Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Leszek Leszczyński (spr.) Sędziowie sędzia NSA Małgorzata Pocztarek sędzia del. WSA Aleksandra Łaskarzewska Protokolant asystent sędziego D. C. po rozpoznaniu w dniu 30 września 2011 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej R. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 czerwca 2010 r. sygn. akt I SA/Wa 130/10 w sprawie ze skargi R. M. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] listopada 2009 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia wydania decyzji z naruszeniem prawa oddala skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyrokiem z dnia 11 czerwca 2010 r., sygn. akt I SA/Wa 130/10 oddalił skargę R. M. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] listopada 2009 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia wydania decyzji z naruszeniem prawa Wyrok powyższy zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy.
Wojewoda Poznański, działając na podstawie art. 18 ust. 1 w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 32, poz. 191 z późn. zm.), decyzją z dnia [...] lutego 1993 r., nr [...] stwierdził nieodpłatne nabycie przez Gminę W. z mocy prawa własności szeregu nieruchomości, szczegółowo opisanych w karcie inwentaryzacyjnej nr [...].
Z wnioskiem o stwierdzenie nieważności tej decyzji komunalizacyjnej, w części dotyczącej działek nr [...] i nr [...] wystąpił R. M., podnosząc, iż na mocy decyzji Wojewody Wielkopolskiego z dnia [...] grudnia 2007 r., nr [...] stwierdzono, że dawna działka katastralna nr [...] (w części dot. działek nr [...] i nr [...]) nie podpadała pod działanie dekretu PKWN o przeprowadzeniu reformy rolnej, na mocy którego nieruchomość została przejęta przez Skarb Państwa.
Decyzją nr [...] z dnia [...] września 2009 r. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji stwierdził, że decyzja Wojewody Poznańskiego z dnia [...] lutego 1993 r., nr [...] w części stwierdzającej nabycie przez Gminę W. z mocy prawa, nieodpłatnie własności nieruchomości oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka nr [...], obręb W. została wydana z naruszeniem prawa, natomiast w części dotyczącej działki nr [...] stwierdzono jej nieważność.
Wniosek do Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji o ponowne rozpatrzenie sprawy wniósł R. M., zarzucając przedmiotowej decyzji wewnętrzną sprzeczność.
Po rozpatrzeniu wniosku Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji w dniu [...] listopada 2009 r. decyzją nr [...] utrzymał powyższą decyzję w mocy, podzielając w pełni argumentację organu I instancji. W kwestii ustalenia, czy decyzja komunalizacyjna Wojewody Poznańskiego z dnia [...] lutego 1993 r. w części dot. działki nr [...] wywołała nieodwracalne skutki prawne organ wskazał, że po wydaniu kontrolowanej decyzji komunalizacyjnej aktem notarialnym zawartym w dniu [...] grudnia 1993 r., Rep. [...] nr [...] [...] Spółdzielnia [...] w W. nabyła w użytkowanie wieczyste działkę nr [...] oraz nieodpłatnie własność znajdującego się na niej budynku. Zawarcie tej umowy stanowi zdaniem organu oczywistą przeszkodę do stwierdzenia nieważności w tej części decyzji Wojewody Poznańskiego z dnia [...] lutego 1993 r. Ta czynność prawna nastąpiła bowiem już po wydaniu decyzji komunalizacyjnej i jest, w ocenie organu nadzoru, jej następstwem. Na skutek skomunalizowania nieruchomości nastąpiła zmiana podmiotu uprawnionego do rozporządzania nieruchomością i ten podmiot rozporządził nieruchomością w taki sposób, że obciążył ją prawem użytkowania wieczystego wyłącznie na podstawie czynności cywilno-prawnej, bez uprzedniego umocowania tej czynności w decyzji administracyjnej. Decyzja komunalizacyjna w części dot. działki nr [...] wywołała bezpośredni skutek prawny w sferze prawa cywilnego. Stwierdzenie nieważności takiej decyzji uchylałoby ten skutek, jednak organy administracji publicznej nie są do tego uprawnione. Możliwość rozporządzania nieruchomością należy rozumieć jako powstanie skutku prawnego, którego organ administracji nie może odwrócić własnym działaniem.