym miejsca pełnienia służby funkcjonariusza. Dalszy dojazd, już w obrębie Warszawy, nie jest brany pod uwagę zgodnie z brzmieniem cytowanego przepisu art. 102 ust. 2 ustawy. Wskazując, że B. J. pełni służbę w godzinach 8:15-16:15 organ założył, że czas pokonania analizowanej trasy z C. P. do Warszawy Śródmieście wynosi 57 minut (odjazd 6:21, przyjazd 7:18). Trasa powrotna z Warszawy Śródmieście do C. P. wynosi 57 minut (odjazd 16:43, przyjazd 17:40). Przyjęty rozkład uwzględnia najdogodniejsze połączenia, powiązane z godzinami służby B. J., w ocenie organu eliminujące zbędny czas oczekiwania na rozpoczęcie służby, a po jej zakończeniu - zbędny czas oczekiwania na podróż do miejsca zamieszkania i nie przekracza w obie strony 2 godzin. Tym samym zdaniem organu należy uznać, że C. jest miejscowością pobliską w rozumieniu przepisów ustawy. Organ wyjaśnił, że skarżąca uzyskała wraz z mężem dom jednorodzinny położony w miejscowości będącej miejscowością pobliską miejsca pełnienia służby, który spełnia przysługujące jej normy powierzchni mieszkalnej.

Strona 1/9