Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Elżbieta Kremer sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk sędzia del. WSA Ewa Kwiecińska (spr.) Protokolant starszy asystent sędziego Maciej Kozłowski po rozpoznaniu w dniu 7 września 2016 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej "B." Spółki Akcyjnej z siedzibą w G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2014 r. sygn. akt I SA/Wa 911/14 w sprawie ze skargi "B." Spółki Akcyjnej z siedzibą w G. na decyzję Ministra Gospodarki z dnia [...] grudnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji 1) uchyla zaskarżony wyrok oraz zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Ministra Gospodarki z dnia [...] grudnia 2009 r. nr [...]; 2) zasądza od Ministra Rozwoju na rzecz "B." Spółki Akcyjnej z siedzibą w G. kwotę 700 (siedemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 29 października 2014 r. oddalił skargę "B." S.A. z siedzibą w G. na decyzję Ministra Gospodarki z dnia [...] grudnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji.
Orzeczenie zostało wydane w następującym stanie faktycznym i prawnym.
Minister Gospodarki decyzją z dnia [...] grudnia 2013 r., nr [...], po rozpatrzeniu wniosku "B." S. A. o ponowne rozpatrzenie sprawy, utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] grudnia 2009 r. nr [...] stwierdzającą nieważność decyzji Ministra Gospodarki z dnia [...] maja 1999 r., znak: [...], mocą której stwierdzono nieważność orzeczenia nr 52 Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 15 lipca 1948 r. (M.P.A. - 68 z dnia 23 sierpnia 1948 r., poz. 528) o przejęciu na własność Państwa przedsiębiorstw, w części dotyczącej przedsiębiorstwa B., Spółka Akcyjna - G. ul. [...].
Pismem z dnia 12 października 1993 r. C. W., przewodniczący zarządu spółki "B." S.A. zs. w G., wystąpił do Ministra Przemysłu i Handlu, poprzednika prawnego Ministra Gospodarki, o "wszczęcie postępowania reprywatyzacyjnego mienia upaństwowionego orzeczeniem nr 52 Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 15 lipca 1948 r., /L.p. 24/, poprzez stwierdzenie jego nieważności, w części dotyczącej przedsiębiorstwa: B., Spółka Akcyjna, G., przejętego na własność Państwa z rażącym naruszeniem prawa, również postanowień ustawy o nacjonalizacji przemysłu z dnia 6 marca 1946 r.".
Decyzją z dnia [...] maja 1999 r., znak: [...] Minister Gospodarki stwierdził nieważność orzeczenia nr 52 Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 15 lipca 1948 r. o przejęciu na własność Państwa przedsiębiorstw w części dotyczącej przedsiębiorstwa B., Spółka Akcyjna - G., uznając je za wydane z rażącym naruszeniem prawa. Organ wskazał na sprzeczność ww. orzeczenia nacjonalizacyjnego z art. 3 ust. 1 lit. a pkt 11 ustawy z dnia 3 stycznia 1946 r. o przejęciu na własność Państwa podstawowych gałęzi gospodarki narodowej (Dz. U. Nr 3, poz. 17, ze zm.), zgodnie z którym za odszkodowaniem przejmuje Państwo na własność browary o zdolności produkcyjnej powyżej 15.000hl rocznie. W uzasadnieniu ww. decyzji wskazał, iż rażące naruszenie prawa polegało na przedstawieniu przez Wojewódzką Komisję do Spraw Upaństwowienia Przedsiębiorstw w Poznaniu, że zdolność produkcyjna przedsiębiorstwa przewyższa 15.000hl. Minister podniósł kwestię rzeczywistej produkcji piwa w 1945 r. (5.600hl) oraz w 1946 r. (8.044hl) oraz fakt, że w 1922 r. czynne były 4 browary, natomiast w 1939 r. czynny był tylko jeden, a pozostałe zostały przerobione na słodownie. Organ wskazał, iż powyższe zostało potwierdzone przez biegłych, którzy określili najwyższą możliwą produkcję ww. przedsiębiorstwa, tj. 14.320hl, zaznaczając, że "wymieniona wielkość to tylko wartość teoretyczna, natomiast w praktyce browar produkuje znacznie mniej".