Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Irena Kamińska (spr.) Sędziowie: sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz sędzia del. WSA Jolanta Rudnicka Protokolant Krzysztof Tomaszewski po rozpoznaniu w dniu 1 października 2010 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. P., M. W., P. W. i M. J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 lipca 2009 r. sygn. akt IV SA/Wa 1982/08 w sprawie ze skargi M. P., M. W., P. W. i M. J. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia (...) października 2008 r. nr (...) w przedmiocie stwierdzenia nieważności orzeczenia 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie: 2. zasądza od Ministra Infrastruktury solidarnie na rzecz M. P., M. W., P. W. i M. J. kwotę 400 (czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 7 lipca 2009 r., sygn. akt IV SA/Wa 1982/08 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę M. P., M. W., P. W. i M. J. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia (...) października 2008 r. nr (...) w przedmiocie stwierdzenia nieważności orzeczenia.
W uzasadnieniu wyroku Sąd pierwszej instancji wskazał, iż zaskarżoną do Sądu Administracyjnego decyzją z dnia 14 października 2008 r. Minister Infrastruktury, na zasadzie art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 127 § 3 K.p.a. , utrzymał w mocy swoją decyzję z dnia (...) czerwca 2008 r., którą odmówiono stwierdzenia nieważności orzeczenia Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia 29 maja 1962 r. o przejęciu na własność Państwa przedsiębiorstwa C.
W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji wskazano, iż decyzją z dnia 27 lipca 2000 r. stwierdzono nieważność zarządzenia Ministra Przemysłu Lekkiego z dnia (...) sierpnia 1949 r. o ustanowieniu przymusowego zarządu państwowego nad przedsiębiorstwem C. Jednak wadą nieważności nie była dotknięta decyzja wydana na podstawie ustawy z dnia 25 lutego 1958 r. o uregulowaniu stanu prawnego mienia pozostającego pod zarządem państwowym (Dz.U. Nr 11, poz. 37). W dacie wydania tej decyzji bowiem (29 maja 1962 r.) pozostawało w obrocie prawnym orzeczenie z dnia (...) sierpnia 1949 r. w przedmiocie ustanowienia przymusowego zarządu nad przedmiotową cegielnią. Przytoczono także w decyzji szereg orzeczeń, w których wyrażona była teza, iż stwierdzenie nieważności decyzji, w oparciu o którą zostanie wydana kolejna decyzja, nie stanowi przesłanki dla stwierdzenia nieważności tej ostatniej, lecz może być przesłanką wznowienia postępowania (art. 145 §. 1 pkt 8 K.p.a. ).
W skardze na decyzję Ministra Infrastruktury M. P., M. W., P. W. i M. J.- wnioskujący uprzednio o stwierdzenie nieważności orzeczenia, spadkobiercy byłego właściciela cegielni podnieśli następujące zarzuty:
1. naruszenie art. 156 § 1 pkt 2 K.p.a, i art. 145 §. 1 pkt 8 K.p.a. poprzez pominięcie, iż kwestia zastosowania jednego z obu trybów powinna być rozważana indywidualnie, co potwierdzają uchwały 5 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 listopada 1998 r. (sygn. akt OPK 4/98-7/98 opubl. ONSA 1999/1 poz. 13).
2. naruszenie art. 7, 77 i 9 K.p.a. przez brak rozważenia istotnych okoliczności sprawy i poinformowania stron o przepisach postępowania regulujących kwestie prowadzenia sprawy we właściwym trybie, przy czym w przedmiotowej sprawie w decyzji z dnia 27 lipca 2000 r. mylnie poinformowano strony, iż trybem właściwym do wyeliminowania z obrotu orzeczenia z dnia 29 maja 1962 r. jest stwierdzenie jego nieważności.
Uzasadniając zarzuty zwrócono uwagę, iż skutkiem stwierdzenia nieważności orzeczenia z dnia 16 sierpnia 1949 r. nie zostało ono ani zmienione ani uchylone, w myśl brzmienia art. 145 §. 1 pkt 8 K.p.a. , a więc brak jest przesłanek dla wznowienia postępowania. Stwierdzenie nieważności orzeczenia z dnia 16 sierpnia 1949 r. oznacza, iż nigdy skutecznie nie orzeczono o ustanowieniu zarządu nad przedsiębiorstwem a więc decyzja o jego przejściu na własność Państwa jest oczywiście wadliwa (rażące naruszenie art. 2 ustawy o uregulowaniu stanu prawnego mienia pozostającego pod zarządem państwowym).