Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Izabella Kulig-Maciszewska sędzia NSA Małgorzata Borowiec (spr.) sędzia del. WSA Robert Sawuła Protokolant starszy sekretarz sądowy Joanna Drapczyńska po rozpoznaniu w dniu 2 sierpnia 2013 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Burmistrza Miasta [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 kwietnia 2012 r. sygn. akt I SA/Wa 2432/11 w sprawie ze skargi M.G. i J.J. na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] grudnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie nabycia z mocy prawa własności nieruchomości oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 27 października 2011 r. sygn. akt I SA/Wa 151/11 po rozpoznaniu sprawy ze skargi M.G. i J.J. na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] grudnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie nabycia z mocy prawa własności nieruchomości, uchylił zaskarżoną decyzję oraz decyzję Wojewody [...] z dnia [...] listopada 2011 nr [...] (pkt 1) oraz stwierdził, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu (pkt 2).
Wyrok został wydany w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy.
Minister Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej, po rozpatrzeniu odwołania J.J., działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (t. j.: Dz. U. z 2000 r. nr 98, poz. 1071 ze zm., dalej w skrócie K.p.a.), decyzją z dnia [...] grudnia 2011 r. nr [...] utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] listopada 2011 r. nr [...], stwierdzającą nabycie przez Gminę Miasto [...] z mocy prawa, z dniem 1 stycznia 1999 r. prawa własności nieruchomości położonej w [...].
W uzasadnieniu decyzji podał, że zgodnie z art. 73 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz. U. Nr 133, poz. 872 ze zm.), nieruchomości pozostające w dniu 31 grudnia 1998 r. we władaniu Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego, niestanowiące ich własności, a zajęte pod drogi publiczne, z dniem 1 stycznia 1999 r. stają się z mocy prawa własnością Skarbu Państwa lub właściwych jednostek samorządu terytorialnego za odszkodowaniem. Stosując ten przepis organ bada wyłącznie czy na dzień 31 grudnia 1998 r. określone w tym przepisie przesłanki zostały spełnione.
Organ odwoławczy ustalił, że w dniu 31 grudnia 1998 r. nieruchomość oznaczona jako działka ewidencyjna nr [...] w obrębie [...] stanowiła własność J.J., a zatem na wskazaną datę nie stanowiła własności Skarbu Państwa bądź jednostki samorządu terytorialnego. Na podstawie umowy sprzedaży (akt notarialny z dnia [...] stycznia 1999 r. Rep. A [...].) współwłaścicielem tej nieruchomości została M.G. Zgodnie z wykazem zmian gruntowych, przyjętym do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego w dniu [...] lipca 2009 r. pod nr [...], z działki nr [...] wydzielono m.in. działki nr [...] i nr [...].
Z załącznika do rozporządzenia Wojewody Nowosądeckiego z dnia 28 kwietnia 1995 r. nr 12 w sprawie zaliczenia dróg publicznych do kategorii dróg lokalnych miejskich na terenie województwa nowosądeckiego (Dz. U. Woj. Nowosądeckiego Nr 12 poz. 54) wynika, że ul. [...] i ul. [...] w [...] zostały zaliczone do kategorii dróg lokalnych miejskich. Zgodnie z art. 103 ust. 2 powołanej ustawy z dnia 13 października 1998 r., dotychczasowe drogi lokalne miejskie stały się drogami gminnymi z dniem 1 stycznia 1999 r.
Minister Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej stwierdził, że na fakt zajęcia przedmiotowej nieruchomości, stanowiącej działkę nr [...], pod drogę publiczną - ul. [...] oraz działkę nr [...] pod drogę publiczną - ul. [...], wskazuje mapa uzupełniająca z projektem podziału działki nr [...], przyjęta do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego w dniu [...] lipca 2009 r. pod nr [...]. Zgodnie z uwagą znajdującą się na tej mapie, granica podziału działki wyznaczona jest w odległości 1 m od północnego skraju asfaltu. Dodatkowo na mapie znajduje się adnotacja, wskazująca, iż mapa ta odzwierciedla stan na dzień 31 grudnia 1998 r. Ponadto z treści pism zarządcy drogi z dnia [...] czerwca 2011 r. nr [...] oraz z dnia [...] września 2011 r. nr [...] wynika, że pas drogowy dróg gminnych przebiegał w odległości 1 m od północnego skraju asfaltu i obejmował pobocze. W ocenie organu odwoławczego powyższe dokumenty potwierdzają, że cała nieruchomość stanowiąca działki nr [...] i nr [...], zgodnie ze stanem na dzień 31 grudnia 1998 r., znajdowała się w pasie drogowym ul. [...] i ul. [...] w [...].