Skarga kasacyjna na uchwałę Rady Miasta L. w przedmiocie sprzedaży gruntu w trybie przetargowym
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk Sędziowie: Sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska Sędzia del. WSA Dorota Jadwiszczok (spr.) po rozpoznaniu w dniu 20 stycznia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Wojewody Lubelskiego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 22 marca 2016 r. sygn. akt II SA/Lu 832/15 w sprawie ze skargi Wojewody Lubelskiego na uchwałę Rady Miasta L. z dnia [...] kwietnia 2003 r., nr [...] w przedmiocie sprzedaży gruntu w trybie przetargowym 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Wojewody Lubelskiego na rzecz Gminy L. kwotę 240 zł (dwieście czterdzieści) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie strona 1/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie wyrokiem z dnia 22 marca 2016 r., sygn. akt II SA/Lu 832/15, oddalił skargę Wojewody Lubelskiego na uchwałę Rady Miasta L. z dnia [...] kwietnia 2003 r., nr [...].

Wyrok ten został wydany w następującym stanie faktycznym:

Wojewoda Lubelski wniósł w dniu 9 października 2015 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie - na podstawie art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r., poz. 446 ze zm.) skargę na uchwałę Rady Miasta L. z dnia [...] kwietnia 2003 r. w sprawie sprzedaży w trybie przetargowym gruntu położonego w L. przy ul. P. [...], oznaczoną nr [...], w części obejmującej tytuł uchwały w brzmieniu "w trybie przetargowym" oraz § 1 uchwały w brzmieniu "w trybie nieograniczonego przetargu ofertowego".

Wojewoda wyjaśnił, że zaskarżona uchwała została podjęta na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. "a" o samorządzie gminnym, który nie uprawniał Rady Gminy do wskazywania w uchwale wyrażającej zgodę na zbycie nieruchomości trybu, w jakim to zbycie ma nastąpić, a zatem zaskarżona uchwała została podjęta z przekroczeniem ustawowych kompetencji tego organu. Rada gminy nie może bowiem wkraczać w kompetencje organu wykonawczego, który co do zasady jest uprawniony do gospodarowania mieniem komunalnym zgodnie z art. 30 ust. 2 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym. Rada gminy może wyłącznie zwolnić właściwy organ wykonawczy w drodze uchwały z obowiązku zbycia w drodze przetargu określonych nieruchomości na podstawie art. 37 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomości, co nie miało miejsca w niniejszej sprawie.

W odpowiedzi na skargę Rada Miejska w L. wniosła o jej oddalenie. W jej przekonaniu kwestia trybu sprzedaży przedmiotowej nieruchomości została faktycznie rozstrzygnięta przez Prezydenta Miasta L., gdyż to on przygotował projekt zaskarżonej uchwały i wydał zarządzenie z dnia [...] marca 2004 r. wskazując, że przetarg zostanie przeprowadzony w formie pisemnego przetargu nieograniczonego. Zaskarżona uchwała nie jest ponadto "sprzeczna z prawem" w rozumieniu art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, uzasadniającym stwierdzenie jej nieważności, można ewentualnie mówić o nieistotnym naruszeniu prawa, skoro faktycznie decyzja o trybie przetargowym została podjęta przez Prezydenta. Nieistotne naruszenie prawa nie może stanowić natomiast jedynej podstawy wniesienia skargi do sądu na mocy art. 93 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym.

Oddalając skargę Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie wskazał, że:

Podstawą wniesienia skargi w niniejszej sprawie był art. 93 ust. 1 w zw. z art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz.U. z 2016 r., poz. 446 ze zm.), zwanej dalej "u.s.g.". Z przepisów tych wynika, że organ nadzoru, o ile nie stwierdzi nieważności uchwały lub zarządzenia gminy, może zaskarżyć tę uchwałę do sądu administracyjnego jeśli uzna, że uchwała jest sprzeczna z prawem tj. w sposób istotny narusza prawo (art. 91 ust. 4 u.s.g.). "Nieistotne naruszenie prawa w rozumieniu art. 91 ust. 4 u.s.g. nie może stanowić jedynej podstawy wniesienia przez organ nadzoru skargi do sądu administracyjnego na podstawie art. 93 ust. 1 u.s.g." (zob. wyrok WSA w Gliwicach z dnia 28 października 2010 r., sygn. akt II SA/Gl 693/10).

Strona 1/10