Skarga kasacyjna na decyzję Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów w przedmiocie odmowy nadania stopnia naukowego
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Anna Łukaszewska-Macioch (spr.) Sędziowie sędzia NSA Anna Lech sędzia del. WSA Wojciech Mazur Protokolant asyst. sędz. Anna Pośpiech-Kłak po rozpoznaniu w dniu 12 marca 2010 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 lipca 2009 r. sygn. akt I SA/Wa 715/09 w sprawie ze skargi W. S.-H. na decyzję Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów z dnia [...] września 2007 r. nr [...] w przedmiocie odmowy nadania stopnia naukowego 1) oddala skargę kasacyjną; 2) zasądza od Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów na rzecz W. S.-H. kwotę 197 (sto dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie strona 1/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 30 lipca 2009r. sygn. akt I SA/Wa 715/09 ze skargi W. S. - H. na decyzję Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów z dnia [...] września 2007 r. nr [...] o odmowie zatwierdzenia uchwały o nadaniu stopnia naukowego uchylił zaskarżoną decyzję i stwierdził, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu.

W uzasadnieniu wyroku Sąd I instancji przedstawił następujący stan sprawy:

Rada Naukowa I. F. i S. P. A. N. podjęła w dniu [...] października 2004 r. uchwałę o nadaniu dr W. S. -H. stopnia doktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie filozofii. Uchwała tą została wnioskiem z dnia [...] grudnia 2004 r. przedstawiona do zatwierdzenia Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów.

Odmawiając zatwierdzenia powołanej uchwały na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki (Dz. U. Nr 65 poz. 595) Centralna Komisja do Spraw Stopni i Tytułów podała w uzasadnieniu, iż po uzyskaniu opinii dotyczącej zatwierdzenia uchwały przygotowanej przez prof. A. B. - wprawdzie pozytywnej dla habilitantki, ale opatrzonej licznymi uwagami krytycznymi - Sekcja N.H. i S. C. K. po przeprowadzeniu dyskusji odmówiła poparcia wniosku o zatwierdzenie habilitacji. W związku z powyższym, zgodnie z wymaganiami Statutu C. Komisji, powołano kolejnego recenzenta prof. zw. dr hab. L. W., który również wydał opinię pozytywną. Mimo to Sekcja ponownie wypowiedziała się przeciwko zatwierdzeniu uchwały. W tym stanie rzeczy Prezydium C. K. postanowiło o powołaniu w sprawie dodatkowego recenzenta (prof. dr hab. B. T.). Recenzent ten wydał negatywną dla habilitantki opinię, wobec czego, zgodnie z wymogami Statutu, powołano kolejnego recenzenta spoza składu C. K. w osobie prof. dr hab. A. Z.-J., która także przedstawiła opinię negatywną. Powołani dodatkowo recenzenci przedstawili argumenty potwierdzające stanowisko Sekcji i stanowisko to Prezydium C. K. uznało za uzasadnione. Znalazło to wyraz w decyzji C. K. z dnia [...] lutego 2006 r. nr [...] odmawiającej zatwierdzenia uchwały Rady Naukowej I. F. i S. P. A. N. z dnia [...] października 2004 r. o nadaniu dr W. S.-H. stopnia doktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie filozofii.

Nie zgadzając się z powyższym rozstrzygnięciem Rada Naukowa I. F. i S. PAN wystąpiła do C.K. z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy.

W ponownym postępowaniu powołano kolejno czterech recenzentów. Prof. dr hab. A. C. sporządził negatywną dla strony opinię, uznając w jej konkluzji, iż nie ma wystarczających powodów, by decyzja Komisji miała zostać zmieniona. Kolejny recenzent prof. dr hab. K.K. uznał natomiast zasadność uchwały Rady Naukowej I. F. i S. PAN o przyznaniu dr W. S.-H. stopnia naukowego doktora habilitowanego. Natomiast dwoje następnych recenzentów (prof. dr hab. J.K. i prof. dr hab. I. L.) wydało opinie negatywne.

Na tej podstawie Centralna Komisja do Spraw Stopni i Tytułów decyzją z dnia [...] września 2007 r. nr [...] utrzymała w mocy swoją decyzję z dnia [...] lutego 2006 r. W uzasadnieniu Centralna Komisja wskazała, że Sekcja Nauk Humanistycznych i Społecznych, po wysłuchaniu opinii wszystkich recenzentów oraz po przeprowadzeniu dyskusji, wypowiedziała się przeciw uchyleniu poprzedniej decyzji odmawiającej zatwierdzenia uchwały Rady Naukowej, a Prezydium C. K. przed podjęciem ostatecznej decyzji zasięgnęło opinii jeszcze dwóch recenzentów. Obie opinie były negatywne. W tej sytuacji Prezydium C. K. jednogłośnie, w głosowaniu tajnym, postanowiło utrzymać w mocy poprzednią decyzję. Organ ocenił, że jakość rozprawy habilitacyjnej jest niska. Rozprawa habilitacyjna wykazuje braki teoretyczno-metodologiczne i warsztatowe, cechuje ją wtórność i powierzchowność sądów, a dorobek habilitantki nie ma w pełni charakteru naukowego (jest on raczej prezentacyjny i popularyzatorski). Jest przy tym bardzo skromny (zaledwie kilka pozycji). Dorobek i rozprawa habilitacyjna nie stanowią więc liczącego się wkładu w rozwój filozofii, w tym w badania nad twórczością D., a tym samym nie spełniają wymagań ustawowych. Zdaniem organu, publikacje habilitantki mają wprawdzie znaczną wartość informacyjną i dydaktyczną ale trudno zakwestionować fakt, że większość z nich ma sprawozdawczy i popularnonaukowy charakter. Nie pozwalają one na ujawnienie się kompetencji naukowo-badawczych kandydatki do stopnia naukowego doktora habilitowanego. Również niewielka liczba artykułów z zakresu filozofii współczesnej o dość rozstrzelonej tematyce nie poprawia wizerunku autorki. Organ zauważył przy tym, że w niemal wszystkich ocenach rozprawy habilitacyjnej nie uznaje się za wystarczającą charakterystykę tytułowych pojęć dokonanych przez autorkę. Zarzucono rozprawie braki polskiego tła, a także interpretacji stanowiska D., co źle świadczy o samodzielności badawczej habilitantki. Oryginalność problematyzacji (zestawienie nihilizmu i dekonstrukcji) osłabia zbyt daleko idąca skrótowość i ogólnikowość oraz brak świadomości odrębności własnego stanowiska interpretacyjnego. W konkluzji organ uznał, że habilitantka nie spełnia warunków przewidzianych w art. 16 i art. 17 ustawy o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki uzasadniających nadanie jej wnioskowanego stopnia naukowego.

Strona 1/10