Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Monika Nowicka Sędziowie sędzia NSA Jolanta Rudnicka sędzia del. WSA Agnieszka Miernik (spr.) po rozpoznaniu w dniu 27 kwietnia 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Starosty [A] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 4 lutego 2021 r. sygn. akt III SAB/Kr 178/20 w sprawie ze skargi D. G. na bezczynność Starosty [A] oraz przewlekłe prowadzenie postępowania przez Starostę [A] w przedmiocie aktualizacji danych ewidencji gruntów i budynków 1. uchyla zaskarżony wyrok i oddala skargę; 2. odstępuje od zasądzenia od D. G. na rzecz Starosty [A] zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z 4 lutego 2021 r. sygn. akt III SAB/Kr 178/20 po rozpoznaniu skargi D. G. stwierdził, że Starosta [A] dopuścił się bezczynności i przewlekle prowadził postępowanie w przedmiocie aktualizacji danych ewidencji gruntów i budynków odnośnie do działki nr [...], obręb [...], jednostka ewidencyjna [...]. Ponadto stwierdził, że bezczynność i przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa, zobowiązał Starostę [A] do wydania aktu administracyjnego w przedmiocie aktualizacji danych ewidencji gruntów i budynków w terminie 2 miesięcy od zwrotu akt do organu, a także wymierzył organowi grzywnę i zasądził na rzecz skarżącej od organu zwrot kosztów postępowania.
Wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z 14 maja 2019 r. sygn. akt III SAB/Kr 8/19, oddalił skargę D. G. na bezczynność Starosty [A] oraz przewlekłe prowadzenie postępowania przez Starostę [A] w przedmiocie aktualizacji danych ewidencji gruntów i budynków odnośnie do działki nr [...], obręb [...], jednostka ewidencyjna [...]. Powyższy wyrok został uchylony wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 27 kwietnia 2020 r. sygn. akt I OSK 3283/19, a sprawa została przekazana do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Krakowie.
W uzasadnieniu tego wyroku NSA wskazał, że obowiązkiem Sądu rozstrzygającego skargę było przede wszystkim ustalenie okresu, w jakim organ pozostawał w bezczynności i czy bezczynność ustała, a jeżeli tak, to kiedy. Istotne dla rozstrzygnięcia żądań skarżącej w odniesieniu do przewlekłego prowadzenia postępowania było także ustalenie, jakie czynności w tym okresie wykonał organ i czy były konieczne do rozstrzygnięcia sprawy. Z ustaleń i rozważań Sądu I instancji nie wynika, że ustalono początek, jak i koniec rozważanego okresu bezczynności organu. Rozstrzygnięcie w granicach zakreślonej sprawy powinno przy tym uwzględniać między innymi, czy organ wykonał czynności wymienione w art. 36 K.p.a. oraz czy ewentualne wyznaczenie kolejnych terminów załatwienia sprawy było usprawiedliwione konkretnymi, obiektywnymi przeszkodami uniemożliwiającymi terminowe zakończenie postępowania. NSA stwierdził, że uzasadnienie wyroku, w którym Sąd I instancji nie przedstawił toku rozumowania prowadzącego do uznania, że tego rodzaju zwłoka w załatwieniu sprawy nie stanowiła bezczynności lub przewlekłego postępowania, nie spełniało warunków określonych w art. 141 § 4 P.p.s.a. Przytoczenie czynności, jakie od 2014 r. kolejno podejmował organ zakończone konkluzją o braku słuszności zarzutu o bezczynności organu i przewlekłym prowadzeniu postępowania, przy uwzględnieniu jedynie okoliczności na jakie powoływał się organ, nie czyni zadość powyższemu obowiązkowi. Sąd nie wskazał przy tym, jakie żądania skarżącej zawarte w skardze nie zasługiwały na uwzględnienie i z jakich przyczyn.