Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Elżbieta Kremer (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Wojciech Jakimowicz Sędzia del. WSA Mariusz Kotulski po rozpoznaniu w dniu 19 stycznia 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej W. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 lutego 2020 r. sygn. akt IV SA/Wa 2609/19 w sprawie ze skargi W. M. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] sierpnia 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności orzeczenia oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z dnia 18 lutego 2020 r. sygn. akt IV SA/Wa 2609/19 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę W. M. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] sierpnia 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności orzeczenia.
Wyrok zapadł na tle następujących okoliczności sprawy:
Wojewódzki Urząd Ziemski w Warszawie orzeczeniem z dnia [...] czerwca 1945 r., wydanym na podstawie § 5 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych z dnia 1 marca 1945 r. w sprawie wykonania dekretu PKWN z dnia 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej (Dz. U. Nr 10, poz. 51) uznał, że nieruchomość ziemska [...], położona w gminie Promna pow. grójeckiego, stanowiąca własność A. M., nie spełnia norm powierzchniowych określonych w art. 2 ust. 1 lit. e dekretu PKWN z dnia 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej (Dz. U. z 1945 r. Nr 3, poz. 13) i jako taka nie podlega parcelacji. Według WUZ nieruchomość miała [...]ha powierzchni ogólnej, z czego użytków rolnych [...]ha.
Działając w trybie wznowienia postępowania Urząd Wojewódzki Warszawski decyzją z dnia [...] lipca 1947 r. wznowił postępowanie w sprawie wyłączenia spod parcelacji nieruchomości [...], uchylił orzeczenie z dnia [...] czerwca 1945 r. i uznał, że wspomniana nieruchomość podpada pod działanie art. 2 ust. 1 lit. e dekretu.
Decyzja ta została utrzymana w mocy orzeczeniem Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych z dnia [...] września 1947 r.
Z wnioskiem o stwierdzenie nieważności decyzji Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych z dnia [...] września 1947 r. oraz poprzedzającej ją decyzji z dnia [...] lipca 1947 r. wystąpił W. M.
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi, decyzją z dnia [...] sierpnia 2019 r. odmówił stwierdzenia nieważności orzeczenia Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych z dnia [...] września 1947 r. w sprawie przejęcia majątku ziemskiego [...] na cele reformy rolnej.
W uzasadnieniu organ wskazał, że decyzja Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych wraz z decyzją Urzędu Wojewódzkiego Warszawskiego wydane zostały w trybie wznowienia postępowania, dlatego w pierwszej kolejności należy poddać ocenie prawidłowość zastosowania przez te organy poszczególnych norm procesowych. Organ wskazał, że postępowanie zostało wznowione z urzędu, zgodnie z art. 96 ust. 2 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 marca 1928 r. o postępowaniu administracyjnym (Dz. U. Nr 36, poz. 341, ze zm.), dalej powoływanego jako "r.p.a.", przed upływem trzech lat od uprawomocnienia się decyzji kończącej wznawiane postępowanie (ograniczenie z art. 96 ust. 3 r.p.a.). Dlatego rozstrzygnięcie co do meritum we wznowionym postępowaniu należy uznać za uprawnione.
Minister nie zgodził się z zarzutem skarżącego, że kontrolowane orzeczenia naruszają art. 75 ust. 1 i 2 w zw. z art. 44 r.p.a. poprzez brak uzasadnienia faktycznego i prawnego oraz niewskazanie podstawy prawnej rozstrzygnięcia, a także nieustalenie stanu sprawy. Zakres postępowania wyjaśniającego, o którym mowa w art. 44 r.p.a., w przypadku kontrolowanych orzeczeń zdeterminowany był regułami właściwymi dla postępowania wznowieniowego, w tym przede wszystkim normą z art. 97 ust. 2 r.p.a., zgodnie z którą we wznowionym postępowaniu organ nie ma prawa powtarzać tych poprzednich dochodzeń, które nie dotyczą przyczyny wznowienia. Urząd Wojewódzki mógł więc jedynie zbadać istnienie nowej okoliczności i jej wpływ na poprzednie rozstrzygnięcie. Z kolei wymagania w zakresie zawartości decyzji, określone w art. 75 ust. 1 i 2 r.p.a., niewątpliwie zostały spełnione. W szczególności podstawa prawna została ujawniona poprzez wyliczenie stosownych przepisów materialnych oraz procesowych, wyjaśnione są motywy takiego, a nie innego rozstrzygnięcia, precyzyjnie określona została osnowa. O ile uzasadnienie decyzji UW cechuje pewna lakoniczność, to jednak nie sposób powiedzieć, że zasadnicze powody rozstrzygnięcia nie są znane - a taki stan rzeczy nie uprawnia do stwierdzenia rażącego naruszenia przepisów prawa procesowego. W stosunku do decyzji MRiRR zwięzłość uzasadnienia znajduje dodatkowe usprawiedliwienie w art. 94 r.p.a. (przy decyzjach zatwierdzających rozstrzygnięcie niższej instancji może wystarczyć wskazanie na uzasadnienie zaskarżonej decyzji).