Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Joanna Runge-Lissowska Sędziowie NSA Wiesław Morys (spr.) del. WSA Przemysław Szustakiewicz Protokolant starszy asystent sędziego Piotr Baryga po rozpoznaniu w dniu 5 kwietnia 2016 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 17 lutego 2015 r. sygn. akt II SAB/Rz 121/14 w sprawie ze skargi P. G. - redaktora naczelnego dziennika "[...]" na bezczynność Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego w K. w przedmiocie udzielenia informacji publicznej 1. uchyla zaskarżony wyrok i oddala skargę, 2. zasądza od P. G. - redaktora naczelnego dziennika "[...]" na rzecz Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego w K. kwotę 297 (dwieście dziewięćdziesiąt siedem) zł, tytułem zwrotu kosztów postępowania
Zaskarżonym wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie, uwzględniając skargę P. G. - redaktora naczelnego dziennika [...] na bezczynność Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego w K. (dalej organ lub Zarząd) w opisanym w sentencji przedmiocie, zobowiązał organ do załatwienia wniosku z dnia 7 października 2014 r. w terminie 14 dni od doręczenia prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy, stwierdził że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa, oraz orzekł o kosztach postępowania.
Jak wynika z uzasadnienia tego wyroku zapadł on w następującym stanie faktycznym i prawnym: wnioskiem z dnia 7 października 2014 r. K. M. (dalej wnioskodawca) zwrócił się do organu o udzielenie informacji poprzez przesłanie kopii protokołów i podjętych uchwał z posiedzeń Zarządu odbytych w 2014 r. Powołał się na art. 4 ust. 1 i art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. Prawo prasowe (Dz. U. Nr 5, poz. 24 ze zm.). W skardze na bezczynność zarzucono naruszenie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2014 r., poz. 782 ze zm.) dowodząc bezprawnego niewykonania obowiązku udzielenia żądanych danych i domagając się zastosowania właściwych środków. Organ postulował oddalenie skargi, twierdząc, że żądane dokumenty nie stanowią dokumentów urzędowych i nie podlegają udostępnieniu w trybie przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej. Dlatego wniosek należało załatwić w trybie Prawa prasowego. Z uwagi jednak na niedostateczne sprecyzowanie treści żądania, nie mogło ono zostać rozpatrzone.
Wojewódzki Sąd Administracyjny uznając skargę za zasadną w pierwszej kolejności podał, iż przyjął legitymację skarżącego w sprawie, którą wywiódł z brzmienia art. 25 ust. 1 w związku z art. 7 ust. 1 pkt 7, art. 1 i art. 3a Prawa prasowego oraz wypisu z rejestru dzienników i czasopism. P. G. jest redaktorem naczelnym tej gazety, w imieniu której działał wnioskodawca. W jego ocenie nie budzi wątpliwości fakt, że przedmiotowe żądanie pochodziło od dziennika [...], czyli od prasy, bo K. M. nie działał we własnym imieniu. Dalej wskazał, iż skarżący potwierdził uprawnienie wnioskodawcy do złożenia wniosku z dnia 7 października 2014 r. Domaganie się przez organ wykazania owego przymiotu przez wnioskodawcę uznał za zbędne. Brzmienie skargi usunęło wszelkie wątpliwości w tym zakresie. Od doręczenia odpisu skargi organowi biegł termin na załatwienie sprawy. Następnie zważył, iż w razie żądania udostępnienia prasie informacji publicznej, po myśli art. 3a Prawa prasowego, do głosu dochodzą przepisy przywołanej wyżej ustawy o dostępie do informacji publicznej. Podmiot, do którego skierowano wniosek jest podmiotem zobowiązanym do udzielenia informacji publicznej, gdyż spełnia przesłanki z art. 4 ust. 1 pkt 5 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Polski Związek Łowiecki wykonuje bowiem zadania publiczne w jego rozumieniu, co wynika m.in. z art. 32 ust. 1 i art. 34 ustawy z dnia 13 października 1995 r. Prawo łowieckie (Dz. U. z 2013 r., poz. 1226). Następnie wyraził pogląd, wedle którego publicznoprawny charakter działalności tego Związku przesądza o tym, że żądana informacja ma charakter informacji publicznej w rozumieniu art. 6 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Zatem w ocenie Sądu meriti organ nie miał powodów dla żądania wyjaśnień czy upoważnienia wnioskodawcy, tym bardziej po wniesieniu skargi. Mimo tego nie zastosował żadnej z form załatwienia sprawy, zatem pozostaje w bezczynności, co czyni skargę zasadną. Dlatego zobowiązał organ do rozpatrzenia tego wniosku. Z uwagi jednak na wezwanie o wykazanie przymiotu dziennikarza i upoważnienia do działania w imieniu dziennika [...] wnioskodawcy, bezczynności nie uznał za mającą charakter rażącego naruszenia prawa. Z tych powodów, na zasadzie m.in. art. 149 i art. 200 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej P.p.s.a., orzekł jak w sentencji powyższego wyroku.