Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA: Irena Kamińska Sędziowie NSA Wojciech Chróścielewski (spr.) Anna Lech Protokolant Anna Krakowiecka po rozpoznaniu w dniu 25 stycznia 2008r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej K. L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 sierpnia 2006 r. sygn. akt IV SA/Wa 197/06 w sprawie ze skargi K. i I. L. w przedmiocie wznowienia postępowania sądowego w sprawie zakończonej prawomocnym wyrokiem z dnia 20 grudnia 2004r. sygn. akt. 6 II SA 3817/03 oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z dnia 2 sierpnia 2006 r. (IV SA/Wa 197/06) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę K. i I. L. w przedmiocie wznowienia postępowania sądowego w sprawie zakończonej prawomocnym wyrokiem z dnia 20 grudnia 2004 r. 6 II SA3817/03.
W uzasadnieniu wskazano, że wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 grudnia 2004 r. oddalono skargę I. i K. L. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego z dnia [...] w przedmiocie zmian w ewidencji gruntów, w której kwestionowali oni wydzielenie z działki nr ew. [...] działek nr ew. [...],[...] i [...]. Sąd w uzasadnieniu tego wyroku stwierdził m.in., że zmiany wprowadzono na wniosek z dnia 29 grudnia 1999 r. ówczesnego użytkownika wieczystego - [...] Fabryki [...] SA w upadłości.
Składający skargę o wznowienie postępowania powołali się na to, że dniu 2 stycznia 2006 r. wydano im uwierzytelniony odpis zgłoszenia syndyka [...] Fabryki [...] SA w upadłości z dnia 29 grudnia 1999 r., z którego nie wynika, aby Spółka wnosiła o podział działki. Wobec tego organy administracji z naruszeniem art. 97 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami wprowadziły do ewidencji gruntów podział działki nr ew. [...] bez zgody użytkownika wieczystego. W odrębnym piśmie skarżący wnieśli o zawieszenie postępowania z uwagi na toczące się postępowanie karne dotyczące domniemanego sfałszowania podpisu Syndyka [...] Fabryki [...] SA w upadłości pod zgłoszeniem z dnia 29 grudnia 1999 r. Na rozprawie skarżący nie wykluczył, że dokument znajdujący się aktach administracyjnych na podstawie, którego orzekał Sąd w sprawie 6 II SA 3817/03 nie jest tożsamy z dokumentem zawartym obecnie w aktach administracyjnych, skoro wówczas uznano, że mógł on stanowić podstawę do wprowadzenia w ewidencji gruntów podziału nieruchomości.
W uzasadnieniu wyroku oddalającego skargę o wznowienie postępowania stwierdzono, że w sprawie nie wystąpiły ustawowe przesłanki wznowienia postępowania, na które powołano się w skardze - art. 273 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. nr 153, poz. 1270 ze zm. - dalej p.p.s.a.). Jak bowiem wynika z uzasadnienia wyroku sygn. akt 6 II SA 3817/03 wniosek z 29 grudnia 1999 r. znajdował się w aktach administracyjnych i był znany Sądowi. Znany był on również skarżącym, którzy zapoznawali się z aktami sprawy, a ponadto jest tożsamy z uwierzytelniona kopią dokumentu przedłożona przy skardze o wznowienie postępowania. Z tego powodu nie można uznać, iż treść tego zgłoszenia stanowi okoliczność faktyczną lub środek dowodowy wykryty, a wiec nieznany w toku poprzedniego postępowania Sądowi czy stronie. Domysły skarżącego, co do braku tożsamości tego dokumentu z tym, który zwarty był w aktach w trakcie wydawania prawomocnego wyroku Sądu nie mogą stanowić podstawy wznowienia postępowania sądowego. Jest to faktycznie ocena, co do meritum prawomocnego orzeczenia, która nie jest dopuszczalna jako przesłanka wznowienia. Sąd niewykluczył, że wyrok mógł być oparty na innym dokumencie niż ten, który zawarty jest obecnie w aktach - przesłanka z art. 273 § 1 pkt 1 p.p.s.a. Kwestie te mogą być wyjaśnione wyłącznie w postępowaniu karnym. W świetle art. 274 p.p.s.a. domniemanie popełnienia przestępstwa nie może stanowić przesłanki wznowienia postępowania. Skoro z powodu przestępstwa można żądać wznowienia postępowania tylko przy zachowaniu warunków wskazanych w art. 274 p.p.s.a. żądanie wniesione mimo niedopełnienia tych warunków nie może być skuteczne, a więc nie może prowadzić do wszczęcia postępowania i jego zawieszenia na zasadzie art. 125 § 1 pkt 1 lub 2 p.p.s.a.