Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Elżbieta Kremer Sędziowie: Sędzia NSA Roman Ciąglewicz Sędzia NSA Olga Żurawska- Matusiak (spr.) Protokolant asystent sędziego Monika Mamińska po rozpoznaniu w dniu 11 kwietnia 2017r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Prezydenta Miasta L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 31 marca 2015 r. sygn. akt III SA/Lu 974/14 w sprawie ze skargi K. M. na akt Prezydenta Miasta L. z dnia [...] czerwca 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu części opłaty za wydanie karty pojazdu oddala skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie wyrokiem z 31 marca 2015 r., sygn. akt III SA/Lu 974/14, po rozpoznaniu skargi K.M. (dalej "skarżący") na akt Prezydenta Miasta L. z [...] nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu części opłaty za wydanie karty pojazdu uchylił zaskarżony akt oraz uznał obowiązek Prezydenta Miasta L. dokonania na rzecz skarżącego zwrotu 925 zł (słownie: dziewięćset dwadzieścia pięć złotych), stanowiącej część opłaty uiszczonej za wydanie karty pojazdu seria i numer [...] dotyczącej samochodu osobowego marki A. o numerze rejestracyjnym [...].
W wyroku tym Sąd powołał się na następujące ustalenia faktyczne i prawne sprawy.
Wnioskiem z [...] skarżący wystąpił do Prezydenta Miasta L. o stwierdzenie uprawnienia do otrzymania zwrotu kwoty 925 zł, stanowiącej część wniesionej [...] opłaty w wysokości 1.000 zł za wydanie karty pojazdu seria i numer [...], dotyczącej samochodu marki A. o numerze rejestracyjnym [...]. Skarżący uzasadnił swoje roszczenie niezgodnością przepisów, które stanowiły podstawę pobrania opłaty za wydanie karty pojazdu, z Konstytucją i z prawem wspólnotowym, co zostało potwierdzone wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z 17 stycznia 2006 r. (Dz. U. Nr 15, poz. 119).
Pismem z [...] Prezydent Miasta L. odmówił zwrotu kwoty 925 zł.
Pismem z [...] skarżący wezwał Prezydenta Miasta L. do usunięcia naruszenia prawa polegającego na odmowie stwierdzenia uprawnienia wnioskodawcy do otrzymania zwrotu części opłaty w kwocie 925 zł.
Prezydent Miasta L. nie odpowiedział na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.
W skardze do sądu administracyjnego na akt Prezydenta Miasta L. z [...] skarżący wnosił o jego uchylenie oraz uznanie obowiązku Prezydenta Miasta L. dokonania na jego rzecz zwrotu kwoty 925 zł, stanowiącej część opłaty za wydanie karty pojazdu. Skarżący zarzucił:
1) naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 6, 7, 8 oraz 77 § 1 i 4 K.p.a.
2) naruszenie prawa materialnego poprzez zastosowanie przepisu § 1 ust. 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 4 marca 2002 r. w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu (Dz. U. Nr 18, poz. 177) w sytuacji jego niezgodności z art. 77 ust. 4 pkt 2 i ust. 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r., poz. 1137, ze zm.) oraz z art. 92 ust. 1 i art. 217 Konstytucji RP.
W uzasadnieniu skargi wskazał, że rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 4 marca 2002 r. w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu, którego przepisy były podstawą pobrania opłaty za kartę pojazdu, zostało uchylone w związku z wejściem w życie rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003 r.
w sprawie opłat za kartę pojazdu (Dz. U. Nr 137, poz. 1310). Wyrokiem z 17 stycznia 2006 r. wydanym w sprawie sygn. akt U 6/04, Trybunał Konstytucyjny stwierdził niezgodność § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003 r. w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu z art. 77 ust. 4 pkt 2 i ust. 5 Prawa o ruchu drogowym i z art. 217 Konstytucji RP. W ocenie skarżącego nie tylko wskazany przepis, którego bezpośrednio dotyczył wyrok Trybunału Konstytucyjnego, był niezgodny z Konstytucją i ustawą od początku jego obowiązywania, ale niezgodność ta dotyczy również przepisu § 1 ust. 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 4 marca 2002 r. w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu.