Skarga kasacyjna na decyzję Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie przydzielenia lokalu mieszkalnego
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Olga Żurawska-Matusiak Sędziowie: Sędzia NSA Małgorzata Pocztarek Sędzia del. WSA Ewa Kręcichwost-Durchowska (spr.) Protokolant: asystent sędziego Anna Armińska po rozpoznaniu w dniu 21 czerwca 2018 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. N. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 kwietnia 2016 r. sygn. akt II SA/Wa 136/16 w sprawie ze skargi M. N. na decyzję Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego z dnia [...] listopada 2013 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie przydzielenia lokalu mieszkalnego 1. oddala skargę kasacyjną, 2. odstępuje od zasądzenia od M. N. na rzecz Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie strona 1/10

Wyrokiem z dnia 14 kwietnia 2016 r., sygn. akt II SA/Wa 136/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę M. N. na decyzję Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego z dnia [...] listopada 2013 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie przydzielenia lokalu mieszkalnego.

W uzasadnieniu decyzji Sąd pierwszej instancji przedstawił następujące ustalenia faktyczne i prawne:

Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego decyzją nr [...] z dnia [...] września 2013 r., na podstawie art. 156 § 1 pkt 2, art. 157 § 1 i art. 158 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowa administracyjnego (Dz. U. z 2013, poz. 267ze zm. - dalej jako "K.p.a."), w związku z art. 109 pkt 1, art. 112 i art. 225 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. z 2010 r., nr 29, poz. 154 ze zm.), art. 6, art. 7, art. 8, art. 77, art. 80 i art. 107 K.p.a. oraz § 6 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 18 marca 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad przydziału, opróżniania i koszty zaludnienia lokali mieszkalnych oraz tymczasowych kwater przeznaczonych dla funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego (Dz. U. z 2013 r., poz. 823), stwierdził nieważność decyzji nr [...] Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego z dnia [...] kwietnia 2013 r. przydzielającej M. N. lokal mieszkalny nr [...] przy Al. [...] w W. o powierzchni użytkowej [...]m², w tym mieszkalnej [...] m².

We wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy M. N. zarzuciła powyższej decyzji naruszenie:

Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego po rozpoznaniu powyższego wniosku decyzją nr [...] z dnia [...] listopada 2013 r., na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 i art. 127 § 3 Kpa w związku z art. 109 pkt 1 i art. 112 ustawy o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu, utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu podał, że wydanie przez Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego decyzji nr [...] z dnia [...] kwietnia 2013 r., przyznającej M. N. przedmiotowy lokal mieszkalny, pomimo otrzymanej w 1994 r. na mocy decyzji nr [...] Szefa Urzędu Ochrony Państwa pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego, nastąpiło wbrew zakazowi wynikającemu z art. 109 pkt 1 ustawy o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu, co w sposób rażący naruszyło ten przepis.

Organ wskazał, że przypadki, kiedy funkcjonariuszowi nie przydziela się lokalu mieszkalnego na podstawie decyzji administracyjnej, są określone w art. 109 ustawy o ABW oraz AW, ma to miejsce m.in. w razie skorzystania z pomocy finansowej, o której mowa w art. 108 ust. 1.

Pomoc finansowa jest prawem pochodnym do prawa do lokalu mieszkalnego przydzielanego na podstawie decyzji administracyjnej, tak więc konsekwencją skorzystania z niej jest zrealizowanie prawa funkcjonariusza do lokalu mieszkalnego.

Zdaniem organu, w stanie faktycznym sprawy, wbrew stanowisku skarżącej, nie mógł znaleźć zastosowania art. 110 ust. 2 ustawy, gdyż dotyczy on wyłącznie funkcjonariuszy, którzy skorzystali z pomocy finansowej na uzyskanie lokalu w jednej miejscowości, a następnie zostali przeniesieni z urzędu do pełnienia służby w innej miejscowości, w której potrzeby mieszkaniowe nie są już zaspokojone.

Strona 1/10