Naczelny Sąd Administracyjny w składzie : Przewodniczący: Sędzia NSA Ewa Dzbeńska Sędziowie: Sędzia NSA Jan Paweł Tarno (spr.) Sędzia WSA del. Mirosław Gdesz Protokolant starszy asystent sędziego Maciej Kozłowski po rozpoznaniu w dniu 16 stycznia 2015 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 maja 2013 r. sygn. akt II SA/Wa 452/13 w sprawie ze skargi A. Z. na decyzję Ministra Sprawiedliwości - Prokuratora Generalnego z dnia [...] lutego 2010 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia zezwolenia na odbywanie pozaetatowej aplikacji prokuratorskiej 1) oddala skargę kasacyjną; 2) odstępuje od zasądzenia kosztów postępowania kasacyjnego od A. Z. na rzecz Prokuratora Generalnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 7 maja 2013 r., II SA/Wa 452/13 oddalił skargę A. Z. na decyzję Ministra Sprawiedliwości - Prokuratora Generalnego z [...] lutego 2010 r., nr [...] w przedmiocie cofnięcia zezwolenia na odbywanie pozaetatowej aplikacji prokuratorskiej.
W uzasadnieniu Sąd podniósł, że skarżący rozpoczął odbywanie tej aplikacji w 2001 r. Na dzień wydania pierwotnej decyzji Prokuratora Apelacyjnego w Warszawie z [...] lipca 2003 r. o cofnięciu mu zgody na odbywanie pozaetatowej aplikacji prokuratorskiej zagadnienia dotyczące aplikantów prokuratorskich, w tym aplikantów pozaetatowych regulowały przepisy ustawy z 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (t.j. Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 206 ze zm.). Ponadto tryb przeprowadzania konkursu na stanowisko aplikanta sądowego i prokuratorskiego, obowiązki związane z zajmowaniem stanowiska aplikanta, organizację aplikacji sądowej i prokuratorskiej, zakres egzaminu sędziowskiego i prokuratorskiego, skład komisji egzaminacyjnej, sposób powoływania i wysokość wynagrodzenia jej członków oraz tryb postępowania komisji egzaminacyjnej regulowało rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z 5 września 2002 r. w sprawie aplikacji sądowej i prokuratorskiej (Dz. U. Nr 154, poz. 1283 ze zm.). Przepisy art. 94a oraz 94b ustawy o prokuraturze będące podstawą wydania zaskarżonej decyzji miały zastosowanie w niniejszej sprawie w związku z treścią art. 70 ust. 3 ustawy z 23 stycznia 2009 r. o Krajowej Szkole Sądownictwa i Prokuratury (Dz. U. Nr 26, poz. 157 ze zm.). Przepis ten stanowi bowiem, że aplikacja prokuratorska w powszechnych jednostkach organizacyjnych prokuratury rozpoczęta przed dniem 1 stycznia 2008 r. oraz kończący ją egzamin prokuratorski odbywają się na podstawie przepisów obowiązujących przed tym dniem.
Możliwość odbywania aplikacji pozaetatowej przewidywał art. 94a ustawy o prokuraturze w brzmieniu wskazanym powyżej. Zgodnie z tym przepisem prokurator apelacyjny, na wniosek prokuratora okręgowego, mógł zezwolić na odbywanie aplikacji pozaetatowej osobie, która: 1. spełniała wymagania określone w art. 14 ust. 1 pkt 1-3 ustawy, 2. została zakwalifikowana przez komisję egzaminacyjną po przeprowadzeniu konkursu, o którym mowa w art. 91 ust. 4 ustawy.
Określone w pkt 1 tego przepisu wymagania to: posiadanie obywatelstwa polskiego i korzystanie z pełni praw cywilnych i obywatelskich, nieskazitelny charakter oraz ukończenie wyższych studiów prawniczych w Polsce i uzyskanie tytułu magistra lub zagranicznych uznanych w Polsce.
Przepis art. 94b ust. 1 pkt 2 ww. ustawy o prokuraturze, przewidywał natomiast, że prokurator apelacyjny, na wniosek prokuratora okręgowego, cofa aplikantowi zezwolenie na odbywanie aplikacji pozaetatowej, jeżeli aplikant rażąco narusza obowiązki aplikanta.
Powodem cofnięcia skarżącemu zgody na odbywanie aplikacji pozaetatowej było wszczęcie przez Prokuraturę Rejonową Warszawa - [...] śledztwa o czyn z art. 228 § 1 k.k. w sprawie przyjmowania korzyści majątkowych od różnych osób przez skarżącego, pełniącego funkcję asystenta doradcy prawnego [...] w W. W zaskarżonej decyzji okoliczność tę uznano jako naruszenie obowiązków aplikanta, do których zdaniem organu zalicza się m. in. posiadanie nieskazitelnego charakteru oraz postępowanie zgodnie z zasadami uczciwości. Stanowisko to jest w ocenie Sądu prawidłowe.