Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Joanna Runge-Lissowska sędzia NSA Elżbieta Kremer sędzia del. WSA Jerzy Bortkiewicz (spr.) Protokolant asystent sędziego Łukasz Sielanko po rozpoznaniu w dniu 6 grudnia 2017 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ministra Skarbu Państwa od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 marca 2015 r. sygn. akt I SA/Wa 3374/14 w sprawie ze skargi Z. M.Ś., Z. S.Ś. oraz K. R. na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] października 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia prawa do rekompensaty za mienie pozostawione poza obecnymi granicami RP 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji solidarnie na rzecz Z. M.Ś., Z. S.Ś. i K. R. kwotę 120 zł (sto dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
UZASADNIENIE:
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 23 marca 2015 r., sygn. akt I SA/Wa 3374/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu skargi Z. M. Ś., Z. S. Ś. i K. R. na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] października 2014 r. nr [...] ([...]) w przedmiocie odmowy potwierdzenia prawa do rekompensaty za mienie pozostawione poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej, w pkt 1/ uchylił zaskarżoną decyzję oraz decyzję Wojewody M. z dnia [...] września 2014 r. nr [...]; w pkt 2/ stwierdził, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu; w pkt 3/ zasądził od Ministra Skarbu Państwa na rzecz skarżących Z. M. Ś., Z.S. Ś. i K. R. solidarnie kwotę 440 zł. tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Sąd I instancji w uzasadnieniu wyroku przedstawił następujący stan faktyczny sprawy:
Wnioskiem z dnia [...] grudnia 2008 r. (data wpływu) O. N., załączając stosowne pełnomocnictwo udzielone J. B., wystąpił do Wojewody M. o potwierdzenie prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości m.in. przez S. K., J. G., M. N. z domu G.i O. W. z domu G. poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej w miejscowości O., powiat z., woj. t.
W odpowiedzi na wezwanie Wojewody M. do uzupełnienia braków wniosku, pismem z dnia [...] czerwca 2009 r., J. B. załączył pełnomocnictwa od Z. M. Ś. oraz Z. S. Ś., a także kserokopie dowodów osobistych oraz oświadczeń o dotychczasowym stanie realizacji prawa do rekompensaty, wskazując, że dokumenty te stanowią uzupełnienie wniosku z dnia [...] grudnia 2008 r.
W piśmie z dnia [...] listopada 2009 r. pełnomocnik stron wskazał natomiast, że wniosek z dnia [...] czerwca 2009 r. jest rozszerzeniem wniosku o wydanie decyzji potwierdzającej prawo do rekompensaty, złożonego w dniu [...] grudnia 2008 r. przez O. N. w imieniu własnym i innych spadkobierców S. K., J. G., M. z G. N., O. z G. W. Do akt sprawy dołączone zostały stosowne pełnomocnictwa udzielone przez D. N. oraz dokumenty stwierdzające nabycie przez nią spadku po zmarłym O.N.
Z kolei wnioskiem z dnia [...] września 2011 r. adw. L. P., załączając stosowne pełnomocnictwo, wystąpiła w imieniu K. R. o dopuszczenie do toczącego się postępowania w charakterze strony.
W pismach z dnia [...] czerwca 2013 r. Wojewoda M. wyjaśnił, że z wniosku O. N. jednoznacznie wynika, iż został on złożony wyłącznie w jego własnym imieniu. Potwierdzenie prawa do rekompensaty następuje bowiem wyłącznie na wniosek osoby uprawnionej, czego ww. osoby do tej pory nie uczyniły.
W odpowiedzi na powyższe pełnomocnicy stron wskazali, że w ich ocenie ustawa z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2014 r., poz. 1090), zwana dalej: "ustawą zaburzańską", nie wymaga składania wniosków jednocześnie przez wszystkich uprawnionych. Wystarczającym jest złożenie stosownego podania wyłącznie przez jedną osobę w terminie do dnia 31 grudnia 2008 r. To na organie prowadzącym postępowanie ciąży obowiązek ustalenia pozostałych stron postępowania i zapewnienie im możliwości wzięcia w nim czynnego udziału.