Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Runge-Lissowska Sędzia NSA Barbara Adamiak (spr.) Sędzia del. WSA Bożena Popowska Protokolant: sekretarz sądowy Rafał Jankowski po rozpoznaniu w dniu 17 stycznia 2012 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Kielcach od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 19 maja 2011r. sygn. akt II SA/Ke 270/11 w sprawie ze skargi M. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Kielcach z dnia [...] marca 2011r. znak [...] w przedmiocie odmowy przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę kasacyjną
Wnioskiem z dnia 26 stycznia 2011 r. M. K. zwróciła się do Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w Kielcach o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania opieki nad mężem - F. K., legitymującym się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności, na stałe.
Organ I instancji odmawiając przyznania wnioskodawczyni prawa do świadczenia pielęgnacyjnego stwierdził, że wymagający opieki F. K. pozostaje w związku małżeńskim z M. K., co oznacza, że stosownie do przepisu art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a/ ustawy o świadczeniach rodzinnych, świadczenie pielęgnacyjne nie przysługuje.
Decyzją z dnia [...] marca 2011r. znak: [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Kielcach utrzymało w mocy decyzję wydaną przez Prezydenta Miasta Kielce z dnia [...] stycznia 2011 r. znak: [...] orzekającą o odmowie przyznania M. K.: 1) prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania opieki nad niepełnosprawnym członkiem rodziny F. K., 2) świadczenia w formie składek na ubezpieczenie społeczne.
Organ odwoławczy ustalił, że M. K. ukończyła 65 lat i nie ma ustalonego prawa do emerytury, renty, renty socjalnej, zasiłku stałego, nauczycielskiego świadczenia kompensacyjnego, zasiłku przedemerytalnego lub świadczenia przedemerytalnego. Powołując brzmienie art. 6 pkt 7 ustawy o pomocy społecznej wskazał, że pomimo sprawowania opieki nad chorym mężem, M. K. nie jest osobą w wieku aktywności zawodowej. Nie można zatem uznać, że zrezygnowała ona z zatrudnienia lub nie podejmuje zatrudnienia. W ocenie organu ustawodawca konstruując przepisy o świadczeniu pielęgnacyjnym miał na uwadze osoby w wieku aktywności zawodowej gotowe do podjęcia pracy, lecz zmuszone do odstąpienia od jej podjęcia lub rezygnacji z niej z uwagi na sytuację w rodzinie. W sprawie nie zostały zatem spełnione przesłanki przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego określone w art. 17 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych.
Kolegium wyjaśniło, iż odmienna przyczyna odmowy przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego niż podana przez organ I instancji, nie uzasadnia uchylenia jego decyzji, gdyż przy ponownym rozpatrzeniu sprawy zapadłaby także decyzja o odmowie przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach wyrokiem z 19 maja 2011 r. sygn. akt II SA/Ke 270/11, po rozpoznaniu sprawy ze skargi M. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Kielcach z [...] marca 2011 r. znak: [...] w przedmiocie odmowy przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego, uchylił zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzje organu I instancji. W uzasadnieniu Sąd wskazał, że z uzasadnienia decyzji Kolegium wynika, że powodem odmowy przyznania M. K. prawa do świadczenia pielęgnacyjnego było uznanie, iż wnioskodawczyni w dacie złożenia wniosku ukończyła 60 lat i tym samym jest osobą niezdolną do pracy z tytułu wieku. Zgodnie bowiem z treścią art. 6 pkt 7 ustawy z dnia 13 marca 2004r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362 ze zm.), za niezdolność do pracy z tytułu wieku uważa się - kobietę, która ukończyła 60 lat i mężczyznę, który ukończył 65 lat życia. Zdaniem organu, w tej sytuacji skarżąca nie ma możliwości podjęcia lub rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej z tytułu sprawowania opieki, a w konsekwencji nie przysługuje jej świadczenie pielęgnacyjne. Powyższe zaprezentowane przez Kolegium stanowisko, w ocenie Sądu rozpoznającego sprawę, nie zasługuje na akceptację.