Skarga kasacyjna na decyzję Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego w przedmiocie odmowy wypłacenia świadczenia pieniężnego
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz, Sędziowie NSA Jerzy Bujko (spr.), Anna Łuczaj, Protokolant Tomasz Zieliński, po rozpoznaniu w dniu 12 kwietnia 2006 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. C. od wyroku Wojewódzkiego Sąd Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 września 2004r. sygn. akt II SA 3872/02 w sprawie ze skargi J. C. na decyzję Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego z dnia [...]. nr [...] w przedmiocie odmowy wypłacenia świadczenia pieniężnego 1. uchyla zaskarżony wyrok, a także zaskarżoną decyzję Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego z dnia [...] nr [...], 2. zasądza od Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego na rzecz J. C. kwotę 180 zł (słownie: sto osiemdziesiąt) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie strona 1/3

J. C. wniósł skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 września 2004 r. sygn. akt II SA 3872/02, oddalającego jego skargę na decyzję Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego z dnia [...]. Nr [...], odmawiającą wypłacenia skarżącemu świadczenia pieniężnego wynikającego z art. 132 ust. 3 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz.U. Nr 74, poz. 676 ze zm.).

Do wydania tej decyzji doszło w następującym stanie faktycznym:

J. C., jako oficerowi Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Szef tej Agencji rozkazem personalnym z dnia 29 czerwca 2002 r. wydanym na podstawie przepisu art. 230 ust. 1 pkt 2 ustawy o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu wypowiedział stosunek służbowy. J. C. odwołał się od tej decyzji a następnie wniósł na nią skargę do sądu administracyjnego. Ostatecznie, wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 kwietnia 2005 r. sygn. akt II SA 264/05, od którego została oddalona skarga kasacyjna (wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 grudnia 2005 r., sygn. akt I OSK 914/05), uchylony został wymieniony wyżej rozkaz personalny o wypowiedzeniu stosunku służbowego. Równolegle z tym postępowaniem toczyło się postępowanie wszczęte wnioskiem J. C. z dnia 2 sierpnia 2002 r. o wypłacenie mu świadczenia pieniężnego za okres choroby trwającej od dnia 29 czerwca 2002 r., to jest od dnia zwolnienia ze służby. Decyzją z dnia 5 września 2002 r. utrzymaną następnie w mocy przez decyzję z dnia [...]. Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego odmówił przyznania żądanego świadczenia. Uzasadniając te decyzje organ stwierdził, iż zgodnie z art. 230 ust. 8 ustawy o ABW oraz AW funkcjonariuszowi zwolnionemu w trybie, o którym mowa w ust. 3 i 4 art. 230 tej ustawy przysługuje prawo do świadczeń pieniężnych związanych ze zwolnieniem ze służby, określonych w art. 128 ust. 1. Natomiast tylko wówczas, gdy funkcjonariusz spełnia przesłanki do zwolnienia ze służby na korzystniejszych warunkach przysługują mu także prawa do innych świadczeń i uprawnień wynikających z ustawy. Ponieważ jednak w dniu wydania rozkazu o zwolnieniu skarżącego ze służby nie istniały podstawy do zwolnienia go na mocy art. 60 ust. 2 pkt 5 lub 6 ustawy o ABW oraz AW, nie może on otrzymać też spornego świadczenia wynikającego z przepisu art. 132 ust. 3 tej ustawy.

Na wymienioną decyzję z dnia 21 października 2002 r. major J. C. wniósł skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego, zarzucając jej naruszenie przepisów art. 132 ust. 3 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu. Rozpoznający tę skargę Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, wyrokiem z dnia 8 września 2004 r. (sygn. akt II SA 3872/02) skargę oddalił. Sąd uznał zaskarżoną decyzję za zgodną z prawem, bowiem skarżącemu, któremu wypowiedziano stosunek służbowy na podstawie przepisu art. 230 ust. 1 pkt 2 ustawy o ABW oraz AW stosownie do art. 230 ust. 4 w zw. z art. 230 ust. 8 wymienionej ustawy przysługuje wyłącznie prawo do otrzymania świadczeń wymienionych w art. 128 ust. 1 tej ustawy. Natomiast funkcjonariuszowi zwolnionemu ze służby na podstawie art. 60 ust. 2 pkt 5 lub pkt 6 ustawy, który z powodu trwającej nadal choroby nie może podjąć zatrudnienia wypłaca się - zgodnie z art. 132 ust. 3 ustawy - comiesięczne świadczenie pieniężne określone w ust. 1 tego artykułu przez okres choroby, nie dłużej jednak niż 3 miesiące, chyba że wcześniej właściwa komisja lekarska wyda orzeczenie o inwalidztwie, stanowiące podstawę do ustalenia prawa do renty inwalidzkiej. Świadczeniami tymi jest świadczenie pieniężne w wysokości odpowiadającej ostatniemu uposażeniu zasadniczemu wraz z dodatkami o charakterze stałym.

Strona 1/3