Postępowanie o ułaskawienie ma charakter szczególny. Dotyczy indywidualnej sprawy osoby prywatnej. Nadto, ma związek z prerogatywami Prezydenta. Jawność tego postępowania, zarówno na etapie czynności sądowych i prokuratorskich, jak i na etapie postępowania przed Prezydentem RP, jest ograniczona nawet w stosunku do stron postępowania. Strony zainteresowane nie mają dostępu do opinii pozytywnych sądów (art. 564 § 4 K.p.k.). Wniosek Prokuratora Generalnego w trybie art. 565 § 1 K.p.k. jest zaś przedstawiany właśnie w sytuacji, gdy choćby jeden sąd wydał opinię pozytywną, a więc niedostępna dla osób wymienionych w art. 560 § 1 K.p.k. (samego skazanego, osoby uprawnionej do składania na jego korzyść środków odwoławczych, krewnych w linii prostej, przysposabiającego lub przysposobionego, rodzeństwa, małżonka i osoby pozostającej ze skazanym we wspólnym pożyciu). Nadto, przepisy art. 139 oraz art. 144 ust. 1, 2 i 3 pkt 18 Konstytucji RP nie przewidują obowiązku uzasadnienia przez Prezydenta RP aktu urzędowego (postanowienia) w przedmiocie prawa łaski (patrz: Bogusław Banaszak "Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej", C.H. Beck 2012, s. 770 i 776; Piotr Rogoziński "Instytucja ułaskawienia w prawie polskim" Oficyna 2009, Rozdział VI.5). Strona nie ma zatem prawa do zapoznania się z motywami rozstrzygnięcia kończącego postępowanie w sprawie ułaskawienia. Odnotowując wątpliwości doktryny co do trafności takiego unormowania, zauważyć należy, że taki kształt procedury jest w piśmiennictwie uznawany za legalny element polskiego systemu prawnego. Zmiana tej regulacji jest możliwa w drodze stosownych zmian na szczeblu ustawowym, albo nawet ustawy zasadniczej (por. P. Rogoziński, op. cit.). Ujawnienie treści wniosku mogłoby prowadzić do obejścia norm konstytucyjnych, o dyskrecjonalnej, należącej do prerogatyw, władzy Prezydenta, a także obejścia przepisów Rozdziału 59 Kodeksu postępowania karnego.
W rezultacie, postępowanie o ułaskawienie jest postępowaniem o ograniczonej jawności, w którym niektóre dokumenty nie są dostępne dla stron i dla każdego, w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Te dokumenty procesowe nie mają charakteru informacji publicznej. Do takich dokumentów procesowych nie należy wniosek Prokuratora Generalnego składany w trybie art. 565 § 1 K.p.k.
Nie można twierdzić, że ograniczenie to narusza uprawnienie wynikające z Konstytucji RP (art. 61 ust. 1), skoro ograniczenie to jest także wynikiem regulacji konstytucyjnej. Pamiętać warto, że dostęp do informacji publicznej jest zasadą, ale w świetle art. 61 ust. 3 Konstytucji RP prawo to nie ma charakteru absolutnego