Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk (spr.) Sędziowie NSA Elżbieta Kremer del. WSA Anna Wesołowska Protokolant asystent sędziego Inesa Wyrębkowska po rozpoznaniu w dniu 26 lutego 2020 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. sp. z o.o. we W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 27 lutego 2018 r. sygn. akt II SA/Wr 592/17 w sprawie ze skargi A. sp. z o.o. we W. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego we W. z dnia [...] lipca 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy dokonania aktualizacji informacji zawartych w ewidencji gruntów i budynków 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od A. sp. z o.o. we W. na rzecz [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego we W. kwotę 240 (dwieście czterdzieści) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wyrokiem z 27 lutego 2018 roku sygn. akt II SA/Wr 592/17, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2017, poz. 1369 ze zm.) dalej zwanej "p.p.s.a.", oddalił skargę A. Sp. z o.o. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego we W. z dnia [...] lipca 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy dokonania aktualizacji informacji zawartych w ewidencji gruntów i budynków przez wykreślenie oznaczenia lokali nr [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...] i [...] położonych w P. przy ul. [...] oraz nr [...], [...], [...], [..], [...], [...], [...], [...] i [...] położonych w P. przy ul. [...] jako niemieszkalnych i wpisanie w to miejsce oznaczenia tych lokali jako mieszkalnych.
W ocenie Sądu pierwszej instancji ustalenia organu znajdowały oparcie w materiale procesowym sprawy i były prawidłowe. Sąd podzielił pogląd organu, że zapisy ewidencyjne dotyczące gruntu, budynku i wyodrębnionych w tym budynku lokali powinny być spójne. Skoro z wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 24 sierpnia 2017 r. sygn. akt II SA/Wr 220/17 wynika, że ostateczną decyzją ustalono w ewidencji niemieszkalny charakter gruntu i budynków, to jest to wystarczająca przesłanka do ustalenia niemieszkalnego charakteru lokali.
Skargę kasacyjną od tego wyroku złożyła A. Sp. z o.o. z siedzibą we W., dalej zwana "Spółką", zaskarżając go w całości. Wniesiono o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania, a także zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Zarzucono naruszenie przepisów postępowania, co miało istotny wpływ na wynik sprawy, tj.:
1. art. 141 § 4 p.p.s.a. w zw. z art. 3 § 2 pkt 1 i art. 134 § 1 p.p.s.a. w zw. z art. 45 ust. 1 Konstytucji RP przez nierozpoznanie wszystkich zarzutów skargi oraz twierdzeń i argumentów podniesionych w ich uzasadnieniu i poprzestanie na ogólnym stwierdzeniu, że: "ustalenia organu i cały materiał procesowy sprawy nie uzasadniał zarzutów naruszenia prawa sformułowanych w skardze", czego wyrazem jest brak odniesienia się przez Sąd pierwszej instancji do poszczególnych zarzutów, twierdzeń i argumentów Spółki w uzasadnieniu wyroku, co uniemożliwia jej zrozumienie motywów rozstrzygnięcia i tym samym merytoryczną polemikę z rozstrzygnięciem, a Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu kontrolę instancyjną wyroku;
2. art. 141 § 4 p.p.s.a. przez sporządzenie uzasadnienia w sposób lakoniczny, bez wyjaśnienia podstawy prawnej rozstrzygnięcia, co uniemożliwia Spółce zrozumienie motywów rozstrzygnięcia i tym samym merytoryczną polemikę z rozstrzygnięciem, a Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu kontrolę instancyjną wyroku;
3. art. 151 p.p.s.a. w zw. z art. 7, art. 77 § 1 i art. 80 k.p.a. przez uznanie, że ustalenia organu w zakresie niemieszkalnego charakteru przedmiotowych lokali i odmowa dokonania aktualizacji informacji zawartych w ewidencji przez wpisanie ich jako mieszkalnych były prawidłowe i znajdowały oparcie w materiale procesowym, pomimo że zakwalifikowanie lokali jako niemieszkalnych jest nieprawidłowe, sprzeczne ze zgromadzonym materiałem dowodowym i procesowym, sprzeczne z zasadami logicznego rozumowania oraz dowolne, naruszające zasadę swobodnej oceny dowodów.