Skarga kasacyjna na decyzję Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w K. w przedmiocie wypłaty należności za wykonywanie zadań wykraczających poza obowiązki służbowe
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Janina Antosiewicz Sędziowie NSA Irena Kamińska (spr) Jolanta Sikorska Protokolant Edyta Pawlak po rozpoznaniu w dniu 7 grudnia 2007r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 23 listopada 2006 r. sygn. akt II SA/Sz 691/06 w sprawie ze skargi M. M. na decyzję Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie wypłaty należności za wykonywanie zadań wykraczających poza obowiązki służbowe 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Szczecinie, 2. zasądza od Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w K. na rzecz M. M. kwotę 146,40 (sto czterdzieści sześć złotych i czterdzieści groszy) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego wraz ze stawką podatku od towarów i usług.

Inne orzeczenia o symbolu:
6194 Funkcjonariusze Służby Więziennej
Inne orzeczenia z hasłem:
Służba więzienna
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Okręgowy Służby Więziennej
Uzasadnienie strona 1/5

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie wyrokiem z dnia 23 listopada 2006 r. stwierdził nieważność decyzji Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w K. z dnia [...] w przedmiocie wypłaty należności za wykonywanie zadań wykraczających poza obowiązki służbowe, a także poprzedzającej ją decyzji Dyrektora Aresztu Śledczego w S. z dnia [...]

W uzasadnieniu wyroku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Skarżący M. M. będąc funkcjonariuszem Służby Więziennej domagał się wypłaty należności za wykonywanie zadań zleconych wykraczających poza obowiązki służbowe. Dyrektor Aresztu Śledczego decyzją z dnia [...] odmówił skarżącemu wypłaty tych należności.

W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że zgodnie z art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. z 2002 r., Nr 207, poz. 1761 ze zm.) funkcjonariusz za wykonywanie zadań zleconych wykraczających poza obowiązki służbowe otrzymuje dodatkowe wynagrodzenie. Warunki dodatkowego wynagrodzenia przy uwzględnieniu rodzaju zadań zleconych, wysokość i sposób obliczania wynagrodzenia, a także tryb jego wypłacania winien określić Minister Sprawiedliwości w drodze rozporządzenia. Realizując właśnie to upoważnienie Minister Sprawiedliwości wydał w dniu 14 sierpnia 1997 r. zarządzenie w sprawie warunków wynagradzania lekarzy - funkcjonariuszy Służby Więziennej za wykonywanie zleconych zadań wykraczających poza obowiązki służbowe (Dz. U. Ministra Sprawiedliwości Nr 3, poz. 29).

W niniejszej sprawie, w ocenie organu szkolenie funkcjonariuszy, podjęte przez skarżącego nie było zadaniem zleconym przez Dyrektora Aresztu Śledczego w S., wynikało zaś z dobrowolnego raportu zainteresowanego z dnia 5 lipca 2001 r. Ponadto zarządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 sierpnia 1997 r. nie dotyczyło, jak argumentował dalej Dyrektor, zadań wykonywanych przez skarżącego. W związku z tym, po dokonaniu oceny powołanych powyżej przepisów oraz przedstawionych przez stronę dokumentów i posiadanej przez siebie dokumentacji Dyrektor uznał, iż brak jest podstaw prawnych do przyznania skarżącemu wynagrodzenia stanowiącego rekompensatę za szkolenie grupy funkcjonariuszy.

Od decyzji tej M. M. złożył odwołanie, w uzasadnieniu którego wskazał, iż w jego ocenie dodatkowe wynagrodzenie przysługuje za wykonywanie wszelkich czynności wykraczających poza obowiązki służbowe. W niniejszej sprawie poza zakresem obowiązków skarżącego pozostawało prowadzenie zajęć dla innych funkcjonariuszy, w tym przeprowadzone przygotowanie tych funkcjonariuszy do zawodów. Zdaniem skarżącego, treść art. 108 ustawy o Służbie Więziennej nie wskazuje aby wymagalność dodatkowego wynagrodzenia uzależniona była od tego, kto wystąpił z inicjatywą wykonywania tego rodzaju czynności. Fakt określenia przez Ministra Sprawiedliwości zasad przyznawania tego typu świadczeń tylko w odniesieniu do jednej grupy funkcjonariuszy - lekarzy, jak dodatkowo podniósł skarżący, jest bez znaczenia ponieważ jego uprawnienie do dodatkowego wynagrodzenia wynika z ustawy, a nie aktu wykonawczego, a zatem tylko w drodze ustawy, a nie zarządzenia można go prawa do tego wynagrodzenia pozbawić. W toku postępowania, a przed wydaniem przedmiotowej decyzji, jak podniósł skarżący, organ nie wydał ani jednego postanowienia o dopuszczeniu dowodu z konkretnego dokumentu (art. 75 § 1 w związku z art. 123 k.p.a.). Wbrew treści art. 107 § 3 k.p.a. uzasadnienie decyzji nie zawierało wskazania przyczyn, z powodu których dowodom wskazywanym przez stronę organ odmówił wiarygodności i mocy dowodowej. Tym samym, w ocenie skarżącego, organ naruszył przy wydawaniu kwestionowanego aktu art. 77 § 1 k.p.a., który zobowiązuje organy administracji publicznej do zebrania i rozpatrzenia w sposób wyczerpujący w całości materiału dowodowego.

Strona 1/5
Inne orzeczenia o symbolu:
6194 Funkcjonariusze Służby Więziennej
Inne orzeczenia z hasłem:
Służba więzienna
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Okręgowy Służby Więziennej