Skarga kasacyjna na decyzję Ministra Skarbu Państwa w przedmiocie odmowy potwierdzenia prawa do rekompensaty
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Monika Nowicka Sędziowie: Sędzia NSA Irena Kamińska (spr.) Sędzia del. WSA Daria Sachanbińska Protokolant asystent sędziego Katarzyna Kasprzyk po rozpoznaniu w dniu 14 czerwca 2017 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej H.M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 lutego 2015 r. sygn. akt I SA/Wa 2569/14 w sprawie ze skargi H.M. na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia 16 czerwca 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia prawa do rekompensaty 1. uchyla zaskarżony wyrok oraz zaskarżoną decyzję, a także poprzedzającą ją decyzję Wojewody Śląskiego z dnia [...] maja 2014 r. znak [...], 2. zasądza od Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji na rzecz H.M. kwotę 840 (osiemset czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania za obie instancje.

Inne orzeczenia o symbolu:
6079 Inne o symbolu podstawowym 607
Inne orzeczenia z hasłem:
Mienie zabużańskie
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Skarbu Państwa
Uzasadnienie strona 1/15

Wnioskiem z dnia 23 lipca 1992 r. H.M. (dalej jako skarżąca) zwróciła się do Urzędu Rejonowego w Częstochowie o ekwiwalent z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami RP, wniosek swój ponowiła pismem z dnia 23 października 2008 r. H.M. wyjaśniła, że przedmiotem jej wniosku jest mienie pozostawione przez jej rodziców w miejscowości P., obecnie na Litwie, na który składają się: grunty rolne o pow. 20,02 ha (w tym 10 ha lasu, 10 ha ziemi ornej), młyn wodny oraz budynki mieszkalne.

W toku postępowania ustalono, że właścicielką ww gruntów była matka skarżącej W.M. (zmarła 15 sierpnia 1943 r. w H.) a po jej śmierci jej mąż A.M. (ojciec skarżącej) ożenił się ponownie ze S.M., po czym po przesiedleniu złożył wniosek o przydział gruntów za mienie pozostawione w m. P. W wyniku rozpoznania ww wniosku, decyzją z dnia 22 lutego 1966 r. Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Koszalinie ustanowiło na rzecz A. i S. małż. M. użytkowanie wieczyste działki budowlanej nr [...] położonej w Koszalinie, przy ul. [...]. Dodatkowo na poczet należności za użytkowanie wieczyste działki, zaliczono wartość mienia pozostawionego przez A.M. na byłym terytoriom RP.

W ocenie skarżącej H.M. ww rozstrzygnięcie z 1966r. jest nieprawidłowe, gdyż jako uprawnionego do rekompensaty za mienie pozostawione poza obecnymi granicami RP uznaje A.M. z pominięciem skarżącej jako spadkobiercy W.M. Spadek po tej ostatniej na mocy postanowienia z dnia 10 grudnia 2001 r., Sądu Rejonowego w Częstochowie, sygn. akt II Ns 1781/01 na podstawie ustawy nabyli: córka H.M. w 3/4 częściach oraz mąż A.M. w 1/4 części, z tym, że wchodzące w skład spadku nieruchomości odziedziczyła córka H.M. w 6/7 częściach i mąż A.M. w 1/7 części. Spadek po A.M. nabyli na podstawie ustawy: żona S.M. oraz dzieci H.M. z domu M., L.M. z domu M. oraz M.M. po 1/4 części spadku każde z nich.

Kolejnym wnioskiem z dnia 7 lutego 2011 r. H.M. zwróciła się o wydanie decyzji potwierdzającej prawo do rekompensaty za nieruchomość pozostawioną w miejscowości P. wskazując, że spadkobiercami pozostawionego mienia są A.M. oraz H.M.

Postanowieniem z dnia 12 czerwca 2012 r. Wojewoda Zachodniopomorski, uznał że spełnione zostały wymogi art. 2, art. 3 i art. 5 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. do potwierdzenia H.M. oraz D.M. prawa do rekompensaty za mienie pozostawione w miejscowości P. Jednak z uwagi na brak przedłożenia do akt sprawy dwóch operatów szacunkowych, określających wartość nieruchomości pozostawionej w P. oraz nieruchomości nabytej od Skarbu Państwa w Koszalinie, [...]decyzją z dnia 12 lipca 2013 r. Wojewoda Zachodniopomorski odmówił skarżącej i D.M. potwierdzenia prawa do rekompensaty za mienie pozostawione w miejscowości P..

W piśmie z dnia 20 maja 2013 r. oraz z 18 czerwca 2013 r. skarżąca wskazała, że ubiega się o rekompensatę za mienie pozostawione przez jej matkę w miejscowości H. Jednocześnie do akt przedłożyła oświadczenia świadków V.K. oraz V.J., które oświadczyły, że w skład nieruchomości pozostawionej przez W.M. w miejscowości H. wchodziły: ziemia orna 10 ha, sad owocowy 0,5 ha, las 10 ha, staw oraz cegielnia. W oświadczeniach z dnia 20 sierpnia 2013 r. Pani V.K. oraz Pani V.J. podały, że właścicielem mienia w miejscowości H. była W.M. z domu G., w skład nieruchomości wchodziły staw o powierzchni 17 arów oraz cegielnia o powierzchni 500 m2. Ponadto świadkowie ci wskazali, że właścicielami nieruchomości pozostawionej w H. byli K.i J.G., a w skład nieruchomości wchodziło: 120 ha ziemi ornej, 40 ha lasu, dom 9-izbowy o pow. 350 m2 z pełnych bali drewnianych na podmurówce, spichlerz o pow. 180 m2, drewniana obora i stajnia na kamiennej podmurówce o pow. 250 m2, drewniana stodoła o pow. 170 m2 oraz dwa czworaki drewniane o pow. 150 m2.

Strona 1/15
Inne orzeczenia o symbolu:
6079 Inne o symbolu podstawowym 607
Inne orzeczenia z hasłem:
Mienie zabużańskie
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Skarbu Państwa