Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Iwona Bogucka sędzia NSA Wiesław Morys sędzia del. WSA Marcin Kamiński (spr.) Protokolant starszy inspektor sądowy Joanna Drapczyńska po rozpoznaniu w dniu 12 czerwca 2018 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. G., M. T. i M. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 kwietnia 2016 r. sygn. akt I SA/Wa 1568/15 w sprawie ze skargi M. G., M. T. i M. W. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] czerwca 2015 r. nr [...] w przedmiocie reformy rolnej oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 6 kwietnia 2016 r., sygn. akt I SA/Wa 1568/15, po rozpoznaniu skargi M. G., M. T. i M. W. (skarżący), na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] czerwca 2015 r. nr [...] w przedmiocie reformy rolnej, oddalił skargę.
Z uzasadnienia wyroku wynika, że Sąd I instancji przyjął za podstawę rozstrzygnięcia następujące ustalenia:
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi decyzją z [...] czerwca 2015 r. nr [...](organ odwoławczy), utrzymał w mocy decyzję Wojewody Podkarpackiego (organ I instancji) z dnia [...] stycznia 2012 r. nr [...], w której stwierdzono, że nieruchomość położona w B., gm. R., powiat J., woj. podkarpackie, objęta Iwh [...] gm. B. o pow. 22,8219 ha podpadała pod działanie art. 2 ust. 1 lit. e) dekretu PKWN z dnia 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej.
Z akt sprawy wynika, że przedmiotem postępowania była część majątku, który stanowił własność R. W. W chwili przejęcia na cele reformy rolnej majątek R. W. obejmował 208 ha, na które składały się nieruchomości - H. i B. Majątek ten spełniał zatem normę obszarową, o której mowa w art. 2 ust. 1 lit. e) dekretu PKWN z dnia 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej (dekret PKWN). W skład przejętej nieruchomości o ogólnej powierzchni 208 ha wchodziło 173 ha gruntów ornych, 24 ha łąki i 6 ha pastwisk. Nieruchomość spełniała cele określone w art. 1 część druga dekretu PKWN. Potwierdza to znajdujących się w aktach sprawy imienny wykaz nabywców działek powstałych w wyniku parcelacji majątku B. oraz szkic parcelacyjny, zgodnie z którym przejęty majątek przeznaczono na cele rolne. Zgodnie z informacją Sądu Rejonowego w J. z [...] października 1993 r. nieruchomość objęta Iwh [...] wsi B. została nabyta przez R. W. w dniu [...] października 1923 r. Dokument ten potwierdza również, że do 1944 roku R. W. był właścicielem nieruchomości położonych w H. objętych Iwh [...]. Z arkusza posiadłości gminy B. k. ks. Gr. Nr [...] tab. [...] wynika, że nieruchomość ta składała się z parcel o łącznej powierzchni 39, 4570 ha, w tym ziemi rolnej 36,9869 ha. Zaświadczenie Powiatowego Urzędu Ziemskiego w J. z [...] września 1946 r. stwierdzało, że nieruchomość ziemska B. o pow. 22,8219 ha wraz z nieruchomością ziemską H. o pow. 185,3102 ha, obie będące własnością R. W., zostały przejęte na cele reformy rolnej.
Na potrzeby oceny podpadania pod art. 2 ust. 1 lit. e dekretu PKWN konieczne było, w ocenie organu odwoławczego, sumowanie powierzchni poszczególnych nieruchomości ziemskich stanowiących własność jednej osoby. Wynika to z brzmienia art. 2 ust. 1 lit e dekretu, który stanowi o "łącznym" rozmiarze nieruchomości ziemskich stanowiących własność lub współwłasność osób fizycznych lub prawnych. Ponieważ na powierzchnię ogólną przejętego majątku R. W. składały się nieruchomości ziemskie o charakterze rolniczym położone w B. i H., o łącznej powierzchni 208 ha to prawidłowo, zdaniem organu odwoławczego, organ I instancji ustalił, że powierzchnia ogólna przejętego na cele reformy rolnej majątku spełniała normę obszarową zawartą w przepisach dekretu, a tym samym słusznie uznał, że objęta wnioskiem część byłego majątku R. W. podpadała pod działanie art. 2 ust. 1 lit. e) dekretu PKWN.