Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Runge - Lissowska (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Anna Łukaszewska - Macioch Sędzia del. WSA Marian Wolanin Protokolant st. inspektor sądowy Tomasz Zieliński po rozpoznaniu w dniu 21 października 2011 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 lipca 2010 r. sygn. akt II SA/Wa 539/10 w sprawie ze skargi M.K. na decyzję Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych z dnia [...] stycznia 2010 r. nr [...] w przedmiocie ochrony danych osobowych oddala skargę kasacyjną
Wyrokiem z dnia 29 lipca 2010 r. sygn. akt II SA/Wa 539/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił, zaskarżoną przez M. K., decyzję Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych z dnia 14 stycznia 2010 r. nr DOLiS/DEC-27/10/1591,1598,1602 oraz utrzymaną nią w mocy decyzję tegoż organu z dnia 16 września 2009 r. DOLiS/DEC-923/09/33710,33715,33721.
Decyzjami ww. Generalny Inspektor odmówił uwzględnienia wniosku M. K. z dnia 11 maja 2009 r., którym domagał się nakazania [...] S.A. przywrócenia stanu zgodnego z prawem poprzez cofnięcie [...] S.A. zgody na przetwarzanie jego danych osobowych. W postępowaniu administracyjnym organ ustalił, iż strony łączyła umowa kredytu, który, zdaniem M. K., spłacony został w całości, zaś według Banku istniała jeszcze należność, którą egzekwował przez [...] S.A., na mocy zawartej z tym podmiotem umowy. Generalny Inspektor, wydając decyzję pierwszoinstancyjną, stwierdził, że nie jest uprawniony do oceny istnienia bądź nie zobowiązania, ale tylko do tego, czy [...] S.A. mógł przekazać dane osobowe Spółce [...] i uznał, iż działanie Banku jest zgodne z prawem. We wniosku o ponowne rozpoznanie sprawy M. K. domagał się uchylenia decyzji i zawieszenia postępowania z uwagi na to, że wystąpił do sądu powszechnego z powództwem (z dnia 28 września 2009 r.) o ustalenie istnienia bądź nie zobowiązania wobec Banku. Generalny Inspektor utrzymał w mocy swoją decyzję, podkreślając, że umowa o udzielenie kredytu na dzień rozstrzygnięcia była obowiązująca, gdyż nie podważona sądownie, bowiem wyrok w sprawie ustalenia zobowiązania nie zapadł.
Uchylając decyzje organu wydane w obu instancjach, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdził, że w sprawie wystąpiła przesłanka do zawieszenia postępowania na mocy art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a., czego organ nie dokonał. Sąd podkreślił, że analizując legalność działań [...] S.A. Inspektor powołał się na istnienie umowy o kredyt i wynikające z niej zobowiązanie M. K. na rzecz tego Banku, ale skoro organ sam stwierdził, że nie był powołany do oceny istnienia zobowiązania powinien był zawiesić postępowanie, aż do czasu rozstrzygnięcia tej kwestii, która jest zagadnieniem wstępnym do wydania decyzji w sprawie ochrony danych. Organ, wywodził Sąd, postępowania nie zawiesił, mimo że w drugiej instancji wiedział o wniesieniu powództwa w sprawie ustalenia zobowiązania, czym naruszył prawo, gdyż rozstrzygnął zagadnienie wstępne we własnym zakresie, nie będąc do tego uprawnionym, a nadto odmiennie aniżeli uczynił to Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia, który wyrokiem z dnia 8 grudnia 2009 r. ustalił, iż zobowiązanie wygasło. W takim stanie, zdaniem Sądu, konieczne było uchylenie decyzji obu instancji.
Reprezentowany przez radcę prawnego, Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych wniósł skargę kasacyjną od tego wyroku, domagając się jego uchylenia i przekazania sprawy Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania i zarzucając naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy: