Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Iwona Bogucka (spr.) Sędziowie sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska sędzia del. WSA Ewa Kręcichwost-Durchowska po rozpoznaniu w dniu 2 grudnia 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej T. W. i K. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 lutego 2020 r. sygn. akt IV SA/Wa 2952/19 w sprawie ze skargi T. W. i K. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] października 2016 r. nr [...] w przedmiocie nieuznania wniosku do projektu uproszczonego planu urządzenia lasu oraz umorzenia postępowania w odniesieniu do wniosku do projektu uproszczonego planu urządzenia lasu oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 18 lutego 2020 r., IV SA/Wa 2952/19, oddalił skargę T. W. i K. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z [...] października 2016 r. nr [...] w przedmiocie nieuznania wniosku do projektu uproszczonego planu urządzenia lasu oraz umorzenia postępowania w odniesieniu do wniosku do projektu uproszczonego planu urządzenia lasu.
Wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:
Pismem z 18 października 2015 r. W. i H. P. wnieśli o uwzględnienie w projekcie planu ciągu komunikacyjnego, zlokalizowanego wzdłuż działki drogowej [...] dr., składającego się również z części ich działek [...], [...], [...] obr. 07-17 oraz [...] i [...] obr. [...].
Pismem z 23 października 2015 r., sprecyzowanym pismem z 29 lipca 2016 r., swój wniosek do projektu planu wnieśli również T. W. i K. W. (dalej: skarżący), wnosząc o ustalenie w planie przeznaczenia działki [...] w całości oraz działki [...] w części o szerokości 3,5 m, przyległego do działki [...] jako drogi leśnej, a także o ustalenie względem właścicieli działki [...] oraz [...] obowiązku usunięcia roślinności leśnej, kolidujących z przebiegiem drogi leśnej.
Decyzją z [...] sierpnia 2016 r., nr [...], Prezydent W. orzekł o nieuznaniu obu wniosków do projektu uproszczonego planu urządzenia lasu Dzielnica W., przewidzianego na okres od 1 stycznia 2016 r. do 31 grudnia 2025 r., na działkach o nr [...] i [...] z obrębu [...], jako terenu stanowiącego drogę leśną, ze wskazaniem usunięcia wszystkich drzew z działki nr [...] i drzew z części działki [...], w pasie o szerokości 3,5 m, przylegającym do działki nr [...].
W wyniku rozpoznania odwołania skarżących od powyższej decyzji Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. (dalej: Kolegium) decyzją z [...] października 2016 r., nr [...], orzekło o:
1) nieuznaniu wniosku do projektu planu w sprawie uwzględnienia w projekcie planu istniejącego ciągu komunikacyjnego na działkach o nr. ewid. [...] i [...] z obrębu [...], jako terenu stanowiącego drogę leśną ze wskazaniem usunięcia wszystkich drzew z działki nr [...] i drzew z części działki [...];
2) umorzeniu postępowania w zakresie działek o nr. ewid. [...], [...] i [...] z obrębu [...].
W uzasadnieniu Kolegium wskazało, że przedmiotowe wnioski do planu dotyczą poszerzenia istniejącej drogi leśnej, położonej na działce [...], o przylegający pas na działkach [...] i [...], tak aby powstała w ten sposób droga zapewniała dostęp do położonych dalej działek o charakterze rolnym, na których prowadzona jest budowa zabudowy siedliskowej. Kolegium wyjaśniło, że plan urządzenia lasu nie stanowi instytucji mającej służyć cywilnoprawnej regulacji stosunków własnościowych, czy też regulacjom z zakresu dostępu do dróg publicznych. Jak wyraźnie to podkreśla § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Środowiska z 12 listopada 2012 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu sporządzania planu urządzenia lasu, uproszczonego planu urządzania lasu oraz inwentaryzacji stanu lasu (Dz.U. poz. 1302; dalej: rozporządzenie MŚ z 12 listopada 2012 r.) przy sporządzaniu planu urządzenia lasu, uproszczonego planu urządzenia lasu oraz inwentaryzacji stanu lasu uwzględnia się: wymogi hodowli, ochrony, urządzania, ochrony przeciwpożarowej i użytkowania lasu, wymogi ochrony przyrody i krajobrazu oraz ochrony różnorodności biologicznej, potrzeby obronności i bezpieczeństwa państwa, zasady prowadzenia gospodarki leśnej w lasach ochronnych, planowany w aktach prawa miejscowego sposób zagospodarowania lasu i jego otoczenia, potrzeby racjonalnego kształtowania i ochrony zasobów wodnych. Przepis ten nie wymienia wśród celów zapewnienia możliwości dostępu do dróg publicznych przez tereny leśne. Jak stanowi zaś wyraźnie art. 6 ust. 1 pkt 6 ustawy z 28 września 1991 r. o lasach (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 2100, z późn. zm.; dalej: ustawa o lasach) plan urządzenia lasu stanowi podstawowy dokument gospodarki leśnej opracowywany dla określonego obiektu, zawierający opis i ocenę stanu lasu oraz cele, zadania i sposoby prowadzenia gospodarki leśnej. Natomiast uproszony plan urządzenia (art. 6 ust. 1 pkt 7 ustawy o lasach) jest dokumentem zawierający skrócony opis lasu i gruntów przeznaczonych do zalesienia oraz podstawowe zadania dotyczące gospodarki leśnej. Również definicja gospodarki leśnej (art. 6 ust. 1 pkt 6 ustawy o lasach) podkreśla, że jest to działalność leśna w zakresie urządzania, ochrony i zagospodarowania lasu, utrzymania i powiększania zasobów i upraw leśnych, gospodarowania zwierzyną pozyskiwania - z wyjątkiem skupu - drewna, żywicy, choinek, karpiny, kory, igliwia, zwierzyny oraz płodów runa leśnego. Wskazane przepisy nie odnoszą się zatem do kwestii zapewnienia przez zapisy planu realizacji innych celów niezwiązanych z gospodarką leśną, takich jak np. podniesienie jakości dojazdu do nieruchomości nie stanowiących lasu. Zapewnienie dojazdu do lasu, w celu prowadzenia w nim prac np. w zakresie produkcji leśnej, stanowi jeden z elementów gospodarki leśnej. Nadal jednak nie można z faktu istnienia czy też regulowania w planie kwestii dróg leśnych wywodzić, że kwestie te należy oceniać z innego punktu widzenia niż cele gospodarki leśnej.