Skarga kasacyjna na decyzję Ministra Infrastruktury w przedmiocie wznowienia postępowania
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Runge - Lissowska Sędziowie: Sędzia NSA Anna Łukaszewska - Macioch (spr.) Sędzia del. WSA Marian Wolanin Protokolant st. inspektor sądowy Tomasz Zieliński po rozpoznaniu w dniu 21 października 2011 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej S. P. sp. z o.o. w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 lipca 2010 r. sygn. akt I SA/Wa 163/10 w sprawie ze skargi S. P. sp. z o.o. w W. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia (...) grudnia 2009 r. nr (...) w przedmiocie wznowienia postępowania oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie strona 1/7

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 22 lipca 2010 r. sygn. akt I SA/Wa 163/10 oddalił skargę S. Polska Sp. z o.o. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia 11 grudnia 2009 r. nr BO1a.785-O-508/09 uchylającą decyzję i umarzającą postępowanie w przedmiocie nabycia z mocy prawa własności nieruchomości.

Wyrok zapadł w następujących okolicznościach faktycznych:

Decyzją z 5 lipca 2005 r. nr 316/DSP/05 Wojewoda Mazowiecki, orzekając na podstawie art. 73 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 13 października 1998 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz. U. Nr 133, poz. 872 ze zm.) odmówił nabycia przez Skarb Państwa z mocy prawa, z dniem 1 stycznia 1999 r., własności nieruchomości położonej w Markach, oznaczonej jako działka nr 152/4 o powierzchni 0,1188 ha z obrębu 5-15. Decyzja ta stała się ostateczna.

Pismem z 6 kwietnia 2007 r. S. Polska Sp. z o.o. (dalej także: "Spółka") wystąpiła do Wojewody Mazowieckiego z wnioskiem o wznowienie postępowania zakończonego decyzją Wojewody Mazowieckiego z 5 lipca 2005 r. Jako podstawy wznowieniowe Spółka powołała art. 145 § 1 pkt 1, 4 i 5 K.p.a. Wniosek uzasadniano pominięciem w postępowaniu Spółki, będącej dzierżawcą tej nieruchomości oraz istnieniem na gruncie w dniu 31 grudnia 1998 r. odmiennego stanu faktycznego działki nr 152/4 od ustalonego przez organ.

Wojewoda Mazowiecki postanowieniem z dnia 3 czerwca 2009 r. wznowił postępowanie w sprawie, a następnie decyzją z 29 czerwca 2009 r. nr 368/DSP/09 odmówił uchylenia decyzji z 5 lipca 2005 r. W uzasadnieniu podał, że w postępowaniu zakończonym tą decyzją Spółka, jako dzierżawca części działki nr 152/4 nie ma przymiotu strony w rozumieniu art. 28 K.p.a. Wojewoda stwierdził także, iż nie dopatrzył się przesłanki wymienionej w art. 145 § 1 pkt 5 K.p.a., na którą powoływała się Spółka.

Minister Infrastruktury, po rozpatrzeniu odwołania Spółki, decyzją z dnia 11 grudnia 2009 r. nr BO1a.785-O-508/09, uchylił decyzję Wojewody Mazowieckiego z 29 czerwca 2009 r. i umorzył postępowanie przed organem pierwszej instancji.

W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia Minister wskazał, że koniecznym warunkiem do występowania określonego podmiotu jako strony postępowania administracyjnego jest posiadanie interesu prawnego lub obowiązku związanego z przedmiotem tego postępowania. W art. 28 K.p.a. pojęcie strony powiązane jest wyraźnie z interesem prawnym, tj. takim, który wynika z określonego przepisu prawnego odnoszącego się wprost do sytuacji danego podmiotu. O tym, czy określonemu podmiotowi służy prawo strony w konkretnym postępowaniu administracyjnym, decyduje norma prawna, z której dla tego podmiotu wynikają wprost określone prawa lub obowiązki. Pojęcie strony, jakim posługuje się art. 28 K.p.a., może być wyprowadzone tylko z administracyjnego prawa materialnego stanowiącego podstawę interesu lub obowiązku prawnego. Mieć interes prawny lub obowiązek w postępowaniu administracyjnym znaczy to samo, co ustalić przepis prawa powszechnie obowiązującego, na podstawie którego można skutecznie żądać czynności organu. Od tak pojmowanego interesu prawnego lub obowiązku trzeba odróżnić interes faktyczny, tj. stan, w którym podmiot jest wprawdzie zainteresowany rozstrzygnięciem sprawy, ale nie może tego poprzeć przepisami prawa, które mają stanowić podstawę żądania od organu podjęcia skutecznych czynności. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 24 listopada 2004 r. sygn. akt OSK 906/04 stwierdził, że umowa dzierżawy jest stosunkiem zobowiązaniowym, który nie daje podstaw do poszukiwania w niej normy prawa materialnego upoważniającego do występowania w obrocie publicznym. W ocenie organu, Spółka nie wykazała posiadania przymiotu strony legitymującej ją jako wnioskodawcę postępowania wznowieniowego, gdyż swój przymiot strony wywodzi z umowy dzierżawy zawartej 10 stycznia 1997 r. z E. i B. małż. P. Wobec tego nie było prawnych możliwości wznowienia postępowania z wniosku Spółki. Wobec jednak wznowienia postępowania przez Wojewodę Mazowieckiego oraz wydania decyzji z 29 czerwca 2009 r., rolą organu odwoławczego było decyzję tę uchylić i umorzyć postępowanie.

Strona 1/7