Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jan Paweł Tarno (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Ewa Dzbeńska Sędzia del. WSA Dorota Jadwiszczok Protokolant st. asystent sędziego Dorota Chromicka po rozpoznaniu w dniu 10 grudnia 2014 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. H. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 26 marca 2014 r., sygn. akt IV SA/Wr 881/13 w sprawie ze skargi M. H. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Legnicy z dnia [...] października 2013 r., nr [...] w przedmiocie uznania za niedopuszczalne zarzutów w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej 1. uchyla zaskarżony wyrok oraz postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Legnicy z dnia [...] października 2013 r., nr [...], a także postanowienie Prezydenta Miasta Głogowa z dnia [...] sierpnia 2013 r., nr [...]; 2. zasądza na rzecz M. H. od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Legnicy kwotę 300 (trzysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wyrokiem z 26 marca 2014 r., IV SA/Wr 881/13 oddalił skargę M. H. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Legnicy z [...] października 2013 r., nr [...] w przedmiocie uznania za niedopuszczalne zawartych w piśmie z 21 czerwca 2013 r. zarzutów nieistnienia obowiązku i braku wymagalności obowiązku.
W uzasadnieniu Sąd podniósł, że skarga nie zasługuje na uwzględnienie. Wszelkie kwestie merytoryczne, związane z obowiązkiem zwrotu należności z tytułu świadczonych na rzecz matki skarżącego usług opiekuńczych, zostały rozstrzygnięte ostateczną decyzją administracyjną. W postępowaniu jurysdykcyjnym ustalono, że zobowiązanym w tym względzie jest skarżący. W podniesionych w postępowaniu egzekucyjnym zarzutach, jak i w skardze wniesionej do Sądu, skarżący zanegował jednak istnienie po jego stronie tego obowiązku. Stwierdził, że w decyzjach ustalających oraz zmieniających opłatę za pobyt w domu pomocy społecznej został pominięty jako osoba zobowiązana do ponoszenia opłat oraz, że nie zmieniono mu decyzji i nie wycofano upomnień.
W ocenie Sądu argumenty te nie mogły być przedmiotem zarzutów w sprawie prowadzenia postępowania egzekucyjnego. Stosownie do art. 34 § 1 ustawy z 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2012 r. poz. 1015 ze zm. - zwanej dalej "u.p.e.a.") zarzuty zgłoszone na podstawie art. 33 pkt 1-7, 9 i 10 u.p.e.a., (...) organ egzekucyjny rozpatruje po uzyskaniu stanowiska wierzyciela w zakresie zgłoszonych zarzutów, z tym że w zakresie zarzutów, o których mowa w art. 33 pkt 1-5, wypowiedź wierzyciela jest dla organu egzekucyjnego wiążąca. Według art. 33 u.p.e.a. podstawą zarzutu w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej może m.in. być: 1. wykonanie lub umorzenie w całości albo w części obowiązku, przedawnienie, wygaśnięcie albo nieistnienie obowiązku; 2. odroczenie terminu wykonania obowiązku albo brak wymagalności obowiązku z innego powodu, rozłożenie na raty spłaty należności pieniężnej; 3. określenie egzekwowanego obowiązku niezgodnie z treścią obowiązku wynikającego z orzeczenia, o którym mowa w art. 3 i 4; 4. błąd co do osoby zobowiązanego; 5. niewykonalność obowiązku o charakterze niepieniężnym; 6. niedopuszczalność egzekucji administracyjnej lub zastosowanego środka egzekucyjnego; 7. brak uprzedniego doręczenia zobowiązanemu upomnienia, o którym mowa w art. 15 § 1; 8. zastosowanie zbyt uciążliwego środka egzekucyjnego; 9. prowadzenie egzekucji przez niewłaściwy organ egzekucyjny; 10. niespełnienie wymogów określonych w art. 27.
Podstawą zarzutu mogą być wyłącznie okoliczności wymienione w art. 33 u.p.e.a. - m. in. nieistnienie egzekwowanego obowiązku czy też brak jego wymagalności. W postępowaniu egzekucyjnym nie mogą być rozpatrywane zastrzeżenia, które nie są związane z samym postępowaniem egzekucyjnym, ale dotyczą postępowania jurysdykcyjnego, jak np. zarzut nieprawidłowości obciążenia zobowiązanego określonym obowiązkiem (por. wyrok NSA z 7 grudnia 2000 r., III SA 1902/99, LEX 47235). Zarzuty oraz inne środki odwoławcze nie mogą być wykorzystywane do weryfikacji decyzji administracyjnej, stanowiącej podstawę do wystawienia tytułu wykonawczego; zmiana lub uchylenie takiej decyzji może nastąpić tylko i wyłącznie w ramach trybów unormowanych w kodeksie postępowania administracyjnego (por. wyrok NSA z 27 października 1999 r., IV SA 1104/96, LEX 47780).