Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Janina Antosiewicz (spr.) Sędzia NSA Joanna Banasiewicz Sędzia WSA del. Jacek Fronczyk Protokolant asystent sędziego Agnieszka Gugała-Szczerbicka po rozpoznaniu w dniu 4 lutego 2011 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Dyrektora Generalnego Służby Więziennej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 maja 2010 r. sygn. akt II SA/Wa 204/10 w sprawie ze skargi P.R. na decyzję Dyrektora Generalnego Służby Więziennej z dnia [...] listopada 2009 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie równoważnika pieniężnego za remont lokalu mieszkalnego oddala skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 19 maja 2010 r. sygn. akt II SA/Wa 204/10, uwzględniając skargę P.R. uchylił decyzję Dyrektora Generalnego Służby Więziennej z dnia [...] listopada 2009 r. nr [...] oraz decyzję Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w Gdańsku z dnia [...] sierpnia 2009 r. [...] i [...], stwierdzające nieważność dwóch decyzji o przyznaniu równoważnika pieniężnego za remont lokalu mieszkalnego.
W uzasadnieniu wyroku Sąd przytoczył następujące okoliczności:
[...] czerwca 2008 r. Dyrektor Aresztu Śledczego w Gdańsku - po rozpoznaniu wniosku P.R., zajmującego lokal mieszkalny przy ul. D. w P., do którego tytuł prawny posiada jego matka, potwierdził spełnienie przez funkcjonariusza warunków do otrzymania równoważnika za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego i przyznał mu ten równoważnik od [...] stycznia 2008 r. Natomiast decyzją z dnia [...] kwietnia 2009 r. organ ten przyznał P.R. równoważnik za remont ww. lokalu mieszkalnego za 2007 r. w wysokości 319,60 zł.
Dyrektor Aresztu Śledczego w Gdańsku na wniosek P.R. przyznał mu decyzją z dnia [...] października 2008 r. równoważnik z tytułu braku mieszkania w wysokości 8 zł dziennie.
Dyrektor Okręgowy Służby Więziennej w Gdańsku decyzją z dnia [...] września 2009 r. [...] stwierdził nieważność decyzji Dyrektora Aresztu Śledczego w Gdańsku z dnia [...] czerwca 2008 r., zaś decyzją z tej samej daty nr [...] stwierdził nieważność decyzji Dyrektora Aresztu Śledczego w Gdańsku z dnia [...] kwietnia 2009 r., obu przyznających P.R. równoważnik za remont zajmowanego lokalu.
Powyższe decyzje zostały utrzymywane w mocy przez Dyrektora Generalnego Służby Więziennej w dniu [...] listopada 2009 r.
Organy przyjęły, iż ustawodawca przewidział cztery formy pomocy mieszkaniowej dla funkcjonariuszy, tj. przydział lokalu mieszkalnego w drodze decyzji administracyjnej (art. 85 ust. 1 ustawy), przyznanie pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego (art. 90 ust. 1 ustawy), przyznanie równoważnika pieniężnego z tytułu braku mieszkania (art. 89 ust. 1 ustawy), przyznanie równoważnika pieniężnego za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego (art. 88 ust. 1 ustawy). W ocenie organu z przepisów rozdziału 6 ustawy nie wynika, że określone w niej formy pomocy mieszkaniowej dla funkcjonariuszy przyznawane są łącznie. Poszczególnych przepisów rozdziału 6 ustawy nie można bowiem interpretować w oderwaniu od całości rozwiązań prawnych w nim zawartych.
Interpretacja art. 88 ust. 1 w zw. z art. 91 ust. 1 ustawy o Służbie Więziennej prowadzi do wniosku, że jeżeli funkcjonariusz lub jego małżonek zajmują lokal mieszkalny na podstawie jednego z tytułów prawnych, określonych w art. 91 ust. 1 ustawy, to funkcjonariuszowi przysługuje równoważnik pieniężny za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego. Natomiast, gdy ani funkcjonariusz, ani jego małżonek, nie legitymują się tytułem prawnym, o którym mowa w art. 91 ust. 1 ustawy, do lokalu mieszkalnego, to w związku z tym funkcjonariuszowi (w służbie stałej) przysługuje równoważnik pieniężny z tytułu braku mieszkania. W takiej sytuacji przyznanie funkcjonariuszowi równoważnika pieniężnego za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego stanowiłoby w istocie finansowanie ze środków Skarbu Państwa również osób trzecich, niebędących funkcjonariuszami Służby Więziennej.