Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jan Paweł Tarno (spr.) Sędziowie sędzia NSA Barbara Adamiak sędzia del. NSA Zofia Flasińska Protokolant Karolina Komotajtys na rozprawie w dniu 15 czerwca 2010 r. w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Gminy Boguchwała od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 września 2009 r. sygn. akt I SA/Wa 626/09 w sprawie ze skargi Gminy Boguchwała na decyzję Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 2009 r. nr RCL 1602-205/08 w przedmiocie przekazania prawa własności nieruchomości przysługującego gminie na rzecz miasta na prawach powiatu 1. oddala skargę kasacyjną 2. zasądza od Gminy Boguchwała na rzecz Prezesa Rady Ministrów kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 15 września 2009 r. I SA/Wa 626/09 oddalił skargę Gminy Boguchwała na decyzję Prezesa Rady Ministrów z [...] lutego 2009 r., nr [...] w przedmiocie przekazania prawa własności nieruchomości przysługującego gminie na rzecz miasta na prawach powiatu. W uzasadnieniu Sąd stwierdził, że nie dopatrzył się naruszenia zasady dwuinstancyjności postępowania administracyjnego, ponieważ nie można podzielić stanowiska wyrażonego w skardze, co do wydania zaskarżonej decyzji przez pracownika organu administracji publicznej podlegającego wyłączeniu na podstawie art. 24 § 1 pkt 5 k.p.a.
W orzecznictwie sądowym istnieje rozbieżność, co do stosowania przepisu art. 24 § 1 pkt 5 k.p.a. w sytuacji, gdy decyzję wydał organ monokratyczny w trybie art. 127 § 3 k.p.a. Niemniej jednak Sąd I instancji przychylił się do stanowiska wyrażonego w wyroku NSA z 9 czerwca 2009 r., II OSK 961/08, w którym wskazano, że w sprawie, gdzie decyzja wydana w wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy została podpisana przez tę samą osobę, sądy administracyjne nie są związane (w rozumieniu art. 269 § 1 p.p.s.a.) uchwałą składu 7 sędziów NSA z 22 lutego 2007 r., II GPS 2/06, ponieważ dotyczy ona innego stanu faktycznego (wyłączenia członka samorządowego kolegium odwoławczego w postępowaniu wszczętym z wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy). O ile odpowiednie stosowanie przepisów k.p.a. o wyłączeniu członka organu kolegialnego w postępowaniu z wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy jest technicznie możliwe w stosunku do członków samorządowych kolegiów odwoławczych, to jest ono zupełnie niemożliwe w odniesieniu do organów monokratycznych, jeżeli decyzję w pierwszej instancji wydała osoba pełniąca funkcję organu. Zgodnie z prawem, to zasadą jest wydawanie decyzji przez organ, który może, ale nie musi upoważnić pracowników podległego mu urzędu do wydawania decyzji - art. 268a k.p.a. Niedopuszczalna jest więc interpretacja, że przepisy o wyłączeniu pracownika organu raz będą miały odpowiednie zastosowanie, innym razem zaś nie w zależności od tego, czy decyzja w pierwszej instancji została wydaną przez osobę piastującą funkcję organu monokratycznego, czy też przez pracownika tego organu, działającego z jego upoważnienia. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku dalej wskazał, że przyjmowanie innej wykładni niesie za sobą niebezpieczeństwo polegające na zacieraniu istniejącej różnicy między kontrolą instancyjną decyzji administracyjnej, a prawem strony do jej zaskarżenia. Tymczasem różnica ta jest ogromna, i co ważne, czytelna w odczuciu społecznym. Powtórne rozpoznanie sprawy przez inny organ jest zupełnie czymś innym, niż ponowne jej rozpatrzenie przez organ administracyjny, który zaskarżoną decyzję wydał. W przypadku kontroli instancyjnej nie istnieje poczucie kontroli własnej decyzji, natomiast występuje odpowiedzialność za tworzenie tzw. "linii orzeczniczej" dla podległych organów. Wszystko to powoduje, że kontrola ta ma stworzone instytucjonalne warunki bardziej obiektywnego rozstrzygania spraw, niż "autokontrola decyzji" inicjowana wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy.