Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Tamara Dziełakowska Sędziowie NSA Mirosław Wincenciak (spr.) del. WSA Arkadiusz Blewązka Protokolant sekretarz sądowy T.W. po rozpoznaniu w dniu 4 marca 2020 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A.C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 lutego 2018 r. sygn. akt I SA/Wa 1166/17 w sprawie ze skargi A.C. na decyzję Ministra Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej z dnia [...] maja 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności zarządzenia 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od A.C. na rzecz Ministra Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej kwotę 480 (czterysta osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Zaskarżonym wyrokiem z 9 lutego 2018 r., sygn. akt I SA/Wa 1166/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, dalej jako "WSA", oddalił skargę A.C. na decyzję Ministra Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej, dalej jako "Minister", z [...] maja 2017 r., nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności zarządzenia.
Sąd pierwszej instancji uznał, że decyzjom Ministra o odmowie stwierdzenia nieważności zarządzenia Ministra Komunikacji z dnia [...] marca 1947 r. o ogłoszeniu dziesiątego wykazu przedsiębiorstw komunikacyjnych podlegających przejęciu na własność Państwa (M.P. Nr 42 poz. 313 ze zm. ), dalej jako "zarządzenie z 26 marca 1947 r.", w zakresie pkt 1 i 2 załącznika do zarządzenia oraz orzeczenia nr 17 Ministra Komunikacji z dnia 22 stycznia 1949 r. o przejęciu na własność przedsiębiorstw komunikacyjnych, dalej jako "orzeczenie nr 17", nie można postawić zarzutu wydania ich w warunkach rażącego naruszenia prawa, o którym mowa w przepisie art. 156 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2017 poz. 1257 ze zm.), dalej jako "k.p.a.". WSA nie dostrzegł także innych naruszeń przepisów postępowania, które zarzuciła skarżąca, ani też nie dostrzegł innych naruszeń, które mogłyby mieć istotny wpływ na wynik sprawy.
Skarżąca wniosła od powyższego wyroku skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego, zaskarżając go w całości, zarzuciła naruszenie:
1) prawa materialnego "przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie (błąd subsumcji) przepisów prawa materialnego - w szczególności":
- art. 145 ustawy § 1 pkt. 1 lit. a oraz pkt. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm.), dalej jako "p.p.s.a.", poprzez nieuwzględnienie skargi i uchylenie decyzji organu pomimo naruszenia prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy,
- art.156 § 1 pkt 2 k.p.a., w tym poprzez odmowę stwierdzenia nieważności zarządzenia z 26 marca 1947 r. w zakresie pkt 1 i 2 załącznika do zarządzenia oraz orzeczenia nr 17, poprzez niestwierdzenie wystąpienia przesłanek nieważności m.in. takich jak wydanie aktów bez podstawy prawnej oraz wystąpienie rażącego naruszenia prawa, jak również poprzez uznanie za prawidłowe decyzje Ministra, na mocy których odmówiono stwierdzenia nieważności ww. aktów Ministra Komunikacji,
- błędną wykładnię art. 3 ust. 1 pkt C.1 ustawy z dnia 3 stycznia 1946 r. o przejęciu na własność Państwa podstawowych gałęzi gospodarki narodowej (Dz. U. Nr 3 z 1946 r. poz. 17 ze zm.), dalej jako "ustawa nacjonalizacyjna", poprzez przyjęcie, że przepis ten obejmuje przedsiębiorstwa komunikacyjne żeglugowe (żeglugi śródlądowej) w tym przedsiębiorstwa J.H.,