Skarga kasacyjna na decyzję Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów w przedmiocie nadania tytułu naukowego profesora
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Izabella Kulig - Maciszewska /spr./, Sędziowie NSA Elżbieta Stebnicka, Jan Paweł Tarno, Protokolant Kamil Wertyński, po rozpoznaniu w dniu 9 stycznia 2007 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 września 2005 r. sygn. akt I SA/Wa 1235/04 w sprawie ze skargi R. R. na decyzję Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów z dnia [...] nr [...] w przedmiocie nadania tytułu naukowego profesora 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuję sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie 2. zasądza od R. R. na rzecz Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów kwotę 280 zł ( dwieście osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego

Uzasadnienie strona 1/7

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 29 września sygn. akt I SA/Wa 1235/04 uchylił zaskarżoną przez R. R. decyzję Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów z dnia [...] Nr [...] oraz decyzję tegoż Organu z dnia [...] Nr [...], wydane w przedmiocie nadania tytułu naukowego.

Wyrok ten zapadł w następujących okolicznościach sprawy:

Centralna Komisja do Spraw Tytułu Naukowego i Stopni Naukowych decyzją z dnia [...], nr [...], na podstawie art. 27 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 12 września 1990 r. o tytule naukowym i stopniach naukowych (Dz. U. Nr 65, poz. 386 ze zm.), działając w trybie § 4 pkt 1 Statutu Komisji, po rozpatrzeniu wniosku Rady Wydziału [...] z dnia [...], odmówiła przedstawienia dr hab. R. J. R. do tytułu naukowego profesora nauk [...].

W uzasadnieniu decyzji wskazano, że Sekcja Nauk [...], po zapoznaniu się z wnioskiem Rady Wydziału, wysłuchaniu opinii recenzentów Komisji i po przeprowadzeniu dyskusji, w tajnym głosowaniu odmówiła poparcia tego wniosku. Za przedstawieniem kandydata głosowało 3 członków Sekcji, przeciw było 20, a 4 wstrzymało się od głosu. Prezydium Centralnej Komisji uznało stanowisko Sekcji za uzasadnione (przeciw przedstawieniu kandydata do tytułu naukowego głosowali wszyscy członkowie Prezydium - 11 osób).

Wnioskiem z dnia 24 maja 2003 r. R. R. wystąpił o ponowne rozpatrzenie sprawy.

Centralna Komisja do Spraw Stopni i Tytułów decyzją z dnia [...], nr [...] wydaną na podstawie art. 28 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki (Dz. U. nr 65, poz. 595), działając w trybie § 4 pkt 1 Statutu Komisji, utrzymała w mocy swoją wcześniejszą decyzję z dnia [...].

Z ustaleń organu wynika, że Sekcja Nauk [...] po zapoznaniu się z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy, wysłuchaniu opinii recenzentów Komisji, przeprowadzeniu dyskusji z udziałem recenzentów Rady Wydziału w głosowaniu tajnym wypowiedziała się przeciw uchyleniu poprzedniej decyzji (za uchyleniem głosowało 2 członków, 23 było przeciw, 2 wstrzymujących się).

Prezydium Centralnej Komisji, po zapoznaniu się ze stanowiskiem Sekcji, postanowiło w głosowaniu tajnym utrzymać w mocy swoją poprzednią decyzję z dnia [...] (wynik głosowania: za utrzymaniem decyzji - 10, przeciw - 0, wstrzymujących się - 0).

W uzasadnieniu podniesiono, że brak jest podstaw do uznania, iż kandydat ma osiągnięcia naukowe znacznie przekraczające wymagania stawiane w przewodzie habilitacyjnym, czego wymagać należy zgodnie z art. 26 ustawy o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki. Wskazano, iż dwóch recenzentów, powołanych w postępowaniu toczącym się na skutek wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, wypowiedziało się przeciw uchyleniu decyzji z dnia [...]. Z ich opinii, podzielonych przez Sekcję wynika, iż R. R. popełnił istotne błędy w modelu pola krystalicznego stosowanego do przewodzących materiałów magnetycznych.

Ponadto Centralna Komisja uznała, że znaczna część dorobku naukowego kandydata związana jest z pracami składającymi się na rozprawę habilitacyjną, za którą skarżący uzyskał już stopień naukowy doktora habilitowanego. Podkreślono, że dwukrotna ocena przeprowadzona w Centralnej Komisji wykazała jednoznacznie, że dorobek kandydata nie może być uznany jako wystarczający do uzyskania tytułu naukowego profesora.

Strona 1/7