W rozpoznawanej sprawie doszło do zawarcia umowy cywilnoprawnej i wydatkowania przez MOSiR środków publicznych na realizację inwestycji o charakterze komunalnym (publicznym). Przedmiotem umowy było projektowanie oraz roboty budowlane związane z wykonaniem zadania pn. Rozbudowa A. Informacje wytworzone w tym zakresie dotyczące wykonania przedmiotu umowy, rozliczenia jej kosztów i zapłaty za wykonane roboty mają charakter publiczny. Odnoszą się bowiem do sfery dysponowania środkami publicznymi. Utrwalony w orzecznictwie sądów administracyjnych jest pogląd, iż stosownie do art. 1 ust. 1 u.d.i.p. i art. 61 Konstytucji RP, informację publiczną stanowi każda wiadomość wytworzona przez szeroko rozumiane władze publiczne oraz osoby pełniące funkcje, a także inne podmioty, które tę władzę realizują bądź gospodarują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa w zakresie tych kompetencji. Taki charakter ma również wiadomość niewytworzona przez podmioty publiczne, lecz odnosząca się do tych podmiotów (por. wyrok WSA w Szczecinie z dnia 5 sierpnia 2010r. II SAB/Sz 7/10 LEX 668256, wyrok NSA z dnia 7 grudnia 2010 r., I OSK 1774/10, LEX 74516; baza orzeczeń nsa.gov.pl ).
Oceniając pod takim kątem żądanie objęte przedmiotowym wnioskiem stwierdzić należy, że informacje w nim żądane mają walor informacji publicznej. Dotyczą bowiem spraw o charakterze publicznym (budowa stadionu stanowiącego własność Miasta) i rozporządzenia mieniem publicznym, a zatem są objęte zakresem przedmiotowym ustawy o dostępie do informacji. Podnoszony w skardze kasacyjnej argument, że wnioskowane dane dotyczą stosunku cywilnoprawnego pomiędzy podmiotami prawa cywilnego nie zmienia jednak tego, że obligacyjny charakter zobowiązania pomiędzy stronami umowy był następstwem dysponowania środkami publicznymi.
Skoro nie doszło do naruszenia art. 1 ust. 1 u.d.i.p. to za chybiony należało również uznać zarzut naruszenia art. 149 § 1 pkt 1 p.p.s.a., którego zastosowanie przez Sąd I instancji było konsekwencją uznania bezczynności Dyrektora MOSiR.
Z tych względów orzeczono na podstawie art. 184 p.p.s.a. O kosztach postępowania kasacyjnego orzeczono na podstawie art. 204 pkt 2 p.p.s.a.