Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Marek Stojanowski Sędziowie: Sędzia NSA Jan Paweł Tarno Sędzia del. WSA Jolanta Górska (spr.) Protokolant starszy asystent sędziego Dorota Kozub-Marciniak po rozpoznaniu w dniu 21 marca 2019 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ł. T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 28 lutego 2017 r. sygn. akt IV SA/Gl 772/16 w sprawie ze skargi Ł. T. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] czerwca 2016 r. nr [...] w przedmiocie zwrotu nienależnego świadczenia oddala skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z dnia 28 lutego 2017 r., sygn. akt IV SA/Gl 772/16, oddalił skargę Ł. T. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] czerwca 2016 r. w przedmiocie zwrotu nienależnego świadczenia.
Wyrok ten wydany został w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy:
Decyzją Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] marca 2014 r. przyznano skarżącemu status osoby bezrobotnej z prawem do zasiłku od dnia [...] marca 2014 r. w wysokości 658,90 zł. Kolejną decyzją z dnia [...] marca 2015 r. organ orzekł o utracie przez skarżącego prawa do zasiłku z powodu upływu maksymalnego okresu jego pobierania. Po przeprowadzeniu postępowania wznowieniowego, decyzją z dnia [...] lipca 2015 r. Prezydent Miasta [...], na podstawie art. 151 § 1 k.p.a. w zw. z art. 145 § 1 pkt 5 k.p.a., uchylił decyzję własną z dnia [...] marca 2014 r. o uznaniu skarżącego za osobę bezrobotną z prawem do zasiłku oraz decyzję z dnia [...] marca 2015 r. o utracie prawa do zasiłku i orzekł o odmowie uznania skarżącego za osobę bezrobotną oraz o odmowie przyznania mu prawa do zasiłku, a także umorzył postępowanie w sprawie utraty prawa do zasiłku. Podstawą rozstrzygnięcia było stwierdzenie, że skarżący, oświadczając w chwili rejestracji, tj. w dniu [...] marca 2013 r., że nie jest zatrudniony i nie wykonuje innej pracy zarobkowej, zataił fakt wykonywania pracy w spółce [...], tj. złożył nieprawdziwe wyjaśnienia, na podstawie których nabył status osoby bezrobotnej oraz prawo do zasiłku. Organ stanął bowiem na stanowisku, że w myśl art. 2 ust. 1 pkt 11 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2015 r., poz.149 ze zm.) pojęcie "inna praca zarobkowa" oznacza także wykonywanie umowy zlecenia. Jak natomiast wynikało z dokumentów przedłożonych przez skarżącego, w dniach [...] stycznia 2013 r. i [...] stycznia 2014 r. zawarł on umowy zlecenia na czas określony (roczny), na mocy których zobowiązany był świadczyć konsultacje prawne, a miesięczne wynagrodzenie następować miało na podstawie przestawionych przez zleceniobiorcę rachunków, zgodnie z liczbą przepracowanych godzin.
W związku z wyeliminowaniem z obrotu prawnego decyzji o uznaniu skarżącego za osobę bezrobotną z prawem do zasiłku organ wszczął następnie postępowanie w sprawie zwrotu wypłaconego skarżącemu zasiłku dla bezrobotnych za okres od dnia [...] marca 2014 r. do dnia [...] marca 2015 r. i decyzją z dnia [...] kwietnia 2016 r., wydaną na podstawie art. 76 ust. 1 i ust. 2 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, zobowiązał skarżącego do zwrotu nienależnie pobranego świadczenia w wysokości 6.699,90 zł.
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] czerwca 2016 r. Wojewoda [...] utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji.
Organ odwoławczy za bezsporne uznał bowiem, że w dniu rejestracji skarżący nie poinformował o zawarciu w dniu [...] stycznia 2013 r. umowy zlecenia na wykonywanie usług konsultacyjnych. Tymczasem, nie jest prawnie dopuszczalne równoległe posiadanie statusu osoby bezrobotnej i wykonywanie pracy zarobkowej. Zawarta umowa zlecenia wykluczała możliwość uznania skarżącego za osobę bezrobotną w rozumieniu ustawy.