Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Wojciech Chróścielewski (spr.) Sędziowie sędzia NSA Anna Lech sędzia del. WSA Ewa Kręcichwost-Durchowska Protokolant asystent sędziego Andrzej Nędzarek po rozpoznaniu w dniu 8 września 2011 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. T. K. i J. E. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 czerwca 2010 r. sygn. akt IV SA/Wa 413/10 w sprawie ze skargi J. T. K. i J. E. S. na decyzję Ministra Gospodarki z dnia [...] grudnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności orzeczeń 1. oddala skargę kasacyjną 2. zasądza od J. T. K. i J. E. S. na rzecz Ministra Gospodarki kwotę 200 zł (dwieście) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 15 czerwca 2010 r., IV SA/Wa 413/10 oddalił skargę J. T. K. i J. E. S. na decyzję Ministra Gospodarki z dnia [...] grudnia 2009 r., nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności orzeczeń.
Wyrok wydano w następujących okolicznościach sprawy:
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] grudnia 2009 r. Minister Gospodarki utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] sierpnia 2009 r., odmawiającą wszczęcia postępowania w przedmiocie stwierdzenia nieważności: 1) orzeczenia nr 24 Ministra Przemysłu i Handlu z dnia [...] lutego 1948 r. o przejęciu przedsiębiorstw na własność Państwa w części dotyczącej przejętej wraz z przedsiębiorstwem Fabryka Wyrobów [...] w Krakowie, ul. [...] (zwanego dalej "spółką") - nieruchomości stanowiącej parcelę katastralną [...], objętą Lwh 501/Kw 123613/, Kraków - G. , (zwanej dalej "nieruchomością"), 2) orzeczenia Ministra Przemysłu Lekkiego z dnia [...] marca 1950 r. wydanego w porozumieniu z Przewodniczącym Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego o zatwierdzeniu protokołu zdawczo - odbiorczego Fabryki Wyrobów [...] w Krakowie, ul. [...].
Na powyższą decyzję Ministra z dnia [...] grudnia 2009 r. skarżący wnieśli skargę.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko w sprawie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalając skargę zaskarżonym wyrokiem wskazał, że słusznie organ odmówił wszczęcia postępowania o stwierdzenie nieważności orzeczeń na wniosek skarżących, albowiem skarżący nie posiadają interesu prawnego w sprawie. Zgodnie z art.28 k.p.a. stroną jest każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie albo kto żąda czynności organu ze względu na swój interes prawny lub obowiązek. Trafnie uznał Minister, że źródłem interesu prawnego skarżących nie może być jedynie to, że są oni spadkobiercami wspólników spółki oraz że są spadkobiercami współwłaścicieli nieruchomości znacjonalizowanej wraz z majątkiem spółki.
Prawidłowość takiego stanowiska wynika - w odniesieniu do oceny skutków prawnych wynikających z faktu, że skarżący są spadkobiercami wspólników spółki -z nie budzącego zastrzeżeń założenia, że w sytuacji, w której spółka jawna istnieje to wyłącznie ona, reprezentowana przez wspólników ma legitymację do żądania wszczęcia postępowania mającego na celu wzruszenie orzeczeń administracyjnych, dotyczących majątku tej spółki. Interes spadkobierców wspólników można uznać w tej sytuacji za realnie istniejący, niemniej ma on wymiar wyłącznie faktyczny.
Skuteczne wywiedzenie, że źródłem interesu prawnego w postępowaniu o stwierdzenie nieważności orzeczeń dotyczących majątku spółki jawnej może być następstwo prawne (spadkobranie) po wspólnikach spółki możliwe byłoby wyłącznie pod warunkiem wykazania, że spółka w sposób trwały nie może być stroną tego postępowania z uwagi na ustanie jej bytu prawnego. Brak podstaw do uznania, że przesłanki te ziściły się w niniejszej sprawie. Ze znajdującego się w aktach sprawy wyciągu pełnego z Rejestru Handlowego II RHA VII 228 wynika, że spółka jawna Fabryka Wyrobów [...] Kraków [...], nie została z tego rejestru wykreślona. Mając na uwadze, że wpis o wykreśleniu spółki jawnej z rejestru handlowego miał charakter konstytutywny przyjąć należy, że z formalnego punktu widzenia spółka ta w dalszym ciągu istnieje w obrocie prawnym. Argumentacja skarżących, że byt prawny spółki ustał nie zasługuje na uwzględnienie. Po drugie, Sąd wskazał, że w świetle przepisów kodeksu nawet skuteczne rozwiązanie spółki jawnej nie prowadziło w sposób automatyczny do ustania jej bytu prawnego. Bez wątpienia skarżący nie wykazali, że w niniejszej sprawie doszło do wykreślania spółki z rejestru. Skarżący nie wykazali również, że skutecznie wstąpili w prawa wspólników spółki.