Skarga kasacyjna na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Szczecinie w przedmiocie zwrotu wydatków związanych z wykonywaniem dozoru oraz wynagrodzenia za dozór pojazdu
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Barbara Adamiak, Sędzia NSA Jan Paweł Tarno (spr.), Sędzia NSA Małgorzata Borowiec, Protokolant st. sekretarz sądowy Kamil Wertyński, po rozpoznaniu w dniu 10 stycznia 2012 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej B. C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 26 maja 2011 r. sygn. akt II SA/Sz 312/11 w sprawie ze skargi B. C. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Szczecinie z dnia [...] stycznia 2010 r. nr [...] w przedmiocie zwrotu wydatków związanych z wykonywaniem dozoru oraz wynagrodzenia za dozór pojazdu 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od B. C. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Szczecinie kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego

Uzasadnienie strona 1/13

Wyrokiem z 26 maja 2011 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie uchylił zaskarżone postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Szczecinie z [...] stycznia 2010 r. Nr [...] wydane w przedmiocie zwrotu wydatków związanych z wykonywaniem dozoru oraz wynagrodzenia za dozór pojazdu, w części odmawiającej przyznania zwrotu wydatków związanych z dozorem pojazdu i oddalił skargę w pozostałej części.

Jak wskazał Sąd w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, wnioskiem z 6.05.2009 r. B. C., prowadzący w latach 2002- 2006 parking strzeżony przy ul. [...] w Goleniowie, wystąpił o przyznanie wynagrodzenia za dozór pojazdów samochodowych za okres od 1.07.2002 r. do dnia odebrania pojazdów z parkingu strzeżonego, za pojazdy wymienione w zestawieniu w łącznej kwocie 337.932,00 zł.

Postanowieniem z 7.09.2009 r., Naczelnik Urzędu Skarbowego w Goleniowie, na podstawie art. 17 § 1 i art. 102 § 2 i § 4 ustawy z 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 ze zm.), zwanej dalej "ustawą" lub u.p.e.a., oraz § 3 pkt 1 lit. c i § 6 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z 23 kwietnia 2002 r. w sprawie rozciągnięcia stosowania przepisów ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. Nr 50, poz. 449) przyznał skarżącemu zwrot wydatków związanych z wykonywaniem dozoru oraz wynagrodzenia za dozór wymienionych pojazdów w kwocie 28.872,96 zł oraz odmówił wypłaty zwrotu koniecznych wydatków związanych z wykonywaniem dozoru oraz wynagrodzenia za dozór ww. pojazdów w żądanej kwocie 314.059,04 zł. W uzasadnieniu Naczelnik Urzędu Skarbowego wskazał, że wobec nieokreślenia przez ustawodawcę kryteriów ustalenia kosztów przechowywania ruchomości w przepisach ustawy, należało w tym przypadku rozważyć sprawę w oparciu o art. 836 i następne Kodeksu cywilnego. Skoro zatem w rozpoznawanej sprawie wysokość zwrotu koniecznych wydatków związanych z wykonywaniem dozoru oraz wynagrodzenia za dozór nie wynikała z umowy, należało przyjąć, że skarżącemu powinno się należeć wynagrodzenie w danych stosunkach przyjęte. Przy przyznawaniu zaś wynagrodzenia za sprawowany dozór należało uwzględnić wszystkie elementy określone przepisami Kodeksu cywilnego oraz ustawy, dotyczące sposobu przechowywania rzeczy, uwzględniając charakter prowadzonej przez przechowawcę działalności, sposób przechowywania rzeczy oraz zakres obowiązków i stopień staranności przechowawcy. Biorąc pod uwagę powyższe elementy Naczelnik Urzędu Skarbowego w Goleniowie nie uwzględnił żądania B. C. z tytułu kosztów poniesionych na energię elektryczną, podatek od nieruchomości oraz opłat za ochronę pracowników Parkingu Strzeżonego. Po przeprowadzeniu postępowania dowodowego organ ustalił, że skarżący nie był podatnikiem podatku od nieruchomości za grunty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej w latach 2000-2006, w bazie bilingowej [...] S.A. nie ma danych na temat zużycia i płatności z tytułu energii elektrycznej pobieranej do lokalu przy ul. [...] w Goleniowie, w bazie ZUS skarżący figuruje tylko jako osoba fizyczna otrzymująca świadczenie emerytalne. Organ stwierdził, że skarżący swoje uprawnienie do wynagrodzenia za sprawowany dozór oraz za parkowanie pojazdów wykorzystał składając odpowiednie faktury VAT, które Urząd Skarbowy w terminie opłacił. Tym samym, w ocenie organu, żądanie skarżącego zostało w całości wypełnione i brak jest przesłanek warunkujących zapłatę dodatkowego wynagrodzenia za sprawowany dozór oraz koszty parkowania.

Strona 1/13