Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Małgorzata Borowiec (spr.) Sędziowie: sędzia NSA Joanna Runge - Lissowska sędzia del. WSA Ewa Kwiecińska Protokolant Andrzej Bieńkowski po rozpoznaniu w dniu 7 maja 2010 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A.Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 23 czerwca 2009 r. sygn. akt II SA/Ol 524/09 w sprawie ze skargi A.Z. na decyzję Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w O. z dnia [...] marca 2009 r. nr [...] w przedmiocie zawieszenia w obowiązkach służbowych oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie wyrokiem z dnia 23 czerwca 2009 r. , sygn. akt II SA/Ol 524/09, oddalił skargę A.Z. na decyzję Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w O. z dnia [...] marca 2009 r., nr [...], w przedmiocie zawieszenia w czynnościach służbowych.
Wyrok został wydany w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy.
Dyrektor Okręgowy Służby Więziennej w O. decyzją z dnia [...] marca 2009 r. utrzymał w mocy decyzję personalną Dyrektora Aresztu Śledczego w B. nr [...] z dnia [...] lutego 2009 r., którą to decyzją wydaną na podstawie art. 37 ust. 2 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (t.j. Dz. U. z 2002 r. Nr 207, poz. 1761, z późn. zm.) zawieszono A.Z. w czynnościach służbowych na okres trzech miesięcy, w oparciu o art. 120 ust. 1 tej ustawy zawieszono mu od najbliższego terminu płatności wypłatę 50% należnego uposażenia, zaś na podstawie art. 108 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071, z późn. zm., dalej jako K.p.a.), nadano decyzji rygor natychmiastowej wykonalności, ze względu na wyjątkowo ważny interes służby.
W uzasadnieniu podał, że w dniu 19 lutego 2009 r. dyrektor Aresztu Śledczego w B. postanowieniem Nr [...] wszczął wobec skarżącego postępowanie dyscyplinarne w związku z odmową wykonania polecenia służbowego polegającego na poddaniu się badaniom w Wojewódzkiej Komisji Lekarskiej MSWiA w O. mającym na celu ustalenie przydatności do służby skarżącego oraz w związku z niedopełnieniem obowiązków służbowych funkcjonariusza wynikających z przepisów wydanych na podstawie ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej, tj. § 20 ust. 1 pkt 3 Regulaminu w sprawie pełnienia służby przez funkcjonariusza Służby Więziennej.
Zaskarżoną decyzją personalną Nr [...] z dnia [...] lutego 2009 r. ([...]) w związku z toczącym się postępowaniem dyscyplinarnym, dyrektor aresztu zawiesił skarżącego w czynnościach służbowych na okres trzech miesięcy, tj. do dnia 23 maja 2009 r. z jednoczesnym zawieszeniem od najbliższego terminu płatności, wypłaty 50% należnego uposażenia.
Odnosząc się do podniesionego w odwołaniu zarzutu nieprawidłowej interpretacji art. 37 ust. 2 ustawy o Służbie Więziennej, organ odwoławczy wskazał,
IOSK 1516/09 że nie jest on powiązany z ust. 1 tego artykułu. Oba przepisy stanowią o zawieszeniu funkcjonariusza w czynnościach służbowych, z tym że w ust. 1 przewidziano przesłanki obligatoryjnego zawieszenia funkcjonariusza, zaś w ust. 2 -fakultatywnego, a zatem zawieszenie odwołującego się w czynnościach służbowych na podstawie art. 37 ust. 2 było zasadne i zgodne z obowiązującymi przepisami.
W jego ocenie postawa odwołującego się, polegająca na odmowie wykonania polecenia służbowego mogła budzić obawy, czy w dalszym ciągu będzie on prawidłowo realizował zadania służbowe w bezpośrednim kontakcie z bronią, bez narażania na niebezpieczeństwo siebie i innych osób. Dopuszczenie funkcjonariusza do służby w bezpośrednim kontakcie z bronią bez orzeczenia przez komisję lekarską o jego przydatności do pełnienia służby, godziłoby w dobro służby, jakim jest zapewnienie porządku i bezpieczeństwa w jednostce. W myśl § 23 regulaminu z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie sposobu pełnienia służby przez funkcjonariuszy Służby Więziennej skierowany do komisji lekarskiej funkcjonariusz jest obowiązany bez zbędnej zwłoki poddać się badaniom lekarskim zleconym przez komisję lekarską, zaś dyrektor jednostki ma prawo skierować funkcjonariusza na badania kontrolne (art. 38 powołanej wyżej ustawy). Stosownie do treści art. 125 ust. 3 pkt 2 tej ustawy odmowa wykonania lub niewykonanie polecenia służbowego, jest naruszeniem dyscypliny służbowej, za które funkcjonariusz ponosi odpowiedzialność dyscyplinarną. Natomiast, obszerna korespondencja z odwołującym się świadczy o tym, że nie naruszono art. 10 § 1 K.p.a. Nadanie decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności było niezbędne z uwagi na zaistniałe przesłanki zawieszenia funkcjonariusza w obowiązkach służbowych.