Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Marek Stojanowski Sędziowie: sędzia NSA Janina Antosiewicz (spr.) sędzia NSA del. Zygmunt Zgierski Protokolant asystent Krzysztof Tomaszewski po rozpoznaniu w dniu 29 listopada 2011 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A.M. i T.M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 18 czerwca 2010 r. sygn. akt II SA/Kr 154/10 w sprawie ze skarg A.W. oraz A.M., T.M. i Z.S. na decyzję Wojewody Małopolskiego z dnia [...] lipca 2007 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu nieruchomości oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 18 czerwca 2010 r. sygn. akt II SA/Kr 154/10 oddalił skargę A. W., T. M., A. M. i Z. S. na decyzję Wojewody Małopolskiego z dnia [...] lipca 2007 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu nieruchomości.
W uzasadnieniu wyroku Sąd przytoczył następujące okoliczności. Starosta Krakowski wyznaczony postanowieniem Wojewody Małopolskiego do rozpoznania wniosku o zwrot nieruchomości decyzją z dnia [...] czerwca 2006 r. odmówił zwrotu części działki nr [...], objętej księgą wieczystą [...], położonej w obrębie 5, jedn. ewid. Śródmieście w Krakowie, w granicach wywłaszczonej parceli l. kat. 318, na rzecz A. W., T. M., D. S., A. M., B. S. i M. M.. Decyzję tę wydano na podstawie art. 136 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603).
Organ powołał się na ustalenia poczynione w wyniku oględzin, z których wynika, iż działka nr [...], stanowiąca własność Gminy Miejskiej Kraków położona jest pomiędzy budynkami sądów a obiektem prokuratury i stanowi grunt porośnięty trawą, z nasadzeniami drzew i krzewów, przez które przebiegają asfaltowe ścieżki i alejki. Zgodnie z art. 136 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami wywłaszczona nieruchomość może być zwrócona przy spełnieniu łącznie kilku warunków, a jednym z nich jest jej zbędność na cel określony w decyzji o wywłaszczeniu, przy czym pojęcie "zbędności" ma znaczenie wskazane w art. 137 ustawy. W przypadku tej działki celem wywłaszczenia była - co wynika z orzeczenia Prezydium Rady Narodowej Miasta Krakowa z dnia 6 marca 1963 roku, znak USW.Wł.134/1/62 - budowa gmachów sądowych, zaś jego podstawą była decyzja o lokalizacji szczegółowej z dnia 15 maja 1958 r., znak B.II.Lok.1163/58. Z dokumentów tych wynika, że w ramach inwestycji na przedmiotowej działce urządzony miał być trawnik ze swobodnymi nasadzeniami drzew i krzewów, co zostało zrealizowane. Oznacza to, że działki nr [...] nie można uznać za zbędną dla celu wywłaszczenia.
W odwołaniu od powyższej decyzji D. M.-S. i A. M. zarzuciły zaskarżonej decyzji naruszenie prawa materialnego, a to art. 136 ust. 1 i art. 137 ust. 1 pkt 1 i 2, ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami, polegające na przyjęciu, iż przedmiotowa nieruchomość nie stała się zbędna na cel wywłaszczenia. Zarzuciły, że sporna działka stanowi obecnie teren porośnięty trawą, bez nasadzeń drzew i krzewów. Skarżące podniosły także, iż organ nie poczynił ustaleń faktycznych odnośnie tego, czy decyzja o pozwoleniu na budowę oraz obiór końcowy robót obejmowały wyłącznie budynki sądów, czy również inwestycje towarzyszące. W konkluzji skarżące domagały się zmiany zaskarżonej decyzji i orzeczenia o zwrocie działki, ewentualnie - uchylenia zaskarżonej decyzji i przekazania sprawy organowi pierwszej instancji do ponownego rozpatrzenia.
A. W. żądanie odwołania sformułowała w sposób identyczny, zarzucając kwestionowanej decyzji nieprawidłowe ustalenia faktyczne, przyjęte za jej podstawę oraz nieprawidłową wykładnię i niewłaściwe zastosowanie przepisów art. 136 ust. 3 i art. 137 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Zarzuciła, że celem wywłaszczenia było przeznaczenie spornej działki na budowę gmachów sądowych, które w rzeczywistości znajdują się kilkadziesiąt metrów od jej granic, a nieruchomość do chwili obecnej pozostała niezabudowana, przeznaczona jedynie pod zieleń publiczną i chodniki. W jej ocenie, wyłącznie sentencja decyzji wywłaszczeniowej pozwala ustalić, jakie było konkretnie przeznaczenie spornej działki. Oprócz trawnika z nasadzonymi drzewami i krzewami, miały tam zostać zrealizowane alejki, ciągi piesze - teren zielony o przeznaczeniu rekreacyjnym. Tymczasem obecnie istnieje tam jedynie prowizoryczny chodnik, co oznacza, że cel wywłaszczenia nie został osiągnięty, a przedmiotową działkę można określić jako nieużytek.