Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Joanna Runge-Lissowska Sędziowie NSA Wiesław Morys (spr.) del. WSA Przemysław Szustakiewicz Protokolant starszy asystent sędziego Piotr Baryga po rozpoznaniu w dniu 5 kwietnia 2016 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego w P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 lutego 2015 r. sygn. akt II SAB/Wa 968/14 w sprawie ze skargi P. G. - redaktora naczelnego dziennika "[...]" na bezczynność Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego w P. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej 1. uchyla zaskarżony wyrok i oddala skargę, 2. zasądza od P. G. - redaktora naczelnego dziennika "[...]" na rzecz Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego w P. kwotę 280 (dwieście osiemdziesiąt) zł, tytułem zwrotu kosztów postępowania
Zaskarżonym wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, uwzględniając skargę P. G. - redaktora naczelnego dziennika [...] na bezczynność Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego w P. (dalej organ lub Zarząd) w opisanym w sentencji przedmiocie, zobowiązał organ do załatwienia wniosku z dnia 8 września 2014 r. w terminie 14 dni od doręczenia prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy, stwierdził że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa, oraz orzekł o kosztach postępowania.
Jak wynika z uzasadnienia tego wyroku zapadł on w następującym stanie faktycznym i prawnym: wnioskiem z dnia 8 września 2014 r. K. M. (dalej wnioskodawca) zwrócił się do organu o udzielenie informacji dotyczącej ostatniego przeprowadzonego w okręgu kursu dla nowych członków poprzez podanie wszystkich tytułów kosztów i ich wysokości przyjętych w kalkulacji dla wyliczenia sumarycznego kosztu kursu pokrywanego przez uczestników, z podaniem dat odbywania kursu, liczby uczestników i kwot, które zobowiązany był zapłacić każdy z nich. Powołał się na art. 4 ust. 1 i art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. Prawo prasowe (Dz. U. Nr 5, poz. 24 ze zm.), wskazując iż w przypadku odmowy prosi o jej złożenie w trybie art. 4 ust. 3 tej ustawy na adres strony internetowej dziennika [...]. Łowczy Okręgowy pismem z dnia 11 września 2014 r. zwrócił się do redaktora naczelnego dziennika [...] o udzielenie informacji, czy K. M. pozostaje w stosunku pracy z redakcją albo zajmuje się redagowaniem, tworzeniem lub przygotowywaniem materiałów prasowych na rzecz i z upoważnienia redakcji, prosząc o nadesłanie stosownego upoważnienia. Wezwania nie wykonano, a organ nie podjął dalszych działań.
W skardze na jego bezczynność zarzucono naruszenie przepisów ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2014 r., poz. 782 ze zm.), gdyż po myśli art. 3a Prawa prasowego w jej trybie wniosek winien zostać załatwiony. Wskazano, iż żądanie spełniało przesłanki podmiotowe i przedmiotowe zobowiązujące organ do udzielenia informacji. A skoro tego nie uczyniono konieczne jest zastosowanie przewidzianych prawem środków.
Organ postulował oddalenie skargi, dowodząc że powołanie się na przepisy Prawa prasowego wymaga wykazania stosownego przymiotu, czego wnioskodawca nie uczynił. Nadto podkreślono, iż na gruncie przepisów tej ustawy nie istnieje pojęcie bezczynności, zatem nie jest możliwe jej zaskarżenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny uznając skargę za zasadną w pierwszej kolejności podał, iż przyjął legitymację skarżącego w sprawie, którą wywiódł z brzmienia art. 25 ust. 1 w związku z art. 7 ust. 1 pkt 7, art. 1 i art. 3a Prawa prasowego oraz wypisu z rejestru dzienników i czasopism. P. G. jest redaktorem naczelnym tej gazety, w imieniu której działał wnioskodawca. W jego ocenie nie budzi wątpliwości fakt, że przedmiotowe żądanie pochodziło od dziennika [...], czyli od prasy, bo K. M. nie działał we własnym imieniu. Dalej wskazał, iż w razie żądania udostępnienia prasie informacji publicznej, po myśli art. 3a Prawa prasowego, do głosu dochodzą przepisy przywołanej wyżej ustawy o dostępie do informacji publicznej. W przypadku, gdy podmiot zobowiązany informacji prasie nie udziela, służy skarga na jego bezczynność. Wobec tego w tym trybie, a nie na podstawie art. 4 Prawa prasowego należało rozpatrzyć wniosek. Zdaniem Sądu I instancji przedmiotem zaskarżenia w tej sprawie jest bezczynność w udzieleniu informacji publicznej. Podmiot, do którego skierowano wniosek jest podmiotem zobowiązanym do udzielenia informacji publicznej, gdyż spełnia przesłanki z art. 4 ust. 1 pkt 5 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Polski Związek Łowiecki wykonuje bowiem zadania publiczne w jego rozumieniu, co wynika m.in. z art. 34 ustawy z dnia 13 października 1995 r. Prawo łowieckie (Dz. U. z 2013 r., poz. 1226). Następnie wyraził pogląd, wedle którego publicznoprawny charakter działalności tego Związku przesądza o tym, że żądana informacja ma charakter informacji publicznej w rozumieniu art. 6 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Organizacja szkoleń, o jakich mowa we wniosku z dnia 8 września 2014 r. należy w świetle art. 42 ust. 9 Prawa łowieckiego do materii zadań publicznych. Zatem w ocenie Sądu meriti organ nie miał powodów dla żądania wyjaśnień czy upoważnienia wnioskodawcy, tym bardziej po wniesieniu skargi, co rozwiało wszelkie wątpliwości w tej materii. Organ jednak nie zastosował żadnej z form załatwienia sprawy, zatem pozostaje w bezczynności, co czyni skargę zasadną. Dlatego zobowiązał go do rozpatrzenia tego wniosku. Z uwagi jednak na wezwanie o wykazanie przymiotu dziennikarza i upoważnienia do działania w imieniu dziennika [...] wnioskodawcy, bezczynność wynikła nie z lekceważenia prawa, a z błędnej jego interpretacji, dlatego uznał że bezczynność nie ma charakteru rażącego naruszenia prawa. Mając te okoliczności na uwadze, na zasadzie m.in. art. 149 § 1, art. 200 i art. 205 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej P.p.s.a., orzekł jak w sentencji powyższego wyroku.